به بهانه تقارن عاشورا و 13 آبان
راهپیمایی حسینی و لرزه بر اندام یزید زمان
احسان آیتی
هرساله با فرا رسیدن ماه محرم بدون هیچ فراخوان و دعوت خاصی، بزرگترین اجتماعات مردمی شکل میگیرد. در این بین شاید برخی سعی دارند محرم و عاشورا را در اشک و گریه و حزن و سینهزنی و بهطور کلی یک مراسم معنوی فردی خلاصه کنند و عاشورا را از پیام اصلی خود منحرف سازند.
حضرت امام خمینی(ره) به عنوان حکیمی فقیه و عارفی دلسوخته اهل بیت(ع) تمامقد در برابر این انحراف ایستادند و ضمن تأکید بر جنبههای فردی و معنوی و احساسی حادثه کربلا (صحيفه امام، ج 8: ص527) روی مغفول این حادثه را نیز برجسته ساختند.
لذا ایشان همواره بر جنبههای اجتماعی و سیاسی قیام حسینی تأکید داشتند و صریحاً میفرمودند: «جنبه سياسى اين مجالس بالاتر از همه جنبههاى ديگرى كه هست… مسائل اسلام، مسائل سياسى است و سياستش غلبه دارد بر چيزهاى ديگرش.» (همان، ج13:ص 324)
در مکتب امام خمینی نباید فقط به عبارت «قتیلالعبرات» اکتفا کرد؛ بلکه این عبارت را باید در کنار عباراتی مانند فرمایش حضرت اباعبدالله(ع) در پاسخ به درخواست بیعت با یزید که فرمود: «مثلی لا یبایع مثله» گذاشت. در این عبارت حضرت امام حسین(ع) قیام خود را منحصر در تاریخ و شخص خاص نمیداند و راهی روشن برای همه آزادیخواهان و عدالتطلبان جهان باز میکند. کسانی که ادعای حسینی بودن دارند و خود را شبیه امام حسین(ع) میدانند، نباید گرد کسانی که شبیه یزید هستند، جمع شوند. «حسين چنين امضايى نمىكند. امام حسين(عليهالسلام) بايد تا ابد به عنوان پرچم حق باقى بماند؛ پرچم حق نمىتواند در صف باطل قرار گيرد و رنگ باطل بپذيرد.» (امام خامنهای، ۹/۱/۱۳۸۱)
این همان فریاد عزتطلبی حسین(ع) است که دائماً نمود پیدا میکند. به تعبیر امام خمینی: «كُلُّ يَوْمٍ عَاشوُرا وَ كُلُّ أَرْضٍ كَرْبَلا يك عبارت آموزنده است. نه معنايش اين است كه… هر روز بنشينيد گريه بكنيد. ببينيد چه كرده، كربلا چه صحنهاى بوده، هر روز اين صحنه بايد باشد: مقابله اسلام با كفر؛ مقابله عدل با ظلم؛ مقابله عدد كم با ايمان زياد، در مقابل عدد زياد با بىايمانى. نه از جمعيت كم بترسيد و نه از شكست بترسيد.» (صحيفه امام، ج10:ص 9)
از اینرو ایشان مجالسی را که در آن، اشک بیمبارزه باشد، مورد نقد قرار میدهد و میفرماید: «بچهها و جوانهاى ما خيال نكنند كه مسئله، مسئله «ملتِ گريه» است! اين را ديگران القا كردند… آنها از همين گريهها مىترسند، براى اينكه گريهاى است كه گريه بر مظلوم است؛ فرياد مقابل ظالم است. دستههايى كه بيرون مىآيند، مقابل ظالم هستند؛ قيام كردهاند… اينها يك شعائر سياسى است كه بايد حفظ بشود.» (همان: ص 316)
ایشان در تببین علت این امر میفرماید: «…. يك مسئله سياسى، روانى، اجتماعى است. اگر قضيه گريه است، تباكيش ديگر چيست؟ تباكى مىخواهد؟… اصلاً حضرت سيدالشهدا چه احتياج به گريه دارد؟ ائمه اين قدر اصرار كردند به اينكه مجمع داشته باشيد، گريه بكنيد. [ندبه] بكنيد. براى اينكه اين حفظ مىكند كيان مذهب ما را.» (همان، ج11:ص 99) و میفرماید: «اين مجالس عزاى سيدالشهداء… تبليغ بر ضد طاغوت است.» (همان، ج10:ص 121)
و اینکه: «ما ملت گريه سياسى هستيم، ما ملتى هستيم كه با همين اشكها سيل جريان مىدهيم و خرد مىكنيم سدهايى را كه در مقابل اسلام ايستاده است.» (همان، ج13:ص 328»)
در واقع عزاداریای که در آن فریاد علیه استکبار و ظلم نباشد و ترس به جان دشمنان نیندازد، نتوانسته تمام پیام عاشورا را منتقل کند. امام میفرماید: «دشمنهاى ما، كه مطالعه كرده بودند در حال ملتها و مطالعه كرده بودند در حال ملت شيعه، مىديدند آنها كه تا اين مجالس هست و تا اين نوحهسراييهاىِ بر مظلوم هست و تا آن افشاگرى ظالم هست، نمىتوانند برسند به مقاصد خودشان.» (همان، ج10: ص 315) در واقع اگر یک عزاداری به گونهای باشد که در مقصد دشمن مانعی ایجاد نکند، حسینی نیست. ممکن است باشد هیئتی که در یک حسینیه و خانه جمعی اهل اشک و شیون و… هم باشند، اما ذرهای یزید امروز زمان را به هراس نیندازد و چهبسا همان دشمن به طریقی، هزینه آن هیئت را نیز تأمین کند!
