پایگاه اطلاع رسانی هیات رزمندگان اسلام هیات رزمندگان اسلام , سایت هیات رزمندگان اسلام , پایگاه اطلاع رسانی هیات رزمندگان اسلام , هیات , سایت هیات , هیئت رزمندگان , هیئت رزمندگان اسلام
حجت الاسلام کوثرى چنان عشق و ارادتى به امام حسین(ع) داشت که هر سال به هر ترتیب به کربلاى معلا مشرّف مى شد و در محضر آن ارباب اهل بصیرت ماهها به کسب فیض مى پرداخت: با این وجود که اگر تصویرى از گنبد یا ضریح سیدالشهدا(ع) مى دید، چشمه هاى اشک از دیدگان نجیبش مى جوشید.
سیّد محمّد کوثرى در سال ۱۳۰۷در خانواده اى روحانى و در شهر قم به دنیا آمد. پدر او – مرحوم حجت الاسلام حاج سیّد على کوثرى – از خطیبان بزرگ قم بود که در محافل مذهبى، از جمله در بیت آیت اللّه بروجردى(ره) ضمن آشنا ساختن مردم با فضایل اهل بیت(ع) دل هاى آنان را با عشق به ائمه ى اطهار پیوند مى زد و جان تشنه شان را از کوثر ولایت سیراب مى کرد.
سیّد محمّد پس از راه یافتن به محضر فیض استادان و دانشمندان بزرگ اسلامى، همچون امام موسى صدر، از آنجا که عطش عشق به اهل بیت(ع) کام و جانش را شعله ور ساخته بود، به جرگه ى ذاکران و روضه خوانان اهل بیت(ع) پیوست و بیش از نیم قرن با این میمنت و افتخار همراه بود. او حتى پس از خود این عرض ارادت را به عنوان یک آیین به فرزندان خود نیز به ودیعت سپرد. قیام ۱۵خرداد، نام او را در شمار انقلابیوین و ارادتمندان به حضرت امام(ره) ثبت کرد و او در کنار پدر و دایى اش در این قیام اثرى جاودان از خود بر جاى گذاشت.
حجت الاسلام کوثرى چنان عشق و ارادتى به امام حسین(ع) داشت که هر سال به هر ترتیب به کربلاى معلا مشرّف مى شد و در محضر آن ارباب اهل بصیرت ماهها به کسب فیض مى پرداخت: با این وجود که اگر تصویرى از گنبد یا ضریح سیدالشهدا(ع) مى دید، چشمه هاى اشک از دیدگان نجیبش مى جوشید.
حاج آقا کوثرى با اینکه ملبّس به رداى روحانیت بود؛ اما همه از او انتظار مرثیه خوانى اهل بیت(ع) را داشتند؛ ولى او به وظیفه ى شرعى خود – که همان وعظ و خطابه بود – نیز توجه داشت و در حرم شریف ائمه(ع) و بیوت معظم علما به معرفى سیره ى اهل بیت(ع) و ترویج فرهنگ ایشان مى پرداخت.
«کوثرى» از کوثر بى نشان ولایت دم مى زد و از عطش آن جام سیراب شده بود؛ بى جهت نبود که اولیا و بزرگان على الخصوص رهبر فقید انقلاب حضرت امام خمینى(ره) دل به طنین نغمه هاى کربلایى او بسته بودند و با زمزمه هاى او دل و جانشان به اهتزاز مى افتاد و همسفر با اشک به دیار اشتیاق عشق مى شتافتند.
«کوثرى» رشته ى دل را به آستان عشق گره زده بود و هر بار در هنگام خواندن با طنین «یا الله» – از عمق جان – مدد از هستى بخش مى گرفت تا زیباترین آینه داران هستى را توصیف کند. هماره زمزمه داشت که: «در اینجا انتصابم به حسین است در آن جا هم حسابم با حسین است کجا ارباب من فردا گذارد غلام او در آتش پا گذارد؟» او هیچ گاه سایه هاى مادى را بر آفتاب حقیقت، ترجیح نداد. ظواهر دنیایى هیچ زمان او را نفریفت. اگر هم در این آستان از برکت اهل بیت(ع) هر بار توشه اى مى یافت آن را به راه خدا و در راه گره گشایى از مشکلات فقرا و مساکین صرف مى نمود. اعتبارى که نوکرى بارگاه اهل بیت(ع) به او بخشیده بود، زمینه ى ارادت مردم و مسؤولان را نسبت به او فراهم کرده بود، اما هیچ گاه این اعتبار را خرج خود نکرد و هماره خداى را شاکر بود که عبادت او را خدمت به اهل بیت(ع) و خدمت به شیعیان ایشان قرار داده است.
