هوشیاری در فتنه ها 

قَالَ (علیه السلام): 

«كُنْ فِي الْفِتْنَةِ كَابْنِ اللَّبُونِ، لَا ظَهْرٌ فَيُرْكَبَ وَ لَا ضَرْعٌ فَيُحْلَبَ».

«درود خدا بر او، فرمود: در فتنه ها، چونان شتر دو ساله باش، نه پشتى دارد كه سوارى دهد، و نه پستانى تا او را بدوشند.»۱

براى روشن شدن محتواى این کلام بسیار پرمعنا لازم است قبلاً دو واژه «فتنه» و «ابن لبون» تفسیر شود:

فتنه، از ماده «فتن» (بر وزن متن) در اصل به معناى قرار دادن طلا در کوره است، تا خالص از ناخالص جدا شود.

سپس به معناى هرگونه آزمایش و امتحان و بلا و عذاب و حتى شرک و بت پرستى و آشوب هاى اجتماعى آمده است.

و در فتن اینجا منظور همان آشوب هاى اجتماعى است.

لبون، به شترى گفته مى شود که به جهت زائیدن مکرر پیوسته در پستانش شیر است. (لبون به معناى شیر دار است از ماده لبن) و ابن لبون به بچه چنین شترى گفته مى شود.

که دو سال آن تمام شده و وارد سال سوم شده است؛ نه قوت و قدرت چندانى دارد که بتوان بر پشت او سوار شد و نه پستان پر شیرى (زیرا هم کم سن و سال است و هم نر).

و به این ترتیب هیچ گونه استفاده اى از آن در آن سن و سال نمى توان کرد.

از اینجا روشن مى شود که هدف امام این است که انسان به هنگام شورش هاى اهل باطل، و فتنه هاى ناشى از خصومت آنها با یکدیگر؛ نباید آلت دست این و آن شود.

باید خود را دور نگه دارد و به هیچ یک از دو طرف که هر دو اهل باطل اند کمک نکند.۲

منابع:

۱-حکمت یکم نهج البلاغه

۲-شرح نهج البلاغه آیت الله مکارم شیرازی

فیلم استوری؛ روش برخورد با فتنه ها/درس هایی از کلام امیرالمومنین علیه السلام

بازدیدها: 0