مهدویت در قرآن – قسمت ۲۷ – آیه ۴۶ سوره ابراهیم

مهدویت در قرآن – قسمت ۲۷ – آیه ۴۶ سوره ابراهیم

وَ قَدْ مَکَرُوا مَکْرَهُمْ (وَ عِنْدَ اللَّهِ مَکْرُهُمْ) وَ إِنْ کانَ مَکْرُهُمْ لِتَزُولَ مِنْهُ الْجِبالُ

تفسیر جامع : 

عیاشى در آیه وَ قَدْ مَکَرُوا مَکْرَهُمْ (وَ عِنْدَ اللَّهِ مَکْرُهُمْ) وَ إِنْ کانَ مَکْرُهُمْ لِتَزُولَ مِنْهُ الْجِبالُ از جمیل بن دراج روایت کرده گفت شنیