ماجرای پیوند آسمانی حضرت پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله و سلم با حضرت خدیجه کبری سلام الله علیها
«طاهره»، «مبارکه»، «سیده نسوان» و «ملکه بطحاء» از نام های حضرت خدیجه سلام الله علیها بود که در آن زمان به آنها معروف بود. خدیجه از زنان قریش بود و علاوه بر کثرت اموال و املاک، به عقل و کیاست نیز بر دیگران برتری داشت. او از کسانی بود که انتظار قدوم پیامبر صلی الله علیه و آله وسلّم را میکشید و همیشه از علمای آن زمان نبوت آن حضرت را جویا میشد.
حضرت خدیجهسلام الله علیها در بین زنان تاریخ ساز و شخصیت های تاریخ اولیه دین اسلام یکی از زعمای این دین بود که نقشی مهمی درتقویت و تحکیم اولیه دین اسلام و پیامبر داشت. زیرا خدیجه علاوه بر نقش همسری پیامبر اسلام با توجه به توانایی مالی و اعتباریکه در بین اشراف قریش و توانمندان مکه داشت، بدون شک و تردید در پیشبرد دین اسلام به عنوان شخصیتی محوری به شمار می رود.
درباب سن ازدواج حضرت خدیجه سلام الله علیها با پیامبر اکرمصلی الله علیه و آله وسلّم، برخی از کتب تاریخی بر آن هستند که ایشان در هنگام ازدواج با خاتم الانبیاءصلی الله علیه و آله وسلّم، ۴۰ بهار از عمر مبارکشان سپری شده بود و پیش از پیمان زندگی مشترگ با پیامبرصلی الله علیه و آله وسلّم دوبار ازدواج کرده، اما همسرانش از دنیا رفته بودند و یا برخی دیگر بر این باورند که او تا زمان ازدواج با پیامبرصلی الله علیه و آله وسلّم ازدواج نکرده بود.
اما ماجرای ازدواج پیامبرصلی الله علیه و آله وسلّم و حضرت خدیجهسلام الله علیها از مهمانی در خانه خدیجهسلام الله علیها آغاز شد. روزی خدیجهسلام الله علیها در خانه خود مجلسی تشکیل داده بود و از عالمان یهودی دعوت کرده بود تا برایش صحبت کنند. در اواسط جلسه جوانی خوش سیما از مقابل خانه خدیجهسلام الله علیها گذشت. دانشمند یهودی از خدیجه سلام الله علیها خواست که او را به مجلس دعوت کند. پس از پایان مجلس و در هنگام خداحافظی در حالی که شعف از صورت آن عالم یهودی مشهود بود، رو به خدیجه کرد و گفت: «آن چه من در کتابهای آسمانی گذشته خواندهام، نشان میدهد که او پیامبر آخرالزمان است. خوشا به سعادت بانویی که چنین جوانی شوهرش باشد که در این صورت به شرافت، عزت و شکوه دنیا و آخرت نایل آمده است.». (مناقب ابن شهر آشوب، ج. ۱، ص. ۴۱؛ سید هاشم رسولی محلاتی، درسهایی از تاریخ تحلیلی اسلام (جلد ۲، ص. ۱۷)
بانوی قریشی حصار غرورش را شکست و جایگاه و شوکت دنیایی را به خوشبختی ابدی، به آسانی فروخت. تصمیم گرفت که در نخستین مواجهه، دغدغه ازدواجش با پیامبرصلی الله علیه و آله وسلّم را مطرح کند.
روز سرنوشت ساز زندگی خدیجهسلام الله علیها فرا رسید. پس از سفر تجاری که پیامبرصلی الله علیه و آله وسلّم سرپرستی آن را به عهده داشتند و برای حضرت خدیجه سلام الله علیها انجام دادند، فرصت ملاقات فراهم شد. خدیجه با حفظ حیا مقابل پیامبرصلی الله علیه و آله وسلّم آمد و گفت: «ای عموزاده، بر اثر خویشی که میان من و تو برقرار است و عظمت و عزتی که در میان قوم خود داری و امانت و حسن خلقت که شهره همه اهل مکه است، مایلم که با تو ازدواج کنم.» (سید هاشم رسولی محلاتی، درسهایی از تاریخ تحلیلی اسلام (جلد ۲، ص. ۱۹-۲۴)
با موافقت عموی پیامبرصلی الله علیه و آله وسلّم مجلس خواستگاری برگزار شد. در مجلس خواستگاری، ابوطالب عموی پیامبرصلی الله علیه و آله وسلّم به بیان ویژگیهای پیامبرصلی الله علیه و آله وسلّم پرداخت. مهر و علاقه خدیجه سلام الله علیها به پیامبرصلی الله علیه و آله وسلّم و مقام معنوی ایشان سبب این ازدواج بود؛ مهری که بر محور ارزشهای پاک انسانی استوار بود، به طوریکه در زمان خواستگاری از مهر نبوت سؤال کرد که نشان دهنده علم و محبت ایشان نسبت به آل محمدصلی الله علیه و آله وسلّم است.
فرزندان پیامبر اکرمصلی الله علیه و آله وسلّم و حضرت خدیجهسلام الله علیها
خداوند دو پسر به نامهای قاسم و عبدالله که به آنها طیب و طاهر هم میگفتند، و چهار دختر به نامهای ام کلثوم و زینب و رقیه و فاطمهسلام الله علیها به آن بزرگوار عطا فرمود. حضرت خدیجهسلام الله علیها بیست و چهار سال و یک ماه با پیامبرصلی الله علیه و آله وسلّم زندگی کرد، و تا آن حضرت در قید حیات بود، پیامبرصلی الله علیه و آله وسلّم همسر دیگری اختیار نکرد.
سه دختر خدیجهسلام الله علیها در دوران مکه اسلام آوردند و برای پیوستن به مسلمانان به مدینه هجرت کردند. پاکی و طهارت و ایمان قوی او چنان بود که خداوند فاطمه زهراسلام الله علیها را به ایشان عطا فرمود. زهرایی که نور آسمان ها و زمین بود، فاطمه ای که عامل نجات پیروانش است، مادر و ریشه پدرش بود، هم کفو علی بن ابیطالب(علیه السلام) بود، مادر 11 امام معصوم علیهم السلام بوده است. فرزندی که در دوران جنینی با مادر صحبت میکرد و مادر را از تنهایی رها مینمود و به او آرامش میداد. مادر حسین بن علی و زینب کبری است. آنها که صبر و مقاومت را از مادر و پدر خود آموخته بودند.
بازدیدها: 0