معنای مرگ جاهلیت در زمان امام معصوم علیه السلام

شناخت امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف از وظایف شیعیان بوده و در روایات نیز آمده است که هرکس امام زمان خود را نشناسد و از دنیا برود، به مرگ جاهلیت از دنیا رفته است. نوشتار زیر به چرایی شناخت امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف پرداخته است.

شناخت، زمینه ساز اعتقاد و ایمان و در نتیجه عمل و تعهّد است. چه زیبا فرموده است امیر بیان حضرت على (علیه السلام)  که: «انّ قیمه کلّ امرى ء و قدرهُ معرفتُه» ؛ «ارزش و منزلت هر کسى [به اندازه] معرفت اوست».

در قرآن و احادیث، شناخت امام و اعتقاد به او، از اهمیتى ویژه برخوردار بوده و امرى واجب براى هر شخص مؤمن و متدین دانسته شده است و شناخت امام، پیوندى ناگسستنى با معرفت خدا و پیامبر داشته و زمینه ساز بینش عمیق در دین و منش درست و پسندیده در زندگى است. «امام»، پیشوا، راهنما و راهبر انسان ها به سوى تکامل و تعالى و حجّت و خلیفه خدا بر روى زمین است. «امام»، انسان کامل، برگزیده خالق، معصوم و پاک سرشت و واسطه فیض الهى است و مقامى بس والا در میان آفریده هاى خداوند دارد. «امام» طریق وصول به «حقیقت» و مبیّن و مفسّر «شریعت» است و … همان گونه که اطاعت و تبعیت از امام و دوستى او، بایسته و واجب است، شناخت شخصیت و ویژگى هاى او نیز ضرورى است. در روایات و نصوص معتبر دینى نیز، سفارش خاصى به شناخت «امام» شده است.

در یکى از روایات مشهور شیعه و سنّى از پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله)  آمده است: «مَن مات و لم یعرف امام زمانِه، ماتَ میته جاهلیّه»؛ «هر کسى بمیرد در حالى که امام زمان خود را نشناخته باشد، به مرگ جاهلى مرده است».

امام صادق (علیه السلام)  این جاهلیت را چنین معرفى مى کند: «جاهلیت کفر و نفاق و ضلال».

با توجه به این روایات، اهمیت شناخت امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف را مى توان در موارد زیر خلاصه کرد :

۱٫ شرط اسلام واقعى

بر اساس روایات مختلف (از جمله حدیث «من مات و لم یعرف امام زمانه، مات میته جاهلیه»)، معرفت امام عصر، شرط اسلام است و اگر کسى بدون شناخت امام از دنیا برود، گویا از اسلام واقعى و اصیل بى بهره بوده است. پس شناخت امام زمان، آن گاه مى تواند انسان را از مرگ جاهلى دور کند که بتواند به دستورات او پاینده بوده و از ارشادات و هدایت هاى او بهره مند شود.

۲٫ رسیدن به هدایت واقعى

شناخت امام عصر (علیه السلام) ، چراغ هدایت و رمز دین دارى است و نتیجه آن، دستیابى به صراط مستقیم، خداشناسى، حق شناسى و راه کمال و سعادت است.

یکى از دعاهاى مهم در عصر غیبت، این دعاست که مى گوییم: «اللّهم عرّفنى نفسک فانّک ان لَم تُعَرّفنى نَفسَک لَم اَعرِف رَسولَکَ، اللّهُم عرِّفنى رَسولک فانّک اِن لم تُعرِّفنى رسولک لم اَعرف حجّتکَ ؛ اللّهُم عَرِّفنى حجّتِک فانّک اِن لم تُعرِّفنى حُجّتک ضللتُ عن دینى»؛ «خداوندا! خود را به من بشناسان که اگر خودت را به من نشناسانى، پیامبرت را نخواهم شناخت. خداوندا! رسولت را به من بشناسان که اگر رسول خود را، به من نشناسانى، حجّتت را نخواهم شناخت. خداوندا! حجّت خودت را به من بشناسان که اگر حجّتت را به من نشناسانى، از دین خود گمراه خواهم شد».

۳٫  رسیدن به ثواب یارى او

بر اساس بعضى از روایات، شناخت امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف و باور قلبى به او، باعث نزدیکى هر چه بیشتر انسان به او مى شود. اگر با این معرفت از دنیا برود، از پاداش هاى بیشمارى برخوردار خواهد شد که یکى از آنها درک ثواب یارى امام عصر (علیه السلام)  در زمان ظهور است؛ یعنى، چنین شخصى، همچون کسى است که در لشکر آن حضرت بوده و یا زیر پرچم او نشسته است.

منبع: بحارالانوار، ج ۲، ص ۱۸۴٫ / الغدیر، ج ۱۰، ص ۳۶۰ ؛ میزان الحکمه، ج ۱، ص ۱۷۱، ح ۸۴۰ ؛ بحارالانوار، ج ۷۲، ص ۱۳۵٫ / کافى، ج ۱، ص ۳۷۷، ح ۳٫ / کمال الدین، ج۲، ص ۳۴۳٫