صاحبان علم غیب

حجت‌الاسلام و المسلمین «محسن قرائتی» استاد تفسیر قرآن کریم بیش از ۳۰ سال است به تدریس معارف قرآن و اهل‌بیت علیه السلام می‌پردازد و سال‌ها است که پنج‌شنبه‌ها در برنامه درس‌هایی از قرآن میهمان خانه‌های ایرانیان است.

با توجه به تأکید امام خامنه ای مبنی بر توجه به انس عمومی با قرآن و توجه به مفاهیم الهی، گزیده‌ای از تفسیر قرآن حجت‌الاسلام قرائتی در سال‌های گذشته را در اختیار علاقه‌مندان قرار می‌دهد.

در ادامه بخشی از تفسیر قرآن حجت‌الاسلام قرائتی در برنامه درس‌هایی از قرآن با موضوع «چه کسانی علم غیب می‌دانند؟ که در ۱۷ مهرماه سال ۱۳۸۶ ایراد شده است، تقدیم می‌شود.

در قرآن آیاتی داریم که «…الْغَیبِ لا یعْلَمُها إِلاَّ هُو» (انعام/۵۹)، «لایعلم الغیب الا هو» آیا غیر از خداوند دیگری علم غیب می‌داند؟ «عَالِمُ الْغَیبِ» (جن/۲۶) یعنی خدا علم غیب دارد «فَلَا یظْهِرُ عَلَى غَیبِهِ أَحَدًا» (جن/۲۶) یعنی احدی را بر غیب آگاه نمی‌کند..«فَلَا یظْهِرُ» یعنی برای هیچ کس این علم را اظهار نمی‌کند، علم غیب از آن خودش است به کسی نمی‌دهد مگر «إِلَّا»، «لِمَنْ ارْتَضَى» (انبیاء/۲۸) کسی که از او راضی است.

می‌گوییم اگر علم غیب فقط برای پیغمبر صلی الله علیه و آله و سلم بود می‌فرمود: «عالم الغیب فلا یظهر علی غیبه احدا الا الانبیا» اگر فقط انبیاء بود می‌گفتند «الا الانبیا» مخصوص انبیاء نیست. فرموده است؛ کسی را که از آن راضی هستم بنابراین ملاک اینکه خدا باید علم غیب به کسی بدهد این است که از آن شخص راضی باشد.

علم غیب دو قسم است… بخشی از علم غیب مخصوص خدا است مثلاً قیامت چه زمانی است از پیغمبر پرسیدند قیامت چه زمانی بر پا می‌شود؟ «قُل»، به آنها بگو: نمی‌دانم. علم غیب مخصوص است، در بعضی موارد علم غیب مخصوص خدا است به احدی نمی‌دهد در دعا داریم که «و بحق علمک الذی استاثرت به لنفسک» خدایا به حق آن علمی که مخصوص خودت است یعنی به انبیاء هم نمی‌دهی، پس دو مورد علم غیب داریم علم غیب ویژه از آن خدا است، علم غیبی که ویژه نیست به اولیا خود نیز می‌دهد.

حدیث داریم «یُبْسَطُ لَنَا الْعِلْمُ فَنَعْلَم‏» گاهی پرده کنار می‌رود می‌بینیم«یُقْبَضُ عَنَّا فَلَا نَعْلَم‏» (الکافی/ج۱/ص۲۵۶) گاهی هم بسته می‌شود نمی‌بینیم. بسته می‌شود، نمی‌بینیم یعنی امام علم غیب دارد اما به اراده خودش نیست اگر خدا بخواهد.

علم غیب تحفه‌ای است که خدا به افراد نادری می‌دهد و به هر کسی نمی‌دهد…حضرت علی می‌دانست او را در مسجد می‌کشند امام حسین می‌دانست شهید می‌شود. شهادت امام حسین را وقت تولد خبر دادند. علامه امینی صاحب الغدیر کتابی دارد در کتابش روایاتی را از شیعه و سنی نقل می‌کند که پیغمبر به‌ ام‌سلمه گفت: حسین من که کوچک است در آینده شهید خواهد شد خبر شهادتش را از قبل داده بودند پیغمبر ما سی سال قبل از شهادت امیر المومنین یک روز سخنرانی می‌کرد که ماه رمضان چه ماه خوبی است چنین است، چنان است امیرالمومنین برخاست سئوال کرد در این ماه رمضان که به این اندازه خوب است بهترین کاری که باید انجام دهیم چه چیزی است؟ فرمود: بهترین کار ورع و تقوی است بعد حضرت گریه کرد گفتند: چرا گریه می‌کنی فرمود همین ماه رمضان که اینقدر خوب است در همین ماه رمضان تو را می‌کشند. سی سال قبل پیغمبر خبر داد و گریه کرد یعنی پیغمبر برای شهادت حضرت علی سی سال قبل گریه کرد.

قرآن یک خبر خوبی هم دارد می‌فرماید آنهایی که امام و پیغمبر نیستند اگر تقوا داشته باشند گاهی نوری برای آنها باز می‌کنیم ندیدنی‌ها را ببینند «یجْعَلْ اللَّهُ لَهُ نُورًا» (نور/۴۰) برای متقین است اگر به گناه رسیدی خودت را نگه داشتی نوری به تو می‌دهیم که خط را گم نکنی. شعار‌ها و موج‌ها تو را با خود نبرند «یجْعَلْ لَکُمْ فُرْقَانًا» (انفال/۲۹) یعنی یک دیدی به تو بدهیم، که بفهمی حق با چه کسی است «یجْعَلْ اللَّهُ لَهُ نُورًا، یجْعَلْ لَکُمْ فُرْقَانًا» این مورد مخصوص انبیاء نیست برای کسی است که تقوا داشته باشد.

منبع: فارس