زندگینامه اولین رئیس دفتر حضرت امام خمینی(رحمة الله علیه)_ آیت الله محمد یزدی

زندگینامه

آیت‌الله محمد یزدی در سال 1310 در “دروازه یزد”، واقع در اصفهان متولد شد. تحصیلات مقدماتی را در زادگاهش گذراند و سپس برای تحصیل دروس حوزوی به قم رفت و درجه اجتهاد خود را از امام خمینی(ره) دریافت کرد. آشنایی آیت الله یزدی با امام خمینی(ره) و حضور در کلاس درس “خارج” امام(ره) باعث نزدیک شدن اندیشه‌های وی با امام خمینی(ره) و زمینه ساز فعالیت‌های مبارزاتی او علیه رژیم شد.

سخنرانی‌های پر شور و بیان چهرهٔ واقعی رژیم پهلوی در این سخنرانی‌ها و افشاگری علیه آنان موجب تبعید و دستگیری چندین باره وی به بندر لنگه و بوشهر، رودبار و مناطق دیگر شد. آیت الله یزدی از مؤسسین جامعه مدرسین حوزه علمیه قم است و تلاش‌های فراوانی را در جامعه مدرسین جهت ترویج مرجعیت امام خمینی(ره) و فتاوای ایشان انجام داد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی، آیت الله یزدی، مسئولیت‌های مهمی از جمله عضویت در مجلس خبرگان قانون اساسی، عضویت در مجلس خبرگان رهبری، ریاست قوه قضائیه و عضویت در شورای نگهبان را برعهده گرفت.

خانواده

جد پدری

جد پدری آیت الله یزدی،‌ “شیخ محمد علی یزدی” از اهالی یزد بود که به اصفهان هجرت کرد و در مدت زمان کوتاهی، در حوزه علمیه اصفهان، به درجات علمی بالایی نائل آمد. در دورهٔ ریاست مذهبی “آقا نجفی”، از علمای دورهٔ ناصرالدین شاه، ریاست حوزه علمیه اصفهان را بر عهده داشت، “شیخ محمد علی یزدی”‌ را مأمور بحث و مناظره با کشیش‌های ارامنهٔ جلفای اصفهان کرد که “شیخ محمد علی” توانست بر تمامی آنها فائق آید و از آن پس “شیخ یزدی” شهرت یافت. “شیخ محمد” بعدها از فضلای اصفهان شد و کتاب‌ها و حاشیه‌هایی از او باقی مانده است.

پدر و مادر

پدر آیت الله یزدی، “شیخ علی یزدی”، از شاگردان “شیخ عبدالکریم حائری یزدی” و از روحانیون معروف اصفهان بود. وی امامت جماعت یکی از مساجد اصفهان را بر عهده داشت و به حل مشکلات مردم می‌پرداخت و از ویژگی‌های او آشنایی با علوم غریبه بود. پدر آیت‌الله یزدی، از جمله روحانیونی بود که با تصویب قوانین جدید در دورهٔ رضاخانی نتوانست از وزارت “معارف”‌ آن دوره اجازهٔ پوشیدن لباس روحانیت بگیرد.

مادر آیت الله یزدی از خانواده متدینی بود. پدرش از مریدان “شیخ یزدی” به شمار می‌آمد و ارادت او به “شیخ یزدی” موجب ازدواج آنها شد.

مدارج تحصیلی

آیت‌الله محمد یزدی، تحصیلات خود را ابتدا در محضر پدر و با فراگیری زبان فارسی آغاز کرد و پس از آن، عازم مکتب‌خانه شد؛ پس از گذراندن دوره مکتب، برای گذراندن کلاس چهارم نظام آموزشی، به نخستین مدرسه‌ای که در اصفهان، به سبک جدید تأسیس شده بود – و اداره آن را یکی از دوستان روحانی پدرش بر عهده داشت – رفت و شش کلاس آن نظام را در آن مدرسه گذرانید. تحصیل در حوزه

آیت الله یزدی تحصیلات حوزه را که در آغاز نزد پدر آموخته بود، در مدرسه “کاسه‌ گران” اصفهان ادامه داد و سپس به مدرسه “ملا عبدالله” رفت و به تحصیل “شرح لمعه” مشغول شد. پس از آن، به مدرسه “صدر” رفت و به خواندن “قوانین” پرداخت و بخشی از کتب دوره “سطح” را نزد “شیخ حسن نجف آبادی” و “سید محمدعلی ابطحی” را فرا گرفت و از محضر عالمان بزرگ اصفهان نیز در زمینه‌های علمی و معنوی بهره برد..

