وقت یکی شدن

کمی دورتر که بایستی قدری که از میدانهای کوچک و پست ارتفاع بگیری در تصویر بزرگ تر متوجه حقیقت های تازه ای میشوی.

مثلا می فهمی در چشم کسی که قبله اول ما را به آتش میکشد. تفاوتی ندارد که ما با دست باز نماز بخوانیم یا دست بسته، که سر روی مهر بگذاریم. یا روی فرش که اهل غزه و لبنان و سوریه باشیم یا ایران.

که حتی در کدام دسته بندیهای سیاسی جا گرفته باشیم که حتی در انتخابات رأیمان را به اسم چه کسی در صندوق انداخته باشیم. در نگاه دشمن همه ما مسلمانیم. و به یک اندازه سزاوار دشمنی. پس چرا ما در دوستی و محبت پراکنده باشیم؟

^{تصور کنید گروهی از انسانها در حادثه سختی با اتوبوس به اعماق دره ای افتاده اند. و اتوبوس در حال سقوط به مانعی گیر کرده و توقف کرده است. حالا طنابی از بالای دره به سویشان انداخته شده است. این طناب، تنها راه نجات است.}

اما مشروط به اینکه همه با هم متحد بمانند. و با آرامش و بدون درگیری با یکدیگر به آن ریسمان چنگ بزنند. این تصویر مصداق روشنی از پیام قرآن در آیه ی کریمه وَأَعْتَصِمُوا بِحَبْل اللَّهِ جَمِيعًا وَلَا تَفَرَّقُوا است. خداوند ما را به چنگ زدن به ریسمان نجات بخش خود دعوت میکند.

آن هم به صورت جمعی و بدون هرگونه درگیری و تفرقه
اما این ریسمان چیست؟ اشتراکات ما مثل قرآن، رهبری الهی
الله و آموزه های پیامبر و خاندان مطهرش همان طنابی است که
دلهای پراکنده را به هم گره می زند. و مسیری به سوی نجات می گشاید.

خداوند در ادامه ی این آیه به مؤمنان یادآوری میکند (وَاذْكُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ إِذْ كُنتُمْ أَعْدَاء فَأَلَّفَ بَيْنَ قُلُوبِكُمْ فَأَصْبَحْتُم بِنِعْمَتِهِ إِخْوَانًا).

به یاد بیاورید زمانی را که دشمن هم بودید. و خداوند دلهایتان را به هم نزدیک کرد. با نعمت الهی دشمنی ها به برادری تبدیل شد. و قلب ها بهم پیوستند. قدر این نعمت را بدانید و حفظش کنید.

این آیه حقیقتی فراتر از تاریخ صدر اسلام را بیان میکند. تجربه ی انقلاب اسلامی ایران، نمونه ای روشن از این نعمت است. مردم با اختلاف نظرها و گرایشهای گوناگون حول محور رهبری الهی و ارزشهای اسلام متحد شدند. و بزرگترین پیروزی ها را رقم زدند.

اگر به ریسمان خدا چنگ نزنیم و دچار تفرقه شویم. به دره نابودی سقوط خواهیم کرد. امروز در میان دردهای گوناگون مسلمان ها، آنچه که بزرگتر از همه و امّ الأمراض دیگر دردهاست تفرق مسلمان هاست.

^{تصور کنید اگر نزدیک دو میلیارد مسلمان جهان با هم متحد بودند. چه خیرات بیشماری نصیب کشورهای اسلامی میشد؟}

این دستور قرآن است دیگر چرا عمل نمیکنیم؟ اشکال کار کجاست؟ اشکال کار همین است. اگر دلهایمان را ظرف پذیرنده ی باران رحمت قرآن و باران هدایت قرآن قرار بدهیم. اگر دل را به قرآن بسپریم.

برایمان راحت می.شود مقاصد شخصی، اغراض شخصی، منافع مادی، قدرت طلبی، پول طلبی رفیق ،بازی، اینها موجب نخواهد شد. که انسان این توصیه ی قرآنی و هدایت قرآنی را فراموش کند. و پشت سر بیندازد.»

^{امروز، بیش از هر زمان دیگری به اتحاد نیاز داریم.  اتحادی که
فراتر از قومیت نژاد یا ،زبان حول محور ارزشهای الهی شکل بگیرد.}

خداوند در این آیه از ما خواسته است که همگی به قرآن و سنت پیامبر چنگ بزنیم. و از تفرقه دوری کنیم و شکرگزار نعمت بزرگ وحدت و برادری باشیم.

برای عمل به این آیه در زندگی میتوانیم در محیط خانواده یا اجتماع مراقب باشیم. با غیبت و تهمت و قضاوت عجولانه تخم دشمنی نکاریم. اختلافها و سوءتفاهمها را با گفت وگو و محبت رفع کنیم. و بین دیگران آشتی برقرار کنیم.

در فضای مجازی قبل از نشر هر مطلبی به تأثیر آن بر وحدت و انسجام جامعه فکر کنیم. در واکنش نشان دادن و برخورد با دیگران مطمئن شویم. مطابق دستورات خداوند در قرآن عمل میکنیم.

 

بازدیدها: 0