لیلة الدفن بانوی حیدر علیه السلام

باز دل‌های پریشان را پریشان‌تر مکن 

با وصایایت، علی را این‌همه مضطر مکن

حرف از رفتن مزن، آتش به قلبِ من مزن

نا امیدم از خودت ای روحِ پیغمبر مکن

 

آتشِ دیوار و در، یک‌بار ما را سوخته 

بارِ دیگر، شعله بر جان و دل حیدر مکن

حرفی ای بانوی اطهر، از حلالیَّت مگو

با علی، صحبت از این شرمندگی دیگر مکن

اشک می‌ریزی برایم، باز هم یارم شوی 

این‌همه خود را فنای غربتِ رهبر مکن

لابد از غسلِ شبانه، هست منظوری ترا 

صورت و بازوی خود را، مخفی از همسر مکن

عاقبت با من نگفتی از شکستِ بازویت 

وقتِ غسلت، مبتلا بر ناله‌اَم آخر مکن

آیت‌اللهِ علی، آیاتِ تو از هم گسست 

بیش از این، محروممان از سوره‌ی کوثر مکن

 

تو فقط، یکبار کردی از برای خود دعا 

این‌همه عجل وفاتی زیر لب یکسر مکن

یک دعا بهر علی کن، تا خدا صبرم دهد

مرتضی را با عروجِ خویش، بی یاور مکن

مجتبای خویش را دریاب، جان فاطمه 

محرمِ سِرّ خودت را زود، بی مادر مکن

هِق هِقَت، این آخرین ساعات زجرم می‌دهد 

با صدای گریه‌ی خود، با خبر دختر مکن

 

هر سفارش‌ را که از بهر حسینت می‌کنی

از عطش حرفی به پیش دیده‌ی خواهر   مکن

محمود ژوليده 

طلایه دار خدا سر به چـاه تنها بود/شعر شهادت حضرت زهرا(س)

بازدیدها: 0