با حضور حضرت آیت‌الله بروجردی در قم، با اصرار فراوان به پدر، خواستار حضور و تحصیل در حوزه علمیه قم شد. در بدو ورود به قم، در مدرسه “فیضیه” مستقر شد. در آن زمان، آیت الله بروجردی، از برخی طلاب به سبب آشنایی با میزان توانایی علمی آنان، امتحان به عمل می‌آورد.

آیت الله یزدی، در حوزه قم به کلاس درس “آیت الله لاکانی”، “حاج آقا حسین بُدلا” و  “آیت الله زاهدی” رفت و “رسائل”، “مکاسب” و “کفایة‌الاصول”‌ را در محضر “آیت الله حاج شیخ مرتضی حائری یزدی”‌، “آیت الله اخوان مرعشی” و “آیت الله سلطانی” فرا گرفت و در درس “تفسیر” “علامه طباطبایی” نیز حاضر شد. وی در درس خارج علمای بزرگی همچون “آیت الله بروجردی(ره)”، آیت الله اراکی، “آیت الله شیخ محمد تقی آملی”‌، “آیت الله شاهرودی”‌ و نیز یک دوره کامل در درس خارج امام خمینی(ره) شرکت کرد.

کسب اجازه اجتهاد توسط امام خمینی(ره)

قوت علمی‌ آیت الله محمد یزدی در آن‌ سال‏ها باعث‌ شد تا بتواند از امام‌ خمینی‌(ره‌) اجازه‌ نامه اجتهاد دریافت‌ کند

اساتید وی در حوزه

امام خمینی(ره)

شیخ حسن نجف آبادی

سید محمدعلی ابطحی

‌آیت الله لاکانی

آیت الله حاج شیخ مرتضی حائری

آیت الله مرعشی

آیت الله سلطانی

علامه طباطبایی

آیت الله بروجردی(ره)

حضرت آیت الله العظمی حاج شيخ محمدعلی

‌آیت الله شیخ محمدتقی آملی

آیت الله شاهرودی

دوستان نزدیک دوران طلبگی در اصفهان

از دوستان وی در زمان تحصیل در اصفهان می‌توان افراد زیر را نام برد:

آیت الله سید کمال فقیه ایمانی

آیت الله مدنی

آیت الله اخوان ابطحی

سید محمد علی مجلسی

سید محمد باقر مجلسی

دوستان نزدیک دوران طلبگی در قم

از دوستان وی در زمان تحصیل در قم نیز می‌توان افراد زیر را نام برد

آیت الله محمدی گیلانی

شیخ حسین مظاهری

شیخ محمد تقی مصباح یزدی

سید علی اکبر موسوی یزدی

حاج شیخ مرتضی تهرانی، معروف به انصاری

فعالیت های سیاسی قبل از پیروزی انقلاب

زندگی آیت الله یزدی، همواره با تلاش‌ها و دغدغه‌های علمی و فرهنگی نیز همراه بوده است. بخشی از این تلاش‌ها در قالب سخنرانی‌ها و تدریس‌ها خود را نشان داده است که اغلب، اساسی‌ترین مباحث اسلام و تشیع در آن مورد توجه قرار گرفته و بخش دیگر آن نیز در قالب مقالات و کتب ارائه شده بودند.

سخنرانی و افشاگری علیه رژیم و ممنوع المنبر شدن

آیت‌الله یزدی هم‌زمان با نهضت امام خمینی(ره) مانند بسیاری از روحانیون با این حرکت همگام و همراه شد. سخنرانی‌های او به سال 1343 در مسجد امام حسن عسگری(ع) قم تحت عنوان “زندگی ما، افکار ما” که در آن از اصلاح امور مملکت سخن می‌گفت، نشانگر روحیات و اندیشه‌های اوست.

