در هر بحثی پیش از پرداختن به مسائل آن، باید به ضرورت و بایستگی آن توجه کرد، تا با انگیزه قوی و توان کافی وارد آن شد.
از این رو در ابتدا چند پرسش را مطرح میکنیم:
- آیا مباحث مهدویت، کاربردی است و یا صرفاً تئوری و حاشیهای است؟
- آیا بحث از مهدویت و مسائل آن نیاز بشر امروز است و میتواند به انتظارات او پاسخ دهد؟
- اعتقاد به مهدویت چه تحولی در زندگی انسان مسلمان ایجاد میکند؟ و …
در بحث قبلی به بعد اعتقادی آن پرداختیم و حال بعد بعدی:
دو. بعد اجتماعی
بشر از روزی که روی زمین قرار گرفت، پیوسته در آرزوی یک زندگی اجتماعی سعادت بخش بوده است. اگر این خواسته امکان تحقق خارجی نداشت، هرگز چنین آرزو و امیدی در نهاد وی نقش نمیبست؛ همان طور که اگر غذا یا آبی نبود، تشنگی و گرسنگی هم نبود… .
«مهدویت»، فکر و اندیشهای است که آثار اجتماعی فراوانی دارد، مهمترین آنها، از بین بردن یأس و ناامیدی از پیکره اجتماع است. مهدویت؛ یعنی، امیدواری به آیندهای روشن و پیامی رهاییبخش به بشر سرخورده و ستم دیده و اینکه روزی یک مرد الهی خواهد آمد و آنچه مردم بدان امید دارند، تحقق خواهد بخشید.
یک مسلمان، باور قطعی دارد که تنها نظام اجتماعی که میتواند به خواستههای مشروع او به طور کامل پاسخ دهد و نظامی را براساس حق و عدالت شکل دهد، نظام زیبای حکومتی اسلام است که شکل کامل آن در عصر ظهور ولی عصر۴ تحقق خواهد یافت. این، یعنی امید، نشاط و زندگی. این اندیشه آن قدر روشن است که حتی برخی از مستشرقان (نظیر ماربین فیلسوف آلمانی) هم بدان تصریح کرده است: «از جمله مسائل اجتماعی بسیار مهم که همیشه [میتواند] موجب امیدواری و رستگاری [باشد] همانا اعتقاد به وجود حجّت عصر و انتظار ظهور او است.»
بنابراین اعتقاد به وجود مقدس مهدی موعود۴ امید را در دلها زنده میکند. انسانی که معتقد به این اصل است، نا امید نمیشود، چون میداند یک پایان روشن حتمی وجود دارد… سعی میکند که خودش را به آن برساندو از حرکت نمیایستد بلکه سعی در تحقق بخشیدن آن دارد و از اینرو در برابر سختیها و ناملایمات تن به شکست نمیدهد. این بزرگترین ره آورد اجتماعی برای بشر در پرتو اعتقاد به مهدویت است.
منبع: هادیان البرز
بازدیدها: 147