متن روضه امام حسن علیه السلام و گریز به کربلا و یادی از امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف)

متن روضه امام حسن علیه السلام و گریز به کربلا و یادی از امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف)

شرحه شرحه میخوانم،شرح دوریت یارا

پای دل به گل مانده،چشم من شده دریا

ای غریب دور از من،عشق آشنای دل

مینشینم امشب هم،پای های های دل

یا صاحب الزمان(عج)
آنقدر خودم بودم ،غافل از عطای تو

فرمود:ما لحظه ای از شما غافل نمیشویم.آقا جان من به یومن وجود تو زنده ام،من برای تو زنده ام،اقا جان،تو هم یه بار ضرر کن من رو بخر،آقا جان،بالاخره یه جایی به دردت میخورم،آقاجان،امشب کار من رو درست کن،اینقدر گرفتار خودم بودم،یادم رفت تو همه کارمی،آقاجان،متی ترنی و نرک،کی میشه ما تو رو ببینیم،تو هم مارو ببینی ای آقاجان،امشب روضه ی امام حسن بخونیم،بگو فاطمه جان امشب در خونه آقا زاده بزرگه ات اومدیم.

آنقدر خودم بودم ،غافل از عطای تو

تا که بردم از یادم ،روی دلربای تو

روی سینه دیدم من، نور رد پایت را

کاش بشنوم امشب ،گرمی صدایت را

العجل که دریابی، ناله های حیدررا

تا بگیری از نامرد ،انتقام مادر را

دارم میبرمت تو روضه

انتقام آتش را، انتقام آن در را

ا نتقام گیسو را، انتقام معجر را

یا صاحب الزمان،به ظهورت شتاب کن،آقاجان،یا صاحب الزمان…یا صاحب الزمان

انتقام آتش را، انتقام آن در را

ا نتقام گیسو را، انتقام معجر را

 انتقام آن دم که ،بحر غم تلاطم کرد

مادری که درکوچه، راه خانه راگم کرد

کودکی که با مادر، بین کوچه تنها بود

روی چادر مادر ،خاک کوچه پیدا بود

کودکی که ماتم در، خواب هر شبش می دید

نیمه شب ز خواب خود، می پرید و می لرزید

از خواب می پرید،می لرزید بدنش،چی شده؟حسن جان این بچه ها  هم مثل تو مادر ازدست دادن تو باید اینهارو آروم کنی، گفت:اینها که ندیدند تو کوچه چی شد،مادرم رو زمین افتاد…

