افسارش را لحظه ای رها نکن/ زندگی با آیه ها(۸)

خانه / اختصاصی هیأت / افسارش را لحظه ای رها نکن/ زندگی با آیه ها(۸)

افسارش را لحظه ای رها نکن

یاد گرفته بود که در تمجید از آدمها زیاده روی نکند. که وقت انتقاد به شخصیت آدم ها کاری نداشته باشد که در گفتن حرفهایش صادق باشد.

حتی اگر به مذاق خیلیها خوش نیاید که گستاخی و بی ادبی را با صداقت اشتباه نگیرد. که نیت خوانی نکند. و فکر آدمها را از خودشان بپرسد. که با چند رفتار موقتی به آنها برچسب های دائمی نزند. که وقت نقل قول رعایت امانت داری را بکند. و وقت قضاوت رعایت بی طرفی را.

^{یاد گرفته بود که زبانش را به بند بکشد. که به عادلانه چرخیدن عادتش بدهد. که افسار این چموش ناآرام را حتی برای لحظه ای رها نکند.}

همه ی ما تجربه ی شنیدن سخنانی را داریم که بی انصافی در آنها موج میزند. حرفهایی که شاید در ظاهر ساده به نظر برسند. اما در دل خود ظلمی بزرگ نهفته دارند.

مثلاً زمانی که کسی برای حمایت از دوستی نزدیک واقعیتی را تحریف میکند. یا حقی را ناحق جلوه میدهد یا وقتی مدیری در یک جلسه از فردی ستایش میکند. که تنها به دلیل روابط نزدیکش با او مورد تأیید قرار گرفته. نه به خاطر شایستگی واقعی اش این بی عدالتی های کوچک در کلام گاه به اختلاف های بزرگ در جامعه منجر میشود.

حتی ممکن است خود ما در مکالمات روزمره به خاطر تعصب به خانواده یا دوستان به ناحق از کسی دفاع کرده باشیم. شاید در یک بحث ساده، به خاطر علاقه ی شخصی حقیقت را نادیده گرفته. و قضاوتی ناعادلانه کرده ایم.

حال تصور کنید اگر این بی عدالتی ها در سطح یک جامعه گسترش پیدا کند. چه بر سر اعتماد و همبستگی آن خواهد آمد؟

خداوند در آیه ی کریمه وَإِذَا قُلْتُمْ فَاعْدِلُوا وَلَوْ كَانَ ذَا قُرْبَى به ما یادآور می شود که حتی در سخن گفتن درباره ی نزدیک ترین افراد خود نیز باید انصاف را رعایت کنیم.

زبان ابزاری قدرتمند است که میتواند پیوندها را مستحکم کند. یا آنها را از هم بگسلد.

^{خداوند در قرآن کریم می فرماید: وَقُل لِعِبَادِی يَقُولُوا الَّتِي هِيَ أَحْسَنُ إِنَّ الشَّيْطَانَ ینزَغُ بَيْنَهُمْ إِنَّ الشَّيْطَنَ كَانَ لِلْإِنسَنِ عَدُوَّا مُّبِينًا.}

نقشه شیطان، ایجاد کینه، دشمنی و بغض میان انسانهاست. و لغزشهای کوچک در سخن بهترین ابزار او برای دستیابی به این هدف است. هر کلامی که از سر بی انصافی گفته شود. فرصتی برای شیطان است تا در میان دلها شکاف ایجاد کند. و پیوندها را از بین ببرد.

جامعه ای که در آن سخن از انصاف و عدالت دور شود به سرعت دچار شکاف و تفرقه میشود.

امام خمینی می فرمایند: «ما قدرت داریم که جلوی زبانمان را بگیریم. نمی توانیم بگوییم زبانمان اختیار ندارد. ما قدرت داریم که جلوی قلم مان را بگیریم. نمی توانیم بگوییم قلم من اختیار ندارد…

هرچه هم انسان حُبّ به یک کسی داشته باشد. یا بغض به یک کسی داشته باشد، قلمش را نگه دارد.

امروز که فضای اجتماعی و رسانه ای گاه به عرصه ی انتشار سخنان ناعادلانه و قضاوت های بی پایه تبدیل شده است.

مؤمنان باید با مراقبت از زبان خود الگویی از انصاف و حق گویی باشند. سخن شما می تواند نوری باشد که دلها را به هم نزدیک تر کند. یا تیغی که آنها را از هم جدا سازد. پس با دقت و انصاف سخن بگوییم که خداوند ناظر بر زبانها و دلهاست.

و به بندگانم بگو سخنی را که نیکوتر است بگویند. زیرا شیطان میان آنان به سبب سخنان زشت و بی منطق دشمنی و نزاع می افکند. زیرا شیطان همواره برای انسان دشمنی آشکار است.