در آن ایام، در عصرهای جمعه، بیشتر جوانان به سینما می‌رفتند و جو سینماها آکنده از فیلم‌های زشت و مبتذل بود. حضرت امام(ره) با توجه به این معضل، از علماء و طلاب خواسته بودند که جلساتی را در عصرهای جمعه برقرار کنند. رساندن این پیام امام ‌(ره) در برخی از شهرها، به عهده آیت الله یزدی بود. یکی از آن جلسات، جلسه معروف مسجد امام حسن عسگری (ع) واقع در قم بود که هر یک از علماء، 10 شب در آنجا به سخنرانی می‌پرداخت. هنگامی که نوبت به آیت الله یزدی رسید، به جای 10 شب، 20 شب آن جلسه را اداره کرد.

عنوان بحث‌های وی در آن 20 شب، “انقلاب‌های تاریک و روشن” بود که امام (ره) نیز یک شب به آن محفل آمد و تا پایان جلسه هم حضور داشت. آیت الله یزدی، پس از فوت “آیت‌الله بروجردی” برای مرجعیت امام(ره) فعالیت کرد و این امر را در سخنرانی‌های خود ترویج می‌نمود تا اینکه در سال 1344 ساواک از سخنرانی او در مسجد “بروجردی” کرمانشاه که آیت‌ الله اشرفی اصفهانی امام جماعت آن بود، جلوگیری به عمل آورد و در سال 1345 به علت این‌گونه فعالیت‌ها ممنوع المنبر شد.

انتشار آثار و کتب در جریان مبارزات

آیت الله یزدی، پس از تبعید امام(ره)، به توصیهٔ ایشان به همراه آیت‌الله محمد محمدی گیلانی، آیت الله محمد تقی مصباح یزدی، آیت الله حسین مظاهری و آیت الله سید یحیی موسوی یزدی بحث‌های فقهی و تفسیری راجع به مسائلی همچون خمس، حکومت و ولایت داشتند که مباحث مربوط به ولایت به صورت کتابی تحت عنوان “امامت در شیعه” به چاپ رسید.

آیت الله یزدی، نخستین مقاله‌های خود را در نشریه “حکمت” تحت عنوان “انسان شناسی” چاپ و منتشر می‌کرد. از جمله کتبی که در زمان طاغوت به چاپ رسید، کتاب “گمشدهٔ شما” در سال 1348 بود که توسط آیت الله یزدی منتشر شد و چاپ آن باعث شد فردی به نام “مردوخ” به بهانه آن، تهمت‌های ناروایی را به ساحت تشیع ابراز دارد. این مسئله باعث شد که آیت الله یزدی تهمت‌های او را در کتابی با عنوان “پاسخ به تهمت‌های مردوخ” پاسخ دهد که هر دو کتاب “گمشدهٔ شما” و “پاسخ به تهمت‌های مردوخ” مورد عنایت حضرت امام خمینی(ره) قرار گرفت.

در سال 1350، آیت الله یزدی، در مدرسهٔ “فیضیه” قم جلسات درس اخلاق برپا می‌کرد و تحت پوشش این جلسات مباحث سیاسی را مطرح می‌نمود. این فعالیت‌ها عاقبت منجر به دستگیری و تبعید او به بندر “کنگان”‌ شد.

ویژگی سخنرانی‌های آیت الله یزدی این بود که در سخنرانی خود ضمن بیان مکتب و روش اهل بیت و نیز خط مشی دشمنان آنها، واقعیات مبارزه و مصداق‌های کنونی دشمنی با اهل بیت را بیان می‌کرد؛ مثلاً درباره نهضت امام حسین(ع) سخن می‌گفت و بدی و پلیدی یزید و پیروانش را به مردم گوشزد می‌کرد. سپس حسینیان زمان و یزیدیان این دوره را با ویژگی‌های آنها و با انطباق با صدر اسلام بیان می‌فرمود. کتاب “حسین بن علی را بهتر بشناسیم” حاصل این سخنرانی‌ها بود که در سال 1360 منتشر شد و  چند بار، ساواک آن را از بازار جمع‌آوری کرد.

