زینب سلام الله علیها در آیینه ی عاشورا

در پیدایش و تکمیل نهضت و فرهنگ عاشورا؛ حضرت زینب کبری یاوری بلاشک برای حضرت امام حسین علیه السلام است.

او از مدینه تامکه و ازآنجا تا سرزمین کربلا، و در ماجرای عاشورا یار و پشتوانه ای محکم و نیرومند برای امام زمان خویش است تا آنجا که دو فرزند نوجوانش محمد و عون علیه السلام نیز در روز عاشورا فدایی نهضت حضرت اباعبدالله علیه السلام میشوند.

با شهادت این دو نوجوان؛ امام حسین علیه السلام پیکر غرق در خون آنها را نزدیک خیمه میرساند اما زینب سلام الله علیها از بیم اینکه مبادا رنج مولا و امامش حسین علیه السلام افزون شود از خیمه بیرون نمیآید.

زینب سلام الله علیها پس از جریان عاشورا سه موضوع حساس را برعهده گرفته و بخوبی رسالت عظیم خویش را به انجام می رساند. سرپرستی از بازماندگان شهیدان، حمایت از امام زمانش حضرت امام سجاد علیه السلام، ابلاغ پیام شهیدان به مردم.

خطبه های آتشین او در کوفه، در مجلس ابن زیاد و در شام در مجلس یزید همچون صاعقه ای است که خرمن ستمگران را می سوزاند و تار وپود پوشالی آنان را از هم گسلد.

زینب سلام الله علیها در رو یازدهم ماه محرم در کنار بدن قطعه قطعه ی برادرش حسین علیه السلام رو به آسمانی الهی میکند در حالیکه زمزمه ی این دعا و نیایش خالصانه بر لبانش نقش بسته است: الهی تقبّل منّا هذا القربان. خدایا این قربانی را از ما بپذیر.

این تعبیر درعین حال که نهایت فروتنی و بندگی ایشان را می رساند همچون شهاب ثاقب بر قلب دشمن اسست آنچنان که سرافرازانه در برابر خداوند تسلیم است.

حذیم بن شریک اسدی می گوید: به زینب سلام الله علیها نگاه کردم، سوگند به خدا تا آن روز بانوی پوشیده و نجیبی همانند او ندیده بودم که آنچنان شیوا، قاطع و شیرین سخن بگوید. گویی سخنانش از زبان علی علیه السلام فرو می بارید به مردم اشاره کرد که ساکت باشید. با این اشاره نفس ها در سینه ها حبس شد، زنگ هایی که در گردن اسب ها و استرها بود از حرکت باز ایستاد آنگاه خطبه را با حمد و سپاس خدا و درود به پیامبر(صلی الله علیه و آله وسلم) و خاندانش آغاز نمود.

خطبه ی حضرت زینب سلام الله علیها در مجلس یزید؛ وضع شام را تغییر داد و همه چیز را دگرگون ساخت، منطق قوی و نفس قدسی فوق العاده ی زینب سلام الله علیها باعث شد که آنچنان رعب و وحشت در یزید و یزیدیان ایجاد گردید که یزید نتوانست شعله ی سخن را در ذهن زینب سلام الله علیها خاموش سازد، چراکه می دید مجلس و مجلسیان در چنبره ی کلام آتشین حضرت زینب سلام الله علیها قرار گرفته است. از آن پس سیاست ظاهری یزید عوض شد، او در ظاهر اظهار پشیمانی میکرد، و گناه را به گردن ابن زیاد می انداخت. یزید دستور داد تا با نرمش و اخلاق نیک با اهل بیت امام حسین علیه السلام رفتار شود، و آنها را محترمانه به مدینه بازگردانند، و هودج های شترها را با پارچه های پرزرق و برق آراسته کنند، زینب سلام الله علیها که از هوشیاری و قاطعیت و تدبیر بالایی برخوردار بود، دریافت که یزید می خواهد با این گونه ظاهر سازی، خون شهیدان را لوث کند، بی درنگ با قاطعیت فرمود: «هودج ها را سیاه پوش کنید تا مردم بدانند که ما در سوگ شهادت فرزند زهرا سلام الله علیها به سر می بردیم.»

بازدیدها: 143