فضیلت روز مباهله به استناد مفاتیح الجنان

اعمال ماه ذی الحجه؛ روز بیست و چهارم- بنابر اَشْهر روزى است که مُباهَلَه کرد رسول خدا صَلَّى اللَّهِ عَلِیهِ وَاله با نصاراى نجران و پیش از آنکه خواست مُباهله کند، عبا بر دُوش مبارک گرفت و حضرت امیرالمؤ منین و فاطمه و حَسَن و حسین عَلیهمُ السلام را داخل در زیر عبا نمود و گفت: پروردگارا، هر پیغمبرى را اهل بیتى بوده است که مخصوص ترین خلق بوده اند به او. خداوندا، اینها اهل بیت منند، پس از ایشان برطرف کن شک و گناه را و پاک کن ایشان را پاک کردنى.

پس جبرئیل نازل شد و آیه تطهیر در شاءن ایشان آورد. پس حضرت رسول صلی الله علیه و آله، آن چهار بزرگوار را بیرون برد از براى مباهله؛ چون نگاه نصارى بر ایشان افتاد و حقّیّت آن حضرت و آثار نزول عذاب، مشاهده کردند، جُرأت مُباهله ننمودند واستدعاى مصالحه و قبول جزیه نمودند؛ و در این روز نیز حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام در حال رکوع، انگشترى خود را به سائل داد و آیه اِنَّما وَلِیُّکُمُ اللّهُ در شانش نازل شد.