مهدویت در قرآن – قسمت 23 – آیه 41 سوره حج
الَّذِينَ إِنْ مَكَّنَّاهُمْ فِي الْأَرْضِ أَقامُوا الصَّلاةَ وَ آتَوُا الزَّكاةَ وَ أَمَرُوا بِالْمَعْرُوفِ وَ نَهَوْا عَنِ الْمُنْكَرِ وَ لِلَّهِ عاقِبَةُ الْأُمُورِ (41)
تفسیر اثنا عشری :
ديگر باره در صفت مهاجران مأذون در قتال فرمايد:
الَّذِينَ إِنْ مَكَّنَّاهُمْ فِي الْأَرْضِ: آنانكه اگر تمكين و قدرت دهيم ايشان را در زمين، يا نصر كنندگان كسانيند كه اگر اقتدار دهيم ايشان را در زمين و زمام حكومت در كف كفايت ايشان دهيم، يعنى عطا فرمائيم آنچه صحيح باشد به آن تسلط و حكومت از علم و نصب دلالت واضحه و سلامتى قوا و قدرت و ازاحه علت و غير آن از الطاف. أَقامُوا الصَّلاةَ: بپاى دارند نماز را به جهت تعظيم ما. وَ آتَوُا الزَّكاةَ: و بدهند زكات مال را به جهت مساعدت بندگان ما. وَ أَمَرُوا بِالْمَعْرُوفِ: و امر كنند به نيكوئى، يعنى آنچه شرعا و عرفا نيك نامند. وَ نَهَوْا عَنِ الْمُنْكَرِ: و باز دارند مردم را از ناشايسته، يعنى آنچه به حسب شرع و عقل قبيح و ناپسند باشد. وَ لِلَّهِ عاقِبَةُ الْأُمُورِ: و مر خداى راست سر انجام همه كارها، يعنى بازگشت تمام كارها به فرمان و حكم اوست، هر كه را خواهد نصرت دهد، و هر كه را خواهد فرو سازد بر وفق مشيت و حكمت.
تنبيه: آيه شريفه در باره آل محمد عليهم السّلام وارد شده:
1- على بن ابراهيم قمى- از حضرت باقر عليه السّلام روايت نموده فرمود:
پس اين آيه براى آل محمد عليهم السّلام است، و مهدى و اصحاب او مالك مى گرداند ايشان را خدا مشارق و مغارب زمين، و آشكار فرمايد دين را، و مىميراند خدا به سبب آن حضرت و اصحابش بدعتها و باطلها را، چنانكه ميراندند شقىها حق را تا آنكه ديده نشود كجا است ظلم، و ايشان امر به معروف و نهى از منكر نمايند. «1»
2- در مناقب از حضرت كاظم و جد بزرگوارش سيد الشهداء عليهما السّلام فرمود: اين آيه در حق ما اهل بيت مىباشد. «2»
3- در مجمع- از حضرت باقر عليه السّلام: «نحن هم و اللّه» يعنى مائيم آنانكه منصب امامت و حكومت و عظمت نامزد ما است. «3»
پی نوشت:
(1). تفسير برهان، ج 3، ص 96، روايت 4.
(2). تفسير نور الثقلين (چ حكمت- قم)، ج 3، ص 506، روايت 162 بنقل از مناقب.
(3). مجمع البيان فى تفسير القرآن، ص 88
منبع اصلی: تفسير اثنا عشري، ج9، ص: 63 (نرم افزار جامع التفاسیر)
‹ آیه 41بالاتفسير
تفسیر شریف لاهیجی :
الَّذِينَ اى هم الذين يعنى آن جماعت مأذونان آنانند كه إِنْ مَكَّنَّاهُمْ فِي الْأَرْضِ اگر جاى دهيم ايشان را در زمين أَقامُوا الصَّلاةَ بپاى دارند نماز را وَ آتَوُا الزَّكاةَ و بدهند زكاة مال خود را وَ أَمَرُوا بِالْمَعْرُوفِ و امر فرمايند مردمان را باعمال نيكو وَ نَهَوْا عَنِ الْمُنْكَرِ و باز دارند مردم را از افعال بد. در مناقب ابن شهرآشوب از ائمه هدى عليهم السلام مرويست كه قوله تعالى: الَّذِينَ إِنْ مَكَّنَّاهُمْ فِي الْأَرْضِ أَقامُوا الصَّلاةَ، هذه فينا اهل البيت نزلت» يعنى اين آيه در شأن ما كه اهل بيت نبوت و رسالتيم نازل شده. و در مجمع البيان از حضرت امام محمد باقر عليه السّلام روايت كرده كه بعد از خواندن اين آيه فرمودند:
«نحن هم»
يعنى مائيم مصداق «الَّذِينَ إِنْ مَكَّنَّاهُمْ فِي الْأَرْضِ أَقامُوا الصَّلاةَ» تا آخر آيه و على بن ابراهيم از حضرت ابى جعفر الباقر عليه السّلام روايت كرده كه اين آيه در شأن آل محمد و مهدى صاحب الزمان و اصحاب او نازل شده و حق تعالى مهدى و اصحاب او را مالك روى زمين گرداند و بوسيله مهدى و اصحاب او اساس بدعتها و امور باطله از بيخ بركنده شود چنانچه هيچ كس راه بامور باطله نبرد و امر كنند مردم را بمعروف و نهى نمايند از منكر اللهم عجل فرج آل محمد صلوات اللَّه عليه و آله وَ لِلَّهِ عاقِبَةُ الْأُمُورِ و مر خداى تعالى راست سرانجام كارها و همه چيزها در آخرت باو راجع شوند.
گردآورنده:طیبه فدوی
منبع اصلی: تفسير شريف لاهيجي، ج3، ص: 19 (نرم افزار جامع التفاسیر)
بازدیدها: 751