رسیدن به قله رفیع کمالات معنوی و انسانی بدون دوستی اولیاء الهی ممکن نیست و پذیرش اعمال و زحمات یک مسلمان در گرو محبت و ولایت اهل بیت (علیه السلام) می باشد. در این باره حسین نصر حلوانى مى گوید: ابان بن تغلب گفت: امام حسین (علیه السلام) فرمودند: هر کس ما را دوست داشته باشد، از ما اهل بیت نبوّت است. عرض کردم:
از شما اهل بیت نبوّت؟ فرمود: از ما اهل بیت نبوّت؛ و این جمله را سه بار تکرار نموده سپس از کلام خداى سبحان، شاهد آورد. همچنین ابن مغازلى با سند خود آورده است: ابوسعید دینار گفت: از امام حسین (علیه السلام) شنیدم که مىفرمود: هر کس ما [آل محمّد (صلی الله علیه و آله)] را دوست بدارد، خداى سبحان بواسطه محبّت ما سرانجام او را سود بخشد، اگر چه اسیرى در دیار دور دست دیلم باشد. حقّا که محبّت ما، گناهان را از پى هم فرو مى ریزد، همانگونه که وزش باد، برگ هاى خزان زده را از پى هم مى افکند.در این راستا قاضى نوراللَّه تسترى مىگوید: از سخنان امام حسین (علیه السلام) این است: دوستى ما [آل محمّد (صلی الله علیه و آله)] را بر خود لازم بدارید، زیرا آن کس که خدا را ملاقات کند، در حالى که به ما محبّت مى ورزد، در حوزه شفاعت ما وارد مى شود؛ و نیز برقى با سند خود آورده است: بشر بن غالب اسدى گفت: امام حسین (علیه السلام) با من، به سخن پرداخت و فرمود: اى بشر! هر کس ما اهل بیت نبوّت را، دوست بدارد و این محبّت او، جز براى خدا نباشد، ما و او در روز قیامت، همچون این دو – دو انگشت سبّابه خود را به هم اندازه نمود – خواهیم بود که بر رسول خدا (صلی الله علیه و آله) وارد مى شویم.
منبع : قدس
بازدیدها: 200