ضرورت پیاده روی اربعین

امام صادق علیه السلام درباره ثواب زیارت امام حسین علیه السلام با پای پیاده می‌فرمایند: کسى که با پای پیاده به زیارت امام حسین علیه السلام برود، خداوند به هر قدمى که برمى‏دارد یک حسنه برایش نوشته و یک گناه از او محو مى‏فرماید و یک درجه مرتبه‏اش را بالا مى‏برد، وقتى به زیارت رفت، حق تعالى دو فرشته را موکل او مى‏‌فرماید که آنچه خیر از دهان او خارج می‌شود را نوشته و آنچه شر و بد است را ننویسند و وقتى برگشت با او وداع کرده و به وى مى‏‌گویند: اى ولىّ خدا! گناهانت آمرزیده شد و تو از افراد حزب خدا و حزب رسول او و حزب اهل‌بیت رسولش هستی، به خدا قسم! هرگز تو آتش را به چشم نخواهی دید و آتش نیز هرگز تو را نخواهد دید و تو را طعمه خود نخواهد کرد.(1)

در روایتی از امام حسن عسکری علیه السلام آمده است که یکی از نشانه‌های فرد شیعه زیارت امام حسین علیه السلام در روز اربعین است. هم چنین ثواب پیاده‌روی برابر با با ثواب آزاد کردن 1000 بنده در راه خدا، اجر 1000 تن از شهدای جنگ بدر، 1000 حج مقبول و درج شدن نام فرد در اعلی علیین است.(2)

برای رفتن به سفر حج لازم است که فرد استطاعت مالی و جانی داشته باشد؛ یعنی باید از نظر جانی ضرری برای او نداشته تا فرد مستطیع باشد، ولی طبق روایات وقتی در زمان حاکمان جور، عده‌ای از امام صادق علیه السلام در مورد زیارت سیدالشهدا با وجود ترس ازسخن‌چینان و عوامل حکومتی سوال کردند، امام اذن رفتن دادند.(3) پس معلوم می‌شود ضرورتی برای شرکت در اربعین حتی با وجود خطر،است که در حج این ضرورت نیست.

ریشه تاریخی پیاده‌روی

پیاده‌روی و زیارت حرم مطهر امام حسین علیه السلام در روز اربعین ریشه تاریخی دارد چرا که جابر بن عبدالله انصاری و عطیه عوفی در سال ۱۲۸۱ قمری با پای پیاده از مدینه حرکت کردند و در صبح اولین اربعینی که از شهادت حضرت سیدالشهدا علیه السلام می‌گذشت، به کربلا رسیدند و طبق آنچه که در منابع شیعه معتبر مشهود است در روز اربعین حضرت زینب کبری (س) و امام سجاد همراه با هشتاد و چهار نفر وارد کربلا شدند و پس از گفتگو با جابر عبدالله انصاری، قبر مطهر امام علیه السلام را زیارت کردند و از آنجا زیارت اربعین آغاز شد.

سید محمدعلی قاضی طباطبایی، راهپیمایی اربعین را سنت و رفتار مداومِ شیعیان از زمان ائمه دانسته که در زمان بنی‌امیه و بنی‌عباس نیز به این حرکت پایبند بوده‌اند. پیاده روی اربعین پس از این در برهه‌ای از زمان به ورطه فراموشی سپرده می‌شود و در نهایت توسط «شیخ میرزا حسین نوری» دوباره احیا می‌شود. این عالم بزرگوار اولین بار در عید قربان به پیاده‌روی از نجف تا کربلا اقدام کرد که ۳ روز در راه بود و حدود ۳۰ نفر از دوستان و اطرافیانش وی را همراهی می‌کردند، نیز با وی بودند. «محدث نوری» از آن پس تصمیم گرفت، هر سال این کار را تکرار کند، ایشان آخرین بار در سال ۱۳۱۹ هجری با پای پیاده به زیارت حرم اباعبدالله حسین (علیه السلام) رفت. نویسنده کتاب ادب الطف در گزارشی از مراسم اربعین در کربلا، اجتماع در این مراسم را به اجتماع مسلمانان در مکه تشبیه و به حضور هیئت‌های عزاداری در آن اشاره کرده که برخی به ترکی، عربی، فارسی و اردو مرثیه می‌خوانده‌اند. ادب الطف در سال ۱۳۸۸ق/۱۹۶۷م منتشر شده و نویسنده آن، جمیعت راهپیمایان اربعین را بیش از یک میلیون نفر تخمین زده‌است.(4)

