شعر پر پروانه درباره شهادت امام جواد علیه السلام

شعر پر پروانه درباره شهادت امام جواد علیه السلام

ز سوز غم پر پروانه می‏ سوخت‏

ز داغ لاله‏ ای گل خانه می‏ سوخت‏

ز برق حادثه گنجینه عشق‏

چو شمعی در دل ویرانه می‏ سوخت‏

وجودش را شرر زد آشنائی‏

که از جورش دل بیگانه می ‏سوخت‏

بنوشید آب از پیمانه زهر

دل پاکش از این پیمانه می‏ سوخت‏

ز آوای جواد آن جان زهرا

نهال گلشن جانانه می‏ سوخت‏

میان حجره بود و ناله می‏ کرد

به حال وی دلی آنجا نمی ‏سوخت‏

به یاد روی بابا در مدینه‏

پسر چون شعله‏ ور کاشانه می‏ سوخت‏

میان لاله‏ های اشک یاسر

چراغ چشم آن دردانه می ‏سوخت‏