شهاب ۳ یک موشک زمین به زمین میان برد، با قابلیت جدایش بدنه و سرجنگی است و با سوخت مایع به پرواز در میآید. این موشک قادر است اهداف را در برد نزدیک به ۲ هزار کیلومتری هدف قرار دهد. اگر چه سامانه موشکی آرو۲ برای مقابله و انهدام موشک شهاب ۳ ساخته شده است اما امروزه ایران، موشکهای برد بلند و میانبرد بسیاری از جمله سجیل و قدر را در اختیار دارد که همه این موشکها قابلیت پرتاب زمینی داشته و میتوانند از هر نقطهای چه در ایران و چه در خارج از ایران به سوی اهداف شلیک شوند. یکی از مهمترین تواناییهای ایران برای شلیک این موشک، شلیک از سیلوهایی است که زیر زمین بوده و به هیچ وجه قابل شناسایی نیستند؛ به این معنا که لانچری (پرتابگر) ثابت در زیر زمین قرار داده شده و دریچهای در قسمت فوقانی آن برای خروج موشک و پرواز آن به سوی هدف در نظر گرفته میشود. تنها چند کشور در جهان از جمله ایران، آمریکا و روسیه از تکنولوژی پرتاب سیلویی موشکها برخوردارند. موشکهای سجیل و قدر، از جمله مهمترین موشکهای ایرانی هستند که اگر چه شهرتشان در جهان به اندازه شهاب ۳ نیست، اما قادرند اهداف مختلف را در فاصله نزدیک به ۲ هزار کیلومتری با دقت بالا هدف قرار داده و منهدم کنند. اما حالا رژیم صهیونیستی یک سامانه موشکی به نام آرو۲ را تست کرده که بنابر اعلام وزارت دفاع روسیه، این آزمایش ناموفق بوده است. این موشک پیشتر نیز در سال ۸۸ آزمایش شده و در رهگیری هدف بالستیکش شکست خورده بود.
لحظه شلیک موشک شهاب
سال ۸۸ – شبکه تلویزیونی المنار لبنان: سیستم ضد موشکی جدید اسرائیل با نام آرو ۲ در جریان یک آزمایش، در هدف قرار دادن یک موشک بالستیک ناکام ماند. این خبری بود که در آن سال منتشر شد و ساعتی بعد، پنتاگون با صدور بیانیهای ضمن تایید این خبر، اعلام کرد که این آزمایش در سواحل مرکز “کالیفورنیا” بین منطقه “سانتا باربرا” و “بوینت موجو” تست شده است. طبق گزارش پنتاگون، ۳۰ موشک به طور همزمان برای رهگیری یک موشک بالستیک مشابه موشک “شهاب ۳ ایران” آماده شده بودند اما هیچ کدام از این ۳۰ موشک درست عمل نکرده و نتوانستند موشک بالستیک شلیک شده به عنوان هدف را مورد اصابت قرار دهند. آرو۲ که در سرزمینهای اشغالی به نام “پرنده افسانهای” مشهور است، در واقع یک سامانه موشکی ساخت مشترک اسرائیل و آمریکاست که طبق آن، سازمان دفاع استراتژیک آمریکا قراردادی برای تولید مشترک یک سیستم ضدموشک به نام Chetz-1 یا همان Arrow-1 با صنایع هوافضای اسرائیل امضا کرده بود و نهایتا اولین سری از سامانههای آرو ساخته و تحویل رژیم صهیونیستی شد و این رژیم نیز اولین لانچرهای آن را در سال ۲۰۰۰ میلادی در مناطقی از سرزمینهای اشغالی مستقر کرد. اندکی بعد، به دلیل تحولات مختلف و بهروز شدن تجهیزات موشکی کشورهای منطقه، اسرائیل تصمیم به بروزرسانی آرو میگیرد و ارتقا سامانه آرو۱ و ساخت آرو۲ را در اواخر دهه ۹۰ میلادی به آمریکا سفارش میدهد و این سامانه در سال ۲۰۰۰ میلادی در یک پایگاه نظامی اسرائیل به نام پالماخیم (Palmachim Airbase) در حوالی تلاویو رونمایی میشود.