به تعبیر رهبر فرزانه انقلاب، «(عاشورا) كارى مىكند كه در طول تاريخ كرد و ستمگرانِ حاكم، از عاشورا ترسيدند و از وجود قبر نورانى امام حسين(عليهالسلام) واهمه داشتند. ترس از حادثه عاشورا و شهداى آن، از زمان خلفاى بنىاميّه شروع شده و تا زمان ما ادامه يافته است و شما يك نمونهاش را در دوران انقلاب خودمان ديديد. وقتىكه محرّم از راه مىرسيد، نظامِ مرتجعِ كافرِ فاسقِ فاسدِ پهلوى، مىديد ديگر دستش بسته است و نمىتواند عليه مردمِ مبارزِ عاشورايى، كارى انجام دهد…» (امام خامنهای، ۱۷/۳/۱۳۷۳)
ایشان در جایی دیگر بیان میدارد: «مرحوم شهيد مطهرى سالها قبل از انقلاب در اين حسينيه ارشاد فرياد مىكشيد كه: والله ـ قريب به اين مضمون ـ بدانيد شمر، امروز ـ اسم نخستوزيرِ آن روز اسرائيل (صهيونيست) را مىآورد ـ اوست… ما شمر را لعنت مىكنيم براى اينكه ريشه شمر شدن و شمرى عمل كردن را در دنيا بكنيم؛ ما يزيد و عبيدالله را لعنت مىكنيم، براى اينكه با حاكميت طاغوت، حاكميت يزيدى، حاكميت عيش و نوش، حاكميت ظلمِ به مؤمنين در دنيا مقابله كنيم…
مجالس ما، مجالس حسينى، يعنى مجالس ضد ظلم، مجالس ضد سلطه، مجالس ضد شمرها و يزيدها و ابنزيادهاى زمان موجود، زمان حاضر، معنايش اين است. اين استمرار ماجراى امام حسين است… ابعاد عظيم حركت حسينبنعلى(عليهالسّلام) شامل همه اين ميدان وسيع مىشود.»(امام خامنهای، ۱۹/۱۰/۱۳۸۶)
اشاره مقام معظم رهبری به این سخن شهید مطهری است که فرمود: «بايد فكر كنيم كه اگر حسينبنعلى امروز بود و خودش مىگفت براى من عزادارى كنيد، مىگفت چه شعارى بدهيد؟… اگر حسينبنعلى بود، مىگفت: اگر مىخواهى براى من عزادارى كنى، براى من سينه و زنجير بزنى، شعار امروز تو بايد فلسطين باشد. شمرِ امروز موشه دايان است. شمرِ هزار و سيصد سال پيش مُرد، شمرِ امروز را بشناس. امروز بايد در و ديوار اين شهر با شعار فلسطين تكان مىخورد.»
امسال با توجه به تقارن روز عاشورای حسینی و روز 13 آبان که روز ملی استکبارستیزی و روز شعار مرگ بر آمریکا است، این امر باید به نحو روشنی نمایان شود که عزاداری عاشورا، یک عزاداری سیاسی علیه یزیدیان زمان است و با جمع بین راهپیمایی و عزاداری، وظیفه دینی و عاشورایی خود را انجام دهیم. یقیناً اگر در روز عاشورا هیئتهای مذهبی در مقابل لانه جاسوسی و یا هر مکان دیگری تجمع ضد آمریکایی برگزار کنند، آن گونه که از اندیشه بزرگانی چون امام راحل(ره) و امام حاضر و شهید مطهری بر میآید، چنین اقدامی که لرزه بر اندام مستکبران میاندازد از گریه صرف، ثوابش بیشتر است.
البته این نکته حضرت امام را هم نباید از نظر دور داشت که فرمود: «راهپيمايى، عزادارى را از شما نگيرد… وقتى كلمه راهپيمايى پيش مىآيد، خيال نكنيد كه معنايش اين است كه عزادارى نمىخواهيم. ما از همين اسلام و مظاهر اسلام و شهداى اسلام مىتوانيم كارهايمان را انجام بدهيم.» (صحيفه امام، ج13:ص 350)
همانگونه که امام عزیز فرمود: «عاشورا با «نه» خود، يزيديان را در طول تاريخ نفى كرد و به گورستان فرستاد.» (همان، ج14:ص 406)
ملت ایران نیز با اقتدا به ارباب و سرور خود سیدالشهداء بهزودی زود بهطور کامل بر دشمنان غلبه خواهد کرد. انشاءالله
بازدیدها: 86