شعر |ویژه ولادت نور درباره ولادت پیامبر صلی الله علیه و آله

بامداد اميد بود و نويد

خندهْ زن سر زد از افق، خورشيد

 با خط نور، در سپهر نوشت:

صبح دانش به شام جهل، دميد

شب به پايان رسيد، انسانها!

صبح قرآن دميد، انسانها!

قطره‏ ها، ذرّه‏ ها، به لحن فصيح

ريگها، سنگها، به صوت مليح‏

همه بانگ رساى‏شان: تكبير

همه ذكر مدام‏شان: تسبيح‏

خيزد و از دشت و باغ و نخل و گياه

نغمه: لا اله الّا اللّه‏

عيد امّيد و عيد وجد و سرور

مردن تيرگى، ولادت نور

عيد مستضعفان وادى ظلم

عيد مه طلعتان زنده به گور

عيد رشد جوان و عزّت پير

عيد آزادى زنان اسير

عيد ميلاد سيّد عرب‏ست

شب حق، روز و روز كفر، شب‏ست‏

تن حمّالةُ الحَطب، در نار

عيد تبّت يدا ابى لهب است‏

عيد وحدت، كه در صف توحيد

عزّت مسلمين شود تجديد

تيرگى، از درون هستى رفت

ديو كبر و غرور و مستى، رفت‏

دور بيداد و ظلم، پايان يافت

بت، نگون گشت و بت‏پرستى رفت‏

اصفر و احمر و سفيد و سياه

همه در سايه رسول اللّه‏

برقى از مكّه، نيمه شب رخشيد

كه فروغ يگانگى بخشيد

با خط نور، نقش زد كه: يكى‏ست

ابيضو احمر و سياه و سفيد

مجد كس، در سفيد نامى نيست

جز به تقوى، كسى گرامى نيست‏

اى كتاب خدا، كلام خوشت

اى نجات بشر، پيام خوشت‏

وى شعار نجات هر مظلوم

پيش ظالم، هميشه نام خوشت‏

برتر از اوج وَهم، سايه تو

رمز وحدت، به آيه آيه تو