ساواک که این گونه افشاگری‌ها را برنمی‌تافت، آیت الله یزدی را بارها دستگیر و ممنوع المنبر کرد. از جمله دستگیری بعد از 21 رمضان در مسجد جامع قم و پس از سخنرانی در منزل “آیت الله گلپایگانی” را می‌توان نام برد.

عدم توجه به فرامین رژیم در زمان تبعید و ادامه مبارزه

آیت الله یزدی، در تبعید به سرپیچی از فرامین رژیم ادامه داد و پس از تحمل دوران تبعید، در سال 1356 به قم بازگشت و فعالیت‌های خود را به صورت منسجم‌تری پی گرفت. در پی درج مقالهٔ توهین‌آمیز در تاریخ 17 دی‌ماه 1356 در روزنامهٔ اطلاعات نسبت به ساحت امام خمینی(ره)، وی در منزل خود جلسه‌ای محرمانه با حضور روحانیون دیگر برگزار کرد. از همین رو پس از فاجعهٔ 19 دی‌ماه 1356 ساواک در شهر قم او را به عنوان یکی از محرکان مردم دستگیر و به مدت 3 سال به بندر “لنگه” تبعید کرد.

آیت‌الله یزدی در تبعید هم آرام ننشست و علاوه بر تحریک مردم منطقه و ارتباط با روحانیان شهرهای اطراف، بدون واهمه تبعیدگاه خود را در تاریخ 13 اسفندماه 1356 به قصد تهران قم ترک کرد. به واسطهٔ همین اقدام کمیسیون امنیت اجتماعی قم، محل تبعید او را از بندر “لنگه” به اسلام آباد غرب (شاه‌آباد سابق) تغییر داد. نافرمانی از ساواک و شهربانی در تبعیدگاه جدید نیز ادامه یافت. او در اسلام‌آباد غرب با جوانان منطقه و “حاج سید علی محمد بهشتی”، متولی مسجد “قمر بنی‌هاشم”، ارتباط برقرار کرد و به فعالیت علیه رژیم پرداخت. ساواک کرمانشاه بر اثر نگرانی از این فعالیت‌ها تقاضای تبعید وی به منطقهٔ “کرند غرب” که اهالی آن بیشتر از فرقهٔ “اهل حق” بودند، کرد. در این گیرودار وی علی‌رغم ممنوعیت، در تاریخ 29 تیرماه 1357 علیه شاه سخنرانی مفصلی ایراد کرد و در پی آن در نیمه شب 4 مرداد دستگیر شد. متعاقب دستگیری وی، عده‌ای از جوانان شهر در میدان “تاجگذاری”‌ اسلام آباد غرب راهپیمایی کردند. در طلیعهٔ پیروزی انقلاب اسلامی، وی همراه جوانان شهر قم در ایجاد نظم و امنیت کوشید و به عنوان رئیس دادگاه انقلاب و کمیتهٔ این شهر اقدامات امنیتی و قضایی مهمی صورت داد.

آیت الله یزدی در دوره تبعید نیز دست از مبارزه برنمی‏داشت و بارها به طور مخفیانه به تهران و قم می‌آمد و در جریان امور قرار می‌گرفت و اعلامیه‌های امام (ره) را برای مردم و علمای شهرها می‌برد. آیت الله یزدی، در قم و تهران جلساتی را به صورت مخفی تشکیل می‌داد و با افراد و جریان‌های گوناگون به تبادل نظر می‌پرداخت که به جلسات زیرزمینی شهرت یافته بود. در این جلسات زیر زمینی اعلامیه‌های حضرت امام(ره) را چاپ و تکثیر می‌کردند و به شهرستان‌ها ارسال می‌شد.

