شعر نظامی | درباره پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله

     نقطه خط اولین پرگار

خاتم آخر آفرینش کار

   نوبر باغ هفت چرخ کهن

درهالتاج عقل و تاج سخن‏

کیست جز خواجه مؤید راى

احمد مرسل آن رسول خداى‏

       شاه پیغمبران به تیغ و به تاج

تیغ او شرع و تاج او معراج‏

       امى و امهات را مایه

فرش را نور و عرش را سایه‏

پنج نوبت زن شریعت پاک

چار بالش نِهِ ولایت خاک‏

همه هستى طفیل و او مقصود

او محمد رسالتش محمود

ز اولین گل که آدمش بفشرد

صافى او بود و دیگران همه درد

و آخرین دور کاسمان راند

خطبه خاتمت هم او خواند

امر و نهیش به راستى موقوف

نهى او منکر امر او معروف‏

آنکه از فقر فخر داشت نه رنج

چه حدیث است فقر و چندان گنج‏

وانک ازو سایه گشت روى سپید

چه سخن سایه وآنگه ى خورشید؟

          ملک را قایم الهى بود

قایم انداز پادشاهى بود

هر که برخاست مى ‏فکندش پست

و آنکه افتاد مى‏ گرفتش دست‏

با نکوگوهران نکو مى‏ کرد

قهر بدگوهران هم او مى ‏کرد

تیغ از این سو به قهر خونریزى

رفق از آن سو به مرهم آمیزى‏

مرهمش دل نواز تنگدلان

آهنش پاى بند سنگدلان‏

آنک با او بر اسب زین بستند

بر کمرها دوال کین بستند

اینک امروز بعد چندین سال

همه بر کوس او زنند دوال‏

گر چه ایزد گزید از دهرش

وین جهان آفرید از بهرش‏

چشم او را که مهر ما زاغ است

روضه گاهى برون ازین باغ است‏

حکم هفصد هزار ساله شمار

تابع حکم او به هفت هزار

حلقه ‏داران چرخ کحلى پوش

در ره بندگیش حلقه به گوش‏

چار یارش گزین به اصل و به فرع

چار دیوار گنج خانه شرع‏

ز آفرین بود نور بینش او

کآفرین‏ها بر آفرینش او

با چنان جان که هر دمش مددى است

ز زمین تا به آسمان جسدى است‏

آن جسد را حیات ازین جان است

همه تختند و او سلیمان است‏

نفسش بر هوا چو مشک افشاند

رطب تر ز نخل خشک افشاند

معجزش خار خشک را رطب است

رطبش خار دشمن این عجب است‏

کرده ناخن براى انگشتش

سیب مه را دونیم در مشتش‏

سیب را گر ز قطع بیم کند

ناخنه روشنان دو نیم کند

    آفرین کردش آفریننده

کین گزین بود و او گزیننده‏

باد بیش از مدار چرخ کبود

برگزیننده و گزیده درود