انت منی و انا منک

عَنِ الصَّادق : قَالَت فَاطِمَه (س): لَمَّا نَزَلَتْ عَلَى النَّبِیِّ :

«لَا تَجْعَلُوا دُعَاءَ الرَّسُولِ بَیْنَکُمْ کَدُعَاءِ بَعْضِکُمْ بَعْضًا»۱

قَالَتْ فَاطِمَهُ (س) فتهَیَّبْتُ [هبت] النَّبِیَّ (صلى الله علیه وسلم)

أَنْ أَقُولَ لَهُ: یَا أَبَتِ فَجَعَلْتُ

أَقُولُ لَهُ: یَا رَسُولَ اللهِ صلى الله علیه وآله وسلم فَأَقْبَلَ عَلَیَّ فَقَالَ لِی: یَا بُنَیَّهُ لَمْ تَنْزِلْ فِیکِ وَلاَ فِی أَهْلِکِ مِنْ قَبْلُ وَ لَا فِی أَهْلِکِ وَلَا فِی نَسْلِک] أَنْتِ مِنّی وَأَنَا مِنْکِ وَإِنَّمَا نَزَلَتْ فِی أَهْلِ الْجَفَاءِ وَ الْغِلْظَهِ مِنْ قریش ) وَ الْبَذَحْ وَالْکِبْرِ

قُولِی : یَا أَبَتِ فَإِنَّهُ أَحَیِی لِلْقَلْبِ وَأَرْضَى لِلرَّبِّ. ثُمَّ قَبَّلَ النَّبِیُّ جَبْهَتِی وَمَسَحَنِی بِرِیقِهِ فَمَا احْتَجْتُ إِلَى طِیبٍ بَعْدَهُ.۲

امام صادق(ع) از حضرت زهرا(س) روایت میفرمایند که ایشان فرمودند:

چون آیه (لاَ تَجْعَلُوا دُعَاءَ الرَّسُولِ بَیْنَکُمْ کَدُعَاءِ بَعْضِکُمْ بَعْضًا) [«آن چنان که یکدیگر را صدا میزنید پیامبر (ص) را صدا مزنید] بر پیامبر نازل شد، به دلیل مراعات عظمت پیامبر لا الله من نیز او را «پدر» صدا نکردم و او را رسول الله می خواندم.

پیامبر خدا(ص) [چون تغییر رویه را در من مشاهده نمود] به من رو کرد و فرمود: ای دخترم این آیه در مورد تو و اهل تو نازل نشده است.
تو از منی و من از تو هستم؛ بلکه این آیه در مورد جفاکاران و متکبران فرود آمده است. تو مرا (پدر) صدا بزن چراکه این کلام قلب مرا بیشتر زنده میکند و پروردگار را راضی تر مینماید.

آنگاه پیامبر خدا (ص) پیشانیم را بوسید و آب دهانش را به رویم کشید که از آن پس به [استعمال] بوی خوش نیازمند نگردیدم.

منبع:

۱ – النور : ۶۳

۲- در النظیم ،عاملی، ص ۴۶۲؛ کشف الیقین علامه حلی ص ۳۵۴؛ تفسیر برهان علامه بحرانیی طالب، ابن شهر آشوب، ج ۳، ص ۱۰۲؛ تفسیر صافی فیض کاشانی، ج ۳، ص ۴۵۱؛ بحار الأنوار، علامه مجلسی، ج ۴۳، ص ۳۳.

منبع اهل تسنن: مناقب على بن أبی طالب، ابن المغازلی، ص ۲۸۵.

بازدیدها: 0