سرآمد خصلت های نیکو

تقوا در اصطلاح شرعی به معنای نگه داری نفس از امری است که موجب گناه می شود و گرفتار خشم و غضب الهی می گردد. برای دست یابی به مقام تقوا و رهایی از خشم الهی، شخص می بایست از هر آن چه خداوند از آن بازداشته است پرهیز کرده و به هر چه فرمان داده انجام دهد. از این رو می توان تقوا را در اصطلاح و فرهنگ قرآنی به معنای عمل به دین دانست و یا پا از این فراتر نهاده و تقوا را به معنای دین داری در حوزه ایمان و عمل دانست. براین اساس یکی از نکات مورد تاکید از سوی ائمه اطهار (علیه السلام) و به ویژه جانشین برحق پیامبر (صلی الله علیه وآله و سلم)، حضرت علی (علیه السلام)، رعایت تقوا و پرهیزکاری در زندگانی فردی و اجتماعی می باشد، چنانکه از ایشان می فرمایند: اَلتَّقْوی رَئیسُ الاْخْلاقِ؛ تقوا، سرآمد خصلت های نیکو است؛ و نیز: لا کَرَمَ کَالتَّقْوی؛ هیچ بزرگواری مانند پرهیزگاری نیست، و همچنین: فَمَنْ أَخَذَ بِالتَّقْوی عَزَبَتْ عَنْهُ الشَّدائِدُ؛ آن که تقوا پیشه کند، سختی ها از او دوری گزیند.

علاوه بر این حضرت بیان داشته اند: اَلتَّقْوی حِصْنٌ حَصینٌ لِمَنْ لَجَاءَ اِلَیْهِ؛ پرهیزکاری برای کسی که به آن پناه برد، قلعه ای است استوار؛ همچنین می فرمایند: فَاِنَّ تَقْوَی اللّهِ دَواءُ داءِ قُلُوبِکُمْ وَ بَصَرُ عَمی اَفْئِدَتِکُمْ؛ به راستی که تقوای الهی درد قلب هایتان را دارو و کوردلی هایتان را بینایی است.

امیرالمومنین علی (علیه السلام) در جایی دیگر در نصیحتی بیان می دارند: اُوصیکمْ بـِتـَقوَی اللّهِ فـَاِنَّهـا خـَیـْرُ ما تواصی الْعـِبادُ بـِهِ وَ خـَیـْرُ عـَواقـِبِ الاْمـُورِ عِنْدَ اللّه؛ بندگان خدا! شما را به پرهیزگاری وصیّت می کنم، که پرهیزگاری بهترین چیزی است که بـنـدگـان خـدا همدیگر را بدان سفارش می کنند و در نزد خدا بهترین وسیله است برای فرجام امور است.

همچنین این امام همام درباره کاربرد تقوا و یقین می فرمایند: اَلا وَ بِالتَّقْوی تُقْطَعُ حُمَهُ الْخَطایا وَ بِالْیَقینِ تُدْرَکُ الْغایَهُ الْقُصْوی؛ بدانید که نیش خطاها، با تقوا [بیرون] کشیده می شود و تنها با پای یقین می توان راه را به پایان برد؛ و نیز درباره آثار تقوا بیان می دارند: فـَإِنَّ تـَقـْوَی اللّهِ مـِفـْتـَاحُ سـَدَادٍ وَ ذَخـِیـرَهُ مـَعـَادٍ وَ عـِتـْقٌ مـِنْ کـُلِّ مـَلَکـَهٍ وَ نـَجـَاهٌ مـِنْ کـُلِّ هَلَکَهٍ؛ تـرس از خدا کلید درستی کردار است و اندوخته رستاخیز و سبب آزادی از هرگونه بردگی و نجات از هرگونه هلاکت می باشد؛ و درباره منش افراد پرهیزکار از ایشان نقل شده است که: اَلْمُتَّقُونَ مَشْیُهُمُ التَّواضُعُ وَ مَلْبَسُهُمُ الاِقْتِصادُ وَ مَنْطِقُهُمُ الصَّوابُ؛ پرهیزگاران راه رفتنشان با فروتنی، پوشاکشان با میانه روی است و منطقی استوار دارند.

منبع : قدس

بازدیدها: 141