فضائل امام حسین علیه السلام | در منقبت امام حسین علیه السلام (۱)

فضائل امام حسین علیه السلام | در منقبت امام حسین علیه السلام (۱)

حسین از من است

سعید بن راشد از یعلی بن مره حدیث کند که گفت: شنیدم از رسول خدا صلی الله علیه و آله که می فرمود: حسین از من است و من از حسینم، دوست دارد خدا هر کس که حسین را دوست دارد، حسینْ سِبطی از اسباط است. حضرت محمد صلی الله علیه و آله فرمود:

همانا حسن و حسین دو گوشواره عرش خدایند. و بهشت [به خدا] گفت: بار پروردگارا! ناتوانان و مستمندان را در من جای داده ای؟ خدای تعالی به او فرمود: آیا خشنود نشوی که من پایه های تو را به حسن و حسین آرایش دادم؟ فرمود: پس بهشت از شادی همانند عروس به خود خرامید.

یاری جبرئیل

عبداللّه بن میمون قداح از امام صادق علیه السلام روایت کند که فرمود:

حسن و حسین پیش روی رسول خدا صلی الله علیه و آله با هم کشتی گرفتند. پس رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: ای حسن! بگیر حسین را. فاطمه علیها السلام گفت: ای رسول خدا! آیا بزرگ را بر کوچک دلیر می کنی؟ رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: این جبرئیل است که به حسین می گوید: ای حسین! بگیر حسن را.

* * *

ابراهیم بن رافعی از پدرش از جدش روایت کند که گفت: حسن و حسین را دیدم که پیاده به حج می رفتند. پس به هیچ سواری نمی گذشتند جز اینکه [به احترام آن دو] پیاده می شد. پس کار به برخی از ایشان سخت شد [و از پیاده روی به رنج افتادند] از این رو به بزرگ خود گفتند: پیاده روی بر ما دشوار است و خوش نداریم با اینکه این دو بزرگوار پیاده می روند ما سوار شویم؟ او به حسن عرض کرد: ای ابا محمد! پیاده روی به گروهی از این مردم که با شما هستند دشوار شده، و مردم چون می بینند شما را که پیاده می روید دلشان راضی نمی شود سوار شوند [از این رو] اگر سوار شوید نیکو است. حسن علیه السلام فرمود: ما سوار نمی شویم، با خود عهد کرده ایم که با پای پیاده به سوی خانه خدا برویم، ولی [برای اینکه مردم مراعات ما را نکنند و اگر می خواهند سوار شوند پیاده روی ما مانع ایشان نشود] ما از کنار راه در بیراهه می رویم! پس از مردم کناره گرفتند [که هر که می خواهد سوار شود].

تعبیر خواب

ام الفضل دختر حارث حدیث کند که: نزد پیغمبر صلی الله علیه و آله آمدم و گفتم: ای رسول خدا! من دیشب خواب بدی دیدم؟ فرمود: آن خواب چیست؟ گفت: ناگوار است! فرمود: آن چیست؟ گفت: دیدم گویا یک پاره از بدن شما جدا شد و در دامن من افتاد! رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: خواب خوبی دیده ای. فاطمه پسری می زاید و در دامان تو بزرگ خواهد شد.

پس فاطمه علیهماالسلام حسین را به دنیا آورد و چنانچه رسول خدا صلی الله علیه و آله فرموده بود نزد من بود. پس روزی حسین را به نزد پیغمبر برده و در دامان او نهادم، آن گاه چشم انداخته دیدم دیدگان رسول خدا اشک می بارد. عرض کردم: پدر و مادرم به قربانت ای رسول خدا! شما را چه شد؟ فرمود: جبرئیل به نزد من آمده مرا آگاهی داد که امت من به زودی این فرزندم را می کشند و خاک سرخ رنگی از تربت او برایم آورد.

خاکِ سرخ

به سند دیگر از ام سلمه روایت کند که گفت:

شبی رسول خدا صلی الله علیه و آله از پیش ما بیرون رفت و مدتی دراز ناپدید شد. سپس بازگشت و سر و رویش گردآلود بود و دستش نیز بسته بود، من عرض کردم: ای رسول خدا! چیست که من شما را گردآلود می بینم؟ فرمود: مرا در این ساعت به جایی از سرزمین عراق بردند که نامش کربلا بود، و در آن سرزمینْ جای کشته شدن پسرم حسین و گروهی از فرزندان و خاندانم را به من نشان دادند و من پیوسته خون ایشان را از آنجا برمی گرفتم و آن اکنون در دست من است، و دست خود را برای من باز کرده فرمود: آن را بگیر و نگهداری کن.

پس من آن را گرفتم، دیدم مانند خاک سرخ بود، پس در شیشه نهادم و سر آن را بستم و از آن نگهداری می کردم، تا آن گاه که حسین از مکه به سمت عراق رهسپار شد. من در هر روز و شب آن شیشه را بیرون می آوردم و بو می کردم و به آن می نگریستم و بر مصیبت های آن جناب می گریستم و چون روز دهم محرم شد همان روزی که حسین در آن روز کشته شد، در اولِ روز که آن را بیرون آوردم دیدم به حال خود است. دوباره آخرِ آن روز آن را آوردم دیدم خون تازه شده. من به تنهایی در خانه خود شروع به زاری شده، گریستم و اندوه خود را فرو نشاندم از ترس آنکه مبادا دشمنانِ ایشان در مدینه بشنوند و در شماتتِ ما شتاب کنند، و پیوسته آن روز و ساعات را در نظر داشتم تا خبر مرگ آن حضرت به مدینه رسید و آنچه دیده بودم به حقیقت پیوست.

پایگاه اطلاع رسانی هیات رزمندگان اسلام

بازدیدها: 112