سایر فعالیت‌های سیاسی

از دیگر فعالیت‌هایی که در کارنامه سیاسی آیت الله یزدی دیده می‏شود، پناه دادن به آن دسته از سربازان فراری بود که پس از دستور امام(ره) و پیش از پیروزی انقلاب، از ارتش گریخته و به مردم پیوسته بودند. منزل او در آستانه پیروزی انقلاب مرکز تلاش‌ها و نیز حل و فصل بسیاری از امور جریان‌های انقلاب بود.

فعالیت های بعد از پیروزی انقلاب اسلامی

امام خمینی(ره) پس از بازگشت از تبعید چهارده ساله به کشور در تاریخ 12 بهمن‌ماه 1357 تا دوازدهم اسفند همان سال در تهران حضور داشتند و سپس به شهر قم عزیمت نمودند.

منزل شخصی امام خمینی(ره) برای انجام ملاقات‌ها کوچک بود و نیاز به خانه بزرگتری برای رفع و رجوع مسائل و پذیرش مردم و انجام دیدارهای مختلف بود. این مسئله موجب شد تا در منزل آیت الله محمد یزدی اقامت کنند.

در اولین سخنرانی امام(ره) در مدرسه فیضیه که شور و شوق فراوان و کثرت جمعیت مانع از انجام این سخنرانی بود؛ حضرت امام(ره) به ایشان دستور می‌فرمایند برای آرام کردن مردم ایراد سخن کنند و ایشان نیز امر امام(ره) را اطاعت نمودند که خاطرهٔ آن در اذهان حاضران در آن روز بزرگ،‌ باقی مانده است.

جامعه مدرسین حوزه علمیه قم از مراکز بسیار مهمی بود که در زمان رژیم طاغوت، خدمات شایانی را به مبارزات ملت ایران برای دست یابی به انقلاب اسلامی انجام داده است. آیت الله محمد یزدی، از آغازین روزهای تأسیس این مرکز، با آن همکاری داشته است.

ریاست دفتر امام(ره) در قم

گفتنی است دفتر حضرت امام(ره) در قم به صورت شورایی اداره می‌شد و حاج احمد آقا خمینی، آیت الله محمد یزدی، آیت الله محمد تقی اشراقی، آیت الله سید هاشم رسولی محلاتی و سید محمد غرضی از اعضای آن بودند و هر شب جلساتی را برگزار می‌کردند.

حضور در هیأت سه نفره حل اختلاف بین شهید رجایی و بنی صدر

اولین انتخابات ریاست جمهوری در تاریخ 5 اسفندماه 1358، در سراسر کشور برگزار شد و ابوالحسن بنی‌صدر توانست با 10747345 رأی  و در واقع با 75.7% آرا به عنوان اولین رییس جمهور انتخاب شود.

جبهه بندی ایجاد شده در فضای انتخابات البته جبهه میان مدافعان خط امام و ولایت فقیه از یک سو و مخالفان نظام از سوی دیگر بود. کسانی که به بنی‌صدر رأی دادند، در واقع آرای خود را به واسطه ذهنیتی که از ارتباط نزدیک بنی‌صدر با امام(ره) داشتند، به صندوق‌ها ریختند. بنی‌صدر در نگاه عمومی یک مدافع خط امام(ره) شناخته می‌شد. علاوه بر اینکه به واسطه سخنرانی‌های مکرر در شهرها و استان‌ها شخصیتی معروف به شمار می‌آمد. این انتخاب زمینه‌ای شد برای بر ملا شدن هویت کسانی که نسبتی با انقلاب نداشتند و برای کسب موقعیت همراه آن شده بودند. بنی‌صدر که گمان می‌کرد 11 میلیون رأی، چکی سفید امضا به شخص اوست، جایگاه خود را خیلی بالا می‌دید و تلاش خود را برای گرفتن مجلس شورای اسلامی هم آغاز کرد.

بعد از انتخاب رئیس‌جمهور نوبت به انتخاب نخست‌ وزیر رسید. پس از آنکه بنی صدر احتمال رأی ندادن مجلس به گزینهٔ پیشنهادی خود را دید، طی نامه‌ای از مجلس خواست افرادی را معرفی کند و رییس جمهوری از میان آنان نخست‌وزیر را انتخاب کند. پس از بررسی‌های انجام شده شهید محمد علی رجایی به عنوان نخست‌وزیر برگزیده شد.