پایگاه هوایی پالماخیم با نشانگر قرمز رنگ در تصویر دیده میشود
ژنرال ایتان بن الیاهو، فرمانده وقت نیروی هوایی ارتش اسرائیل در سال ۲۰۰۰ و همزمان با اعلام پایان مراحل ساخت آن گفته بود: این روز بزرگی برای نیروهای دفاع هوایی است و ما توانستیم تنها سلاح از این مدل را در جهان بسازیم و برای اولین بار یک سامانه دفاع هوایی برای مقابله با موشکهای بالستیک ساختهایم. سال ۸۸ آمریکا توانسته بود سامانه آرو۲ را به روز کرده و آن را تبدیل به سامانهای قدرتمند کند که توان مقابله با موشک بالستیک ایرانی از جمله شهاب ۳ را دارد اما پس از معرفی این سامانه، نوبت به تست میدانی آن میشود. تست رسمی انجام میشود ولی آزمایش سامانه در مقابل موشکی که طبق ادعای آمریکاییها فقط “شبیه” موشک شهاب ۳ بوده، ناموفق اعلام میشود. یکی از مهمترین ویژگیهای سامانه دفاع هوایی آرو ۲، برد بلند بودن آن است. طبق اطلاعات منتشره، این سامانه بردی در حدود ۱۰۰۰ کیلومتر داشته و قابلیت هدفقرار دادن موشکهای بالستیک قبل از رسیدن به نقطه هدف و در ارتفاع بالا را داراست.
این سامانه موشکی از ۴ بخش اصلی و متحرک تشکیل شده است:
یک کامیون حمل کننده لانچرهای موشک موسوم به Hazelnut Tree Launch Control Center
یک کامیون حمل کننده ادوات مخابراتی Communications Center
یک کامیون حمل کننده سیستم کنترل آتش موسوم به Citron Tree Fire Control Center
یک کامیون حمل سیستم رادار موسوم به Mobile Green Pine Radar System
وزن موشکهای آرو۲ در زمان پرتاب، ۱۳۰۰کیلوگرم و سرعت هر موشک سه کیلومتر بر ثانیه است. هر موشک آرو ۲ در حدود یک و نیم میلیون دلار قیمت و هزینه دارد و تاکنون میلیونها دلار برای ارتقا این سامانه از سوی اسرائیل و آمریکا هزینه شده است.
البته هماکنون اسراییل از سامانه موشکی و دفاع هوایی دیگری همچون گنبد آهنین استفاده میکند، سامانهای که در جریان جنگ ۵۰روزه اخیر غزه، از بین چند هزار راکت شلیک شده به سوی سرزمینهای اشغالی، فقط توانست چند صد راکت را رهگیری و منهدم کند و این باعث مشهور شدن بیش از پیش “IRON DOME” شد. حالا با گذشت ۵ سال از تستهای اولیه آرو۲ که به روز شده و میلیونها دلار هم صرف اصلاح آن شده است، سامانهای که محصول مشترک آمریکا و اسرائیل بوده و با مشارکت ۱۵۰ شرکت مطرح آمریکایی ساخته شده است، دوباره تست شده اما باز هم موشکهای بالستیکزن این سامانه پدافندی، ناموفق عمل کردهاند و این یعنی موشکهای این سامانه در انهدام چند موشک بالستیک هم ناتوان بودهاند، حال اینکه یکی از پاسخهای ایران به هر تهاجم احتمالی صهیونیستها، بارانی از موشکهای بالستیک خواهد بود.
سال ۹۲ – حرم مطهر رضوی؛ امام خامنهای با بیان اینکه رژیم غاصب صهیونیستی در حد و اندازهای نیست که در صف دشمنان ملت ایران به حساب بیاید، اشاره به برخی تهدیدهای سردمداران رژیم صهیونیستی مبنی بر حمله نظامی به ایران کردند و فرمودند: “اگر غلطی از آنها سر بزند، جمهوری اسلامی ایران تل آویو و حیفا را با خاک یکسان خواهد کرد.” این پاسخ رهبر انقلاب به تهدیدهای مکرر صهیونیستها و در قالب استراتژی تهدید در برابر تهدید، یک تهدید عملی بوده و تنها “یکی از راههای عملی شدن آن” شلیک موشکهای برد بلند است. فرض بر اینکه اسرائیل موفق به شلیک موفقیتآمیز از این سامانه و انهدام موشک هدف شود اما در مقابل بارانی از موشکهای شهاب یا سجیل و قدر چه خواهد کرد یعنی چیزی شبیه جنگ اخیر غزه که در آن بارانی از راکتها در شهرهای مختلف سرزمینهای اشغالی باریدن گرفت.
لحظه شلیک موشک بردبلند سجیل
البته ناگفته نماند که موشکهای دوربرد ایرانی علاوه بر اینکه به سرهای جستجوگر و حرارتی تجهیز شدهاند، دارای کلاهکهای بارانی و بلاست هم هستند و این یعنی بارانی از موشکهای بارانی.
بازدیدها: 258