شعر حضرت اباعبدالله امام حسین (ع)

شعاع نور تو هرگز شب ظلمت نخواهد دید

تو آن عشقی که عاشق پای تو ذلت نخواهد دید

به عشق پادوییِ روضه،جمع نوکران جمع است

محرم هیچ‌کس ما را پی حاجت نخواهد دید

همان خادم که کفش سینه‌زن را جفت می کرده

شبی که جفت شد بند کفن،زحمت نخواهد دید

خدایا! شاکرم از این حسینی که بمن دادی

گمانم جز محبانش کسی رحمت نخواهد دید

به هر گوشه که اشکی ریختم،آن گوشه،شش‌گوشه است

حرم را غیر چشم تر به این وسعت نخواهد دید

کسی که طعنه‌ی افسردگی می زد به اشک ما

عزادار تو را یک لحظه ناراحت نخواهد دید

دم عیسیٰ به یُمن خاک کوی‌ات مُرده را جان داد

مسیحا هم شفا را جز در این تربت نخواهد دید

بسوزد دخل دُکّانی که خرج روضه هایت نیست

بدون نذرِ هیئت کاسبی برکت نخواهد دید

فقط تو بین جُون و اکبرت فرقی نمی بینی

کسی فرزند را هم شانه‌ی رعیت نخواهد دید

اگر دست گدا ظرف غذا دیدی..،حسن داده

کسی ما را سر این سفره بی دعوت نخواهد دید

به جز روزی که بین دسته‌ها زیر عَلَم رفتم

پدر دیگر مرا این‌قدر با‌هیبت نخواهد دید

لباس مشکی ما دستدوزِ زینب‌کبراست

جهان اینگونه بانویی پُر از شوکت نخواهد دید

هزاران بار کج رفتم..،ولی زهرا برم گرداند

پسر از مادر خود لطفِ بامنت نخواهد دید

حصیر کهنه تا دور تنت پیچید..،ارزش یافت

کسی در آستانت شِیِٔ کم‌قیمت نخواهد دید

پس از آنکه تو را کشتند در اوج شلوغی‌ها

دگر بزم عزایت را کسی خلوت نخواهد دید

#بردیا_محمدی

بازدیدها: 0