در این بازه زمانی اختلافات زیادی بین شهید رجایی و بنی‌صدر در گرفت و عملاً همکاری لازم با نخست‌وزیر نمی‌شد. آیت الله یزدی در کتاب خاطرات خود با نام “خاطرات آیت الله محمد یزدی” و در صفحه 506 آن، در این خصوص می‌گوید: «مدتی بعد قضیه بنی‌صدر و رجایی به وجود آمد و اختلافات این دو بالا گرفت. بنی‌صدر همواره درصدد آزار نخست‌وزیر بود و مصوبات او را در وقت قانونی خود به تصویب نمی‌رساند و ایرادهای بیهوده می‌گرفت. اختلاف آن دو به مرحله یا رسید که قرار شد یک هیئت سه نفره حل اختلاف تشکیل شود و مشخص کند که حق با کیست تا بلکه اوضاع آرام شود. بنی‌صدر در روزنامه‌ای که برای خود به نام “انقلاب اسلامی” منتشر کرده بود و دیدگاه‌هایش را در آن بیان می‌کرد، همواره و در هر شماره از آن افکار عمومی را علیه روندی که به اصطلاح آن روز خط امام و انقلاب خوانده می‌شد، تحریک می‌نمود و در اهانت‌های گوناگون به شهید رجایی که کمترینش این بود که “ایشان متخصص نیست” فروگذار نمی‌کرد. در طرف مقابل هم روزنامه جمهوری اسلامی قرار داشت و مشغول خنثی سازی توطئه تبلیغاتی بنی‌صدر بود..»

با گذشت بیشتر زمان، اختلافات بیشتر و مشخص‌تر شده و به نقطه اوج خود نزدیک می‌شود؛ در تاریخ 25 اسفند 1359، پیام 10 ماده‌ای امام خطاب به مسئولین کشور صادر می‌گردد. اختلافات بنی‌صدر با دولت، مجلس و قوه قضاییه که از زمان انتخاب وی به ریاست‌ جمهوری شروع شده بود، بعد از ماجرای 14 اسفند 1359 به اوج خود رسید.

طبق بند 6 این بیانیه، هیأت سه نفره حل اختلاف شکل گرفت. بنی‌صدر، حجت‌الاسلام اشراقی را به عنوان نماینده خود معرفی کرد؛ آیت‌الله مهدوی کنی، نماینده امام و آیت الله یزدی، نماینده حزب جمهوری اسلامی بود. هیأت حل اختلاف از 24 فروردین 60، جلسات متعددی را برای رسیدگی به اختلافات مسئولین برگزار کرد؛ و همواره با انتشار بیانیه، مقامات و روزنامه‌ها را به دست بر داشتن از اختلاف و حفظ آرامش دعوت می‌کرد. بالاخره هیأت 3 نفره در تاریخ 12 خردادماه 1360 اعلام کرد که مصاحبه‌ها و سخنان رئیس‌جمهور، تخلف از بیانیه 10 ماده‌ای امام(ره) و قانون اساسی می‌باشد و هیأت 3 نفره حل اختلاف که به خاطر اوج‌گیری اختلافات سران نظام، مطابق فرمان امام تشکیل شده بود، در نهایت رئیس‌جمهور را متخلف اعلام کرد.

و در تاریخ 1 تیر 1360 و در پی اعلام نظر مجلس که طی روزهای 30 و 31 خرداد بنی صدر که بر عدم کفایت سیاسی رئیس جمهور رأی داده بود- امام بنی صدر را از سمت ریاست جمهوری عزل کردند.

