شعر |ویژه ولادت نور درباره ولادت پیامبر صلی الله علیه و آله

بامداد امید بود و نوید

خندهْ زن سر زد از افق، خورشید

 با خط نور، در سپهر نوشت:

صبح دانش به شام جهل، دمید

شب به پایان رسید، انسانها!

صبح قرآن دمید، انسانها!

قطره‏ ها، ذرّه‏ ها، به لحن فصیح

ریگها، سنگها، به صوت ملیح‏

همه بانگ رساى‏شان: تکبیر

همه ذکر مدام‏شان: تسبیح‏

خیزد و از دشت و باغ و نخل و گیاه

نغمه: لا اله الّا اللّه‏

عید امّید و عید وجد و سرور

مردن تیرگى، ولادت نور

عید مستضعفان وادى ظلم

عید مه طلعتان زنده به گور

عید رشد جوان و عزّت پیر

عید آزادى زنان اسیر

عید میلاد سیّد عرب‏ست

شب حق، روز و روز کفر، شب‏ست‏

تن حمّالهُ الحَطب، در نار

عید تبّت یدا ابى لهب است‏

عید وحدت، که در صف توحید

عزّت مسلمین شود تجدید

تیرگى، از درون هستى رفت

دیو کبر و غرور و مستى، رفت‏

دور بیداد و ظلم، پایان یافت

بت، نگون گشت و بت‏پرستى رفت‏

اصفر و احمر و سفید و سیاه

همه در سایه رسول اللّه‏

برقى از مکّه، نیمه شب رخشید

که فروغ یگانگى بخشید

با خط نور، نقش زد که: یکى‏ست

ابیضو احمر و سیاه و سفید

مجد کس، در سفید نامى نیست

جز به تقوى، کسى گرامى نیست‏

اى کتاب خدا، کلام خوشت

اى نجات بشر، پیام خوشت‏

وى شعار نجات هر مظلوم

پیش ظالم، همیشه نام خوشت‏

برتر از اوج وَهم، سایه تو

رمز وحدت، به آیه آیه تو