معرفی کتاب | کتاب پایی که جا ماند روایتی از زندانهای مخفی عراق

سید ناصر چهارده ساله است که به جبهه می‌رود و شانزده ساله است که در آخرین روزهای جنگ، در جزیره مجنون به اسارت عراقی‌ها درمی آید؛ درحالی که دیده‌بان است و در واحد اطلاعات فعالیت می‌کند. وقتی اسیر می‌شود یک پایش تقریباً قطع شده و به رگ و پوستی بند بوده است. با این حال تصمیم می‌گیرد در دوره بعد از اسارت باز هم دیده‌بان اتفاقات و حوادث باشد، اما این بار بدون دوربین و دکل. او دیده‌ها و شنیده‌هایش را، در کاغذهای کوچکی که از حاشیه روزنامه‌ها و کتاب‌های ارسالی سازمان مجاهدین خلق جمع آوری کرده است، با رمز می‌نویسد و در لوله عصایش جاسازی می‌کند.

در بخشی از کتاب پایی که جا ماند می‌خوانیم:

امروز بعدازظهر دمای هوا نسبت به روزهای قبل چند درجه کمتر بود. هر چند برای ریختن آتش تهیه از غروب تا موقع طلوع خورشید مشکلی نبود؛ برای دشمن مشکل در روز و گرمای بالای 45 درجه بود. دشمن با شلیک گلوله‌های دودزا و فسفری برای ثبت تیر، جادهٔ خندق و جاده‌های عقبه و پشتیبانی ما از جمله جاده‌های سیدالشهدا، بدر قمربنی‌هاشم، صاحب الزمان، شهید همت و جادهٔ جدیدالاحداث شفیع‌زاده معروف به توپخانه را گراگیری کرد. در این‌جور مواقع دشمن جاده‌ها، سنگرهای فرماندهی، محل تجمع نیروها، آتشبارهای ادوات و توپخانه را با گلوله‌های دودزا نشانه‌گیری می‌کرد، دیده‌بان‌های عراقی محل اصابت گلوله‌ها را رصد کرده و برای پاتک ثبت تیر می‌کردند. آن‌طور که بچه‌های اطلاعات قرارگاه می‌گفتند، عراقی‌ها روبه‌روی جزیرهٔ مجنون فقط 130 کاتیوشا در خط دوم‌شان مستقر کرده بودند.

فهرست مطالب کتاب

اشاره
مقدمه
فصل اول: جزیره‌ی مجنون جاده‌ی خندق
فصل دوم: جزیره‌ی مجنون پد خندق
فصل سوم: المیمونه سپاه چهارم عراق
فصل چهارم: بغداد زندان الرشید
فصل پنجم: بغداد بیمارستان الرشید
فصل ششم: بغداد زندان الرشید
فصل هفتم: تکریت کمپ ملحق
فصل هشتم: تکریت اردوگاه 16
فصل نهم: تکریت کمپ ملحق
فصل دهم: تکریت بیمارستان القادسیه
فصل یازدهم: تکریت کمپ ملحق
فصل دوازدهم: تکریت اردوگاه 16
فصل سیزدهم: رمادیه بیمارستان 17 تموز
فصل چهاردهم: رمادیه اردوگاه 13
فصل پانزدهم: ایران تولدی دوباره