سوابق اجرایی و عضویت ها

رئیس دفتر حضرت امام(ره) در قم

عضو مجلس خبرگان قانون اساسی در سال 1358

امام جمعه موقت تهران در سال 1360

رئیس قوه قضاییه از سال 1368 تا 1378

عضو مجلس خبرگان رهبری از سال 1369

نمایندگی مجلس شورای اسلامی از سال 1361 تا سال 1368 در دو دوره متوالی از قم و تهران

نائب رئیس مجلس شورای اسلامی در ادوار اول و دوم

عضویت در شورای نگهبان در ادوار دوم، چهارم، پنجم و ششم

نمایندگی رؤسای سه قوه در هیأت سه نفره حل اختلاف بین شهید رجایی و بنی‌صدر

رئیس دادگاه انقلاب اسلامی قم و باختران

عضو مؤسس و دبیر جامعه مدرسین حوزه علمیه قم

عضو و از مؤسسین جامعه روحانیت مبارز

عضو هیأت امنای حوزه علمیه شهید شاه آبادی و عضو هیأت امنای دانشگاه فاطمیه قم

از موسسین جامعه مدرسین حوزه علمیه قم

اولین تشکل مدرسین در سال 1337 پی‌ریزی شد. در زمان مبارزه علیه رژیم پهلوی، جامعه مدرسین نقش مهمی را ایفا کرد. در خردادماه سال 1342 که امام خمینی(ره) توسط رژیم پهلوی بازداشت شد؛ جامعهٔ مدرسین در تشویق مردم به قیام نقش مهمی بر عهده داشت. رژیم پهلوی تصمیم داشت امام خمینی(ره) را در دادگاه نظامی محاکمه کند، برای جلوگیری از این کار علمای بزرگ اسلام از قم و دیگر شهرهای ایران به تهران آمدند و به فعالیت پرداختند. در همین زمان و به کوشش برخی از اعضای جامعه، چند نفر از فقها و مراجع بزرگ طی اعلامیه‌ای مرجعیت امام خمینی(ره) را تأیید کردند. تماس با امام خمینی(ره) به هر طریق ممکن و اخذ رهنمود، ترویج رسالهٔ علمیه و اشاعهٔ مرجعیت امام، تماس با فقها و مراجع قم و علما و تقاضای حمایت از مبارزات، اعزام طلاب و سخنران به مراکز مختلف و شهرستان‌ها برای سخنرانی و روشنگری بخشی از فعالیت‌های جامعه مدرسین حوزه علمیه قم قبل از پیروزی انقلاب است.

آیت الله محمد یزدی از مؤسسین جامعه مدرسین به شمار می‌رود. هیئت مؤسس جامعه مدرسین عبارت بودند از: حضرات آیات فاضل لنکرانی، علی مشکینی، احمد جنتی، ابوالقاسم خزعلی، محمد یزدی و احمد آذری قمی. آیت الله محمد یزدی از سال 1391 ریاست جامعه مدرسین حوزه علمیه قم را بر عهده داشته است.

ویژگی‏های جامعه مدرسین از نگاه آیت الله یزدی

آیت الله یزدی، خود درباره جامعه مدرسین می‌گوید: «جامعه مدرسین حوزه علمیه قم در شمار مراکزی بود که بی آنکه تبلیغات هنگفتی برای اثبات ارزش و اعتبار خود بنماید، توانست احترام تودهٔ مردم را نسبت به خود جلب کند. مردم اعضای جامعه را افرادی متدین و فاضل یافته بودند و عمیقاً به این باور رسیده بودند که اینان کسانی نیستند که برای قصد و غرض دنیوی کاری انجام داده و سخنی بگویند و جز برای خیر و انجام وظیفه دینی و الهی خود کاری نمی‌کنند.

امامت جمعه تهران

آيت‌الله محمد يزدی در بهمن ماه 1360 در جايگاه نماز جمعه تهران به عنوان هشتمين خطيبی كه اين جايگاه به خود ديده است قرار گرفته و برای نخستين بار امامت جمعه تهران را بر عهده گرفتند. اوج حضور آيت‌الله محمد يزدی در جايگاه نماز جمعه تهران مربوط به سال‌های 1368 تا 1378 می‏باشد كه ايشان مسئوليت رياست قوه قضائيه را بر عهده داشت و به خاطر حضور در تهران بيشتر می‏توانست در اين سنگر حضور پيدا كند. آيت‌الله يزدی در مجموع اين سال ها 166 بار امامت نماز جمعه تهران را بر عهده داشت.

