مهدویت در قرآن – قسمت 16 – آیه 20سوره لقمان
أَ لَمْ تَرَوْا أَنَّ اللَّهَ سَخَّرَ لَکُمْ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ وَ أَسْبَغَ عَلَيْکُمْ نِعَمَهُ ظاهِرَةً وَ باطِنَةً وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ يُجادِلُ فِي اللَّهِ بِغَيْرِ عِلْمٍ وَ لا هُديً وَ لا کِتابٍ مُنيرٍ
ترجمه فارسی :
آیت الله مشکینی
تفسیر :
و اسبغ علیکم نعمه ظاهرة و باطنه (لقمان 31: 20 )؛ و نعمت های ظاهر و باطن خود را بر شما تمام کرده است. از امام موسی بن جعفر (علیه السلام) در تفسیر این آیه روایت شده که فرمود: نعمت ظاهر، امام ظاهر است و نعمت باطن امام غایب است که وجود او از نظر ها پوشیده است گنج های زمین برای او ظاهر می شود و هر دوری برای او نزدیک می گردد. (هر کار مشکلی آسان می گردد ).
منبع اصلی: سایت رشد
منابع: بحارالانوار، 51 / 64 حدیث 65 ——— الانوار المضیئه
تفسیر جامع :
ابن بابويه ذيل آيه «وَ أَسْبَغَ عَلَيْكُمْ نِعَمَهُ ظاهِرَةً وَ باطِنَةً» از محمد بن زياد ازدى روايت كرده گفت از مولايم حضرت موسى بن جعفر عليه السّلام معناى آيه را سؤال نمودم فرمودند مراد از نعمتهاى ظاهره پروردگار ائمه ظاهره بوده و نعمت باطنه امام غائب آل محمد صلى اللّه عليه و آله است عرض كردم مگر از امامان كسى هم غايب ميشود فرمود؟ بلى يكى از ائمه از ديده هاى مردم پنهان ميشود ولى در قلوب مؤمنين جا دارد و آن امام دوازدهمى فرزند عسكرى امام يازدهم است كه هر وقت خداوند بخواهد ظهور ميكند و خداوند هر مشكلى را براى حضرتش آسان و هر دورى را نزديك و هر لجوج ستمكار را بدستش مقهور و هر شيطان مريدى را منكوب و هلاك ميسازد و تمام گنجها و ذخاير زمين را مكشوف و هويدا ميسازد و از روى ادب نام مباركش را بزبان نميآورند و پس از آنكه دنيا پر از جور و ظلم شد بفرمان خداوند ظاهر شده و جهان را پر از عدل و داد ميفرمايد.
(عجل اللّه تعالى فرجه الشريف) و از جابر روايت كرده گفت شخصى بحضور حضرت باقر عليه السّلام عرضه داشت مراد از نعمتهاى ظاهره و باطنه خداوند كه در اين آيه بيان شده چيست؟ فرمودند مراد از نعمت ظاهره وجود مقدس پيغمبر اكرم صلى اللّه عليه و آله و سلّم است و هر آنچه از طرف پروردگار راجع بتوحيد و معرفت خداوند آورده و غرض از نعمتهاى باطنه ولايت و دوستى با ما اهل بيت آن حضرت است زيرا گروهى از مسلمانان هم به نعمت ظاهره و هم به نعمت باطنه معتقد تفسير جامع، ج5، ص: 294
بوده بر نبوت پيغمبر اكرم صلى اللّه عليه و آله و امامت و ولايت ما ائمه شهادت ميدهند و مؤمن بتمام معناى حقيقى ميباشند لكن جمعى فقط بظاهر قناعت نموده و بباطن كه ولايت ما باشد عقيده ندارند و بهمين مناسبت براى رفع تأثر و خشنودى پيغمبر اكرم (ص) اين آيه نازل شد:
يا أَيُّهَا الرَّسُولُ لا يَحْزُنْكَ الَّذِينَ يُسارِعُونَ فِي الْكُفْرِ مِنَ الَّذِينَ قالُوا آمَنَّا بِأَفْواهِهِمْ وَ لَمْ تُؤْمِنْ قُلُوبُهُمْ.
با نزول اين آيه رسول اكرم خوشحال شدند زيرا خداوند ايمان اين قبيل اشخاص را كه بولايت و دوستى ما بىاعتنا هستند قبول نمي فرمايد.
وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ يُجادِلُ فِي اللَّهِ بِغَيْرِ عِلْمٍ وَ لا هُدىً وَ لا كِتابٍ مُنِيرٍ اين آيه در باره نضر بن حارث نازلشده آن نادان و بيخبر از كتاب و قرآن در دين مجادله و منازعه مينمود و ميگفت فرشتگان دختران خدا هستند چون باو و اصحابش ميگفتند بيائيد بآنچه خداوند فرستاده و مقرر فرموده تبعيت و پيروى كنيد پاسخ ميدادند ما از روش و دين پدران خود دست برنميداريم پروردگار بپيغمبرش فرمود بآنها بگو اگر بدانيد و بفهميد كه شيطان پدران شما را بآتش دوزخ دعوت و رهبرى نموده باز هم از پدران خود پيروى مينمائيد (يعنى نبايد براه پدران خود برويد چه آنراه طريق شيطان است و شما را بدوزخ ميكشاند)
گردآورنده:طیبه فدوی
منبع اصلی: تفسير جامع، ج5، ص: 293(نرم افزار جامع التفاسیر)
بازدیدها: 36