مرحوم کوثرى با وجود گرفتارى ها و مشغله هاى گوناگون، لحظه اى از خانواده ى خود غافل نماند و سال ها کمر به خدمت پدر پیر و زمین گیرش بست و در این راه ذره اى درنگ و سستى نداشت تا آنجا که حضرت آیت الله فاضل لنکرانى به ایشان فرموده بود که: «آنچه دارى، همه عزت و آبروى تو، از برکت خدمت به پدرت مى باشد که او عمرى خدمت به دستگاه امام حسین(ع) کرد و اکنون تو به او خدمت مى کنى».
خود آن مرحوم نقل نموده است که: در ایام رحلت حاج آقا مصطفى خمینى(ره) به خدمت امام(ره) رسیدیم، داماد بزرگ امام، مرحوم حاج آقا شهاب الدین اشراقى(ره) به محض دیدن من، سفارش نمودند که «آقا» پس از مرگ فرزندشان، اشکى نریخته اند و ممکن است براى قلب ایشان ضررى داشته باشد، خوب است ذکر توسلى داشته باشید براى ایشان مفید است. من هم در محضر ایشان ابتدا عرض تسلیتى داشتم و سپس به روضه خوانى پرداختم. نکته جالب این که، آن هنگام که از مرگ فرزندشان سخن مى گفتیم هیچ عکس العملى نشان ندادند اما وقتى وارد روضه شدم آنچنان گریستند که غیر قابل وصف است.
توجه به عزاداى و اقامه ى عزاى امام حسین(ع) از مواردى بود که امام بدان اصرار فراوانى مى فرمودند بخصوص در آن زمان که شیوه عزادارى سنتى توسط عده اى مورد بى توجهى واقع شده بود، حضرت امام(ره) از مرحوم کوثرى دعوت مى کردند تا در محضر ایشان به روضه خوانى بپردازد، تا تأکیدى باشد بر نوع عزادارى سنتى که مورد نظر حضرت امام بود و عده اى در صدد حذف از آن فرهنگ شیعه بودند…
مرحوم کوثرى این توفیق را داشت که پس از رحلت امام(ره) در محضر مقام معظم رهبرى حضرت آیت الله خامنه اى نیز سنت اقامه ى عزاى اهل بیت(ع) را پاس بدارد. در یکى از ایام فاطمیه، آن هنگام که آن مرحوم، قصد سفر به تهران و شرکت در برنامه ى عزادارى شهادت حضرت صدیقه ى طاهره(س) در بیت رهبر انقلاب را داشت، در هنگام وضو گرفتن، دعوت حق را لبیک گفت و به خیل واصلان به آستان امام حسین(ع) پیوست. چند ساعتى پیش از رحلت، آن مرحوم به خانواده خود گفته بود که خواب حضرت معصومه(س) را دیده است. پس از رحلت نیز، بارها به خواب خواص آمده و سفارش هایى از جمله توصیه به خواندن زیارت عاشورا، زیارت جامعه کبیره و… داشته است. یکبار در عالم خواب به فرزند گرامى شان گفته بود: «فرزندم! آن هنگام که جان مى دادم آقا امام حسین به کنارم آمد و نظاره ام مى نمود! و مى گفت: «نترس! من کنارت هستم». اکنون هم هر کجا هستم با امام حسین(ع) هستم».
همچنین سفارش نمود که: «همه ى کارهایى که در دنیا انجام مى دهید براى ما به تصویر مى کشند. ما مثل «شهاب» همه جا مى رویم و اعمال شما را مى بینیم. ما و دیگر شیعیان و محبان اهل بیت(ع) همه جا با هم هستیم».
آرى، انتساب به حسین(ع) و دم زدن از عشق او، او را به مقام هم نشینى با امام حسین(ع) رساند و این زمزمه ى او تحقق یافت که:
در آنجا هم حسابم با حسین است
کجا ارباب من فردا گذارد
غلام او در آتش پا گذارد؟!»
بازدیدها: 78
