“خوش بینی” به دیگران صفات حسنه ای در انسان به وجود می آورد که نتیجه آن مهربانی، خوش رویی، خوش زبانی، خوش رفتاری، آرامش و بسیاری از محاسن اخلاقی خواهد بود و این افعال زمانی به منصه ظهور خواهد رسید که در خلوت اندیشه خود نیز به دیگران خوش گمان باشد.
اصل بر این است که باید به هر مسلمانی با نظر خوشبینی نگریست، و نباید به آنان سوء ظن برد، مگر اینکه عملی مشکوک یا رفتاری دو پهلو از او سر بزند.
وقتی مردم به همدیگر اعتماد دارند، آسان تر به هدف های بالا خواهند رسید، از این رو امام صادق علیه السلام در سفارشی زیبا می فرمایند:
خُذْ مِنْ حُسْنِ الظَّنِ بِطَرْفٍ تَروحُ به قَلْبُک و یَروحُ به أمرُکَ.(1)
از خوش بینی بهره ای بگیر تا با آن، دلت آرام شود و کارت پیش رود.
بازدیدها: 211