ریاست قوه قضائیه

آیت الله محمد یزدی در سال 1368 به جای آیت الله موسوی اردبیلی به ریاست قوه قضائیه منصوب شد و دو دوره این ریاست را عهده‌دار بود تا اینکه آیت الله هاشمی شاهرودی در سال 1378 به جای وی به ریاست قوه قضائیه منصوب شد

بخشی از متن حکم انتصاب آیت الله محمد یزدی توسط رهبر معظم انقلاب

بسم الله الرحمن الرحیم

آیت الله آقای حاج شیخ محمد یزدی دامت تأئیداته

با توجه به اصل یک صد و پنجاه و هفتم قانون اساسی و با معرفت و اعتقاد به شایستگی‌های علمی و عملی جنابعالی، مسؤولیت خطیر و حساس و افتخار آمیز ریاست قوه قضائیه را به جنابعالی تفویض می‌کنم. برای جنابعالی روشن است که قوه قضائیه نبض دستگاه اداری و وضعیت عمومی کشور است. سلامت و استحکام، قاطعیت و انصاف، دلسوزی و پشتکار و بالاخره آمادگی و انتظام این دستگاه نشان دهنده و مستلزم وجود سلامت و امنیت و عدل و داد و حسن جریان امور در کشور و در دستگاه‌های اجرایی آن است و به عکس، ضعف و فساد و اختلال و کم کاری و بی‌نظمی در این دستگاه خبر دهنده از وجود فساد و ناامنی و بی‌عدالتی در جامعه است… توفیقات و تأییدات الهی را برای جنابعالی مسألت می‌کنم.

سید علی خامنه ای24/5/68

عضویت در شورای نگهبان

در پی استعفای آیت الله صافی گلپایگانی در تیرماه 1367، آیت الله یزدی، از سوی حضرت امام خمینی(ره) به جای وی به عضویت شورای نگهبان درآمد. وی در سال 1368 به عنوان رئیس قوه قضائیه منصوب شد. پس از پایان خدمت در قوه قضائیه در سال 1378 مجدداً به عضویت شورای نگهبان در آمد. وی در ادوار دوم، چهارم، پنجم و ششم شورای نگهبان عضویت داشته است. خردادماه 1392 رهبر معظم انقلاب ایشان را یک بار دیگر به مدت 8 سال در شورای نگهبان ابقا کردند..

متن حکم رهبر معظم انقلاب در خصوص ابقای سه تن از فقهای شورای نگهبان

بسم الله الرحمن الرحیم

حضرات آیات آقایان حاج شیخ محمد مؤمن، حاج شیخ محمد یزدی و حاج سیّد محمود هاشمی شاهرودی دامت توفیقاتهم

با توجه به پایان یافتن دوره عضویت آقایان محترم و با توجه به اصل نود و یکم قانون اساسی، مجدداً حضرات آقایان را به عنوان فقهای محترم شورای نگهبان برای یک دورهٔ جدید منصوب می‌کنم.

توفیقات روزافزون آقایان را از خداوند متعال خواستارم.

سیّد علی خامنه‌ای

24/ تیر ماه/ 1392

عضویت در مجلس خبرگان

آیت الله یزدی، در سال 1358، از اعضای مجلس خبرگان قانون اساسی و سپس در سال 1369 عضو مجلس خبرگان رهبری بوده است. در سال 1389 و دور چهارم مجلس خبرگان رهبری به عنوان نماینده استان تهران به عضویت مجلس خبرگان رهبری درآمد. از سال 1386 تا 1389، در زمان ریاست آیت الله هاشمی رفسنجانی در مجلس خبرگان، آیت الله یزدی به عنوان نائب رئیس اول مجلس خبرگان انتخاب شده بود همچنین از سال 1389 و ریاست آیت الله مهدوی کنی در مجلس خبرگان، آیت الله محمد یزدی در سمت نائب رئیس دوم مجلس خبرگان انجام وظیفه کرد وزمستان 93 به عنوان رئیس مجلس خبرگان رهبری انتخاب شد.

Views: 9