همایش اربعین مقدمه‌ای برای ظهور

امام زمان(عج) که ظهور فرمود، پنج ندا می‌کند به اهل عالم، «اَلا یا اَهلَ العالَم اِنَّ جَدِی الحُسَین قَتَلُوهُ عَطشاناً، اَلا یا اَهلَ العالَم اِنَّ جَدِی الحُسَین سحقوه عدوانا» امام زمان خودش را به واسطه امام حسین علیه السلام به همه عالم معرفی می‌کنند، بنابراین در آن زمان باید همه مردم عالم، حسین علیه السلام را شناخته باشند(5)
مسلمانان چگونه می‌توانند سیدالشهدا را به همه جهانیان معرفی کنند، ان هم زمانی که رسانه‌های غربی شیعیان را تروریست خوانده و حقیقت را بایکوت می‌کنند؟

همایش بزرگ پیاده‌روی اربعین، جایی است که هم پذیرای مسلمانان اقصی نقاط جهان است و هم بسیاری از غیر مسلمانان در آن شرکت می‌کنند و چشمان مردم کشور خود را با فردی به نام امام حسین علیه السلام که در اوج مظلومیت به شهادت رسیدند روشن می‌کنند. وقتی که همه دنیا با چشمش این حماسه بزرگ را ببیند به سمت اسلام ناب کشیده می‌شود. اینجاست که قطره‌هایی که هوای پیوستن به دریا را دارند، می‌آیند و همگی دلهایشان را متوجه یک چیز می‌کنند. این وحدت کلمه است، همان وحدتی که امام خمینی (ره) آن را سرآغاز پیروزی می‌دانستند.
راهپیمایی اربعین، همانند رزمایشی است که هم تولید قدرت برای مسلمانان می کند و هم اثر سیاسی- نظامی دارد؛ اینهایی که امروز پیاده به سمت حرم امام حسین علیه السلام می روند همانند مدافعان حرم هستند که با کارشان به دشمن خط و نشان می کشند و با صدای بلند می گویند که ارتش امام حسین علیه السلام برای دفاع از حرم حضرت زینب(س) آمادگی کامل دارد.

وظیفه ما چیست؟

فکر می‌کنید کدام ضروری‌تر است؟ ماندن در محل کار و خدمت به خلق خدا یا رفتن به پیاده‌روی و نشان دادن بزرگی و عزت مسلمانان. همانطور که شرکت در پیاده‌روی 22 بهمن واجب نیست شرکت در این همایش هم واجب نشده، ولی ما روز 22 بهمن برای نشان دادن عزت و بزرگی کشورمان در مقابل دشمنان به خیابانها می‌آییم و راهپیمایی می‌کنیم.اربعین واجب نیست اما محل امتحان ماست؛ مثل امتحان اصحاب حسین علیه السلام در شب عاشورا. امام از تاریکی شب استفاده کردند و فرمودند فردا روز کشته شدن همه ماست هر کس کاری دارد و نمی‎‌خواهد بماند، برود. چرا عده‌ای ماندند و از جان و مال و خانواده خود گذشتند و در رکاب امام شهید شدند؟

هر کسی کاری برای امام حسین علیه السلام انجام داد، چند برابرش را دریافت کرده است و هیچ وقت ائمه مدیون ما نمانده‌اند. عاطفه شدید ما به امام انعکاس محبت شدید او به ماست. دست من و تو نیست اگر عاشقش شدیم/ خیلی حسین زحمت ما را کشیده است.
.
منبع:

گزیده‌ای از سخنان حجت‌الاسلام پناهیان
(1) کامل‌الزیارات، ص134
(2) سایت آخرین خبر
(3) پایگاه اطلاع‌رسانی حوزه
(4) باشگاه خبرنگاران جوان
(5) صدا و سیمای مرگز ایلام