خواب کوچه و دشمن، خواب آن درو دیوار

خواب شعله و آتش، خواب سینه ومسمار

کشتی گرفتن حسین و حسن سید جوانان اهل بهشت،اقوال مختلف داره،یکیش اینه:بی بی از مدبخ وارد حجره شد،دید پیغمبر اکرم جان عالم فداش،کنار حجره نشسته ،دو تا اقا زاده، دست گردن هم انداختن دارن زور آزمایی میکنند،هر دو تلاش میکنند پشت دیگری رو به زمین برسونند،بی بی نگاه کرد دید رسول خدا زیر لب صدا میزنه،هی جانم حسن،حسن،حسن پشت حسین رو به زمین بچسبون،بابا بزرگ دو بچه است، فاطمه شروع به گریه کرد،بابا جان،همه جای دنیا بچه ی کوچکتر رو تشویق میکنند،چرا نمیگی جانم حسین ؟حسینم کوچیکتره،فرمود:نگاه کردم به ساق عرش،زمین و آسمانها و دریاها،ملائک،ساکنان زمین و آسمان،علی،همه میگن:هی جانم حسین،دیدم حسنم کسی رو نداره.ای غریب آقام ای غریب آقام،سوا کرده های فاطمه امشب گریه میکنند،ای غریب آقام، کاشکی یکی از این چراغ ها امشب بقیع روشن بود،هی غریب آقام،فاطمه فرمود : وصال،هی میگی حسین،مگه حسن پسر من نیست؟ .هی غریب مادر حسن،کریم اون کسی نیست که گره ی تو رو وا کنه، کریم اون کسی نیست که بیچاره بره در خونه اش،کریم اون کسی است که دنبال بیچاره ها میگرده، من و شما رو امام مجتبی علیه السلام سوا کرده آورده،این دو ماه برا امام حسین گریه کردیم،ابی عبدالله اجازه داده،فرموده:این روزایی که برا من گریه کردی،حالا بهت اجازه میدم برا حسنم گریه کنی، مگه هر چشمی میتونه برا حسن گریه کنه، امشب بریم کربلا و بقع،هی بریم مدینه،هی بیاییم کربلا امشب،ابی عبدالله هفتاد و دونفر یار،دورش رو گرفته اند،کسی از گل نازک تر تا اینها بودند نتونست بگه،ابی عبدالله همسری داشت مثل رباب،تا زنده بود،زیر سایه نرفت،گفت:آقام تو آفتاب جان داد،یه جوری صورتش تو آفتاب سوخته بود، بعضی ها با کنیز اشتباه میگرفتند،رباب فقط همین بود،خانم شهربانو بماند،خانم اُم لیلا بماند، اما امام مجتبی به همسر ملعونه اش فرمود کار خودت رو کردی، فرمود:آقا غلط کردم،فرمود:بلند شو برو، الان اگه حسینم بیاد میکشه تورو. آی قربون دل مهربونت برم، دور بر حسین یه طرف جوانهای بنی هاشم،یه طرف یاران ابی عبدالله به سر کردگی حبیب ایستاده اند،چنان استوار محرم اسرار حسین،این شهدا، که شب عاشورا بهشون اسرار فرمود.اما امام مجتبی طرف میومد، چشم تو چشم امام مجتبی،میدوخت،شروع میکرد ناسزا میگفت، بی ادبی میکرد، عرب بادیه نشین اومد،گفت: ابامحمد تویی؟آری منم. از اسب پایین پرید،گریبان امام حسن رو گرفت،به قصد خفه کردن،چسباند به دیوار،فشار میداد،چشم تو چشم امام حسن شروع کرد ناسزا گفتن،نفسش که برید،ایقدر گفت،خسته شد،همینطوری نگاش کرد،همچین که خسته شد،امام حسن مجتبی فرمود:غریبی؟ خونه نداری؟ بریم خونه ی من، غذا نخوردی؟ سفره ی من پهنه، پول نداری؟ پول بهت بدم سفر بری. اینها دیگه کی اند؟ ببین تبلیغات چکار میکنه،شنیده حالا اومده امام حسن رو دیده، اگه گرسنه ای بریم؟لباس اگه نداری من بهت میدم؟خوش اومدی،دستاش از گریبان امام حسن جدا شد،رو زمین افتاد،صورت گذاشت رو پا امام حسن، حالا میخواد امام حسن بلندش کنه،بلند نمیشه،گفت:آقا من نوکرتم،نمی دونی،چه حرفایی پشت سرت میزنند. آی امام حسن اونم از قبر بی شمع و چراغت، یا اباعبدالله یه داداش داری کنار علقمه حرمش رو ببین غوغاست،اما داداش بزرگترت حرمش خاکیه، یه چراغ و شمعی هم سر قبرش نیست،ای وای، حالا اومدیم مدینه،حالا مدینه رو دارم میگم، بازم میخوام مقایسه کنم،از زبان خود امام حسن،دورش نشستند ابی عبدالله داره مثل ابربهار زار میزنه، آقا قمر بنی هاشم سر به دیوار گذاشته، دستش گردن بچه هاشه، زینب که آمد، فرمود طشت رو بردارند، حسین گریه میکرد، فرمود: حسین براچی گریه میکنی؟ من دارم راحت میشم،من دیگه چشمم به قاتلای مادرم نمیافته،شروع کرد،زار زدن و داد زدن،لب ها خونی شده،یه نگاه به حسین کرد،دیدن لباش داره تکون میخوره،خوب گوش کردن دیدن داره میگه :لا یوم کیومک یا اباعبدالله،حسین جان برا من گریه نکن،من الان تو کنارم هستی، داداشام هستند،خواهرام هستند، بچه هام هستند،اما یه روزی میآد بدن تو روی زمین،همه کس و کارت رو کشتند، خیمه هاتو آتیش زدن،پیراهنت رو هرکی یه طرف میکشه، ای حسین….. حالا اومدیم کربلا دوباره میخوام برگردونمت مدینه، اومدن بدن ابی عبدالله رو دفن کنند، تیرها و شمشیرها رو امام سجاد از بدن بیرون کشید،بدن رو میان بوریا گذاشت، اما امام حسن تابوتش رو زمین بود،یه مرتبه چهل نفر تیر به چله ی کمان گذاشتند، جلو چشم عباس تیر باران کردند، وقتی میخواستند بدن رو بلند کنند،تابوت با بدن بلند شد، اومدیم مدینه، حالا  دوباره میخوام ببرمت کربلا، بدن رو تو قبر گذاشت، فرمود داداش غارت زده اونی نیست که مالش رو بردند، غارت زده منم که مثل تو داداشی رو از دست دادم، اما اینجا نگفت: کمرم شکست، کنار علقمه کنار بدن عباسش رو زمین افتاد، صدا زد آه، الان انکسر ظهری، الان کمرم شکست، حالا کربلا موندگار میشی،صدا زد عباس بلند شو نگاه کن دارن به خیمه ها حمله میکنند،ای حسین……….

پایگاه اطلاع رسانی هیات رزمندگان اسلام

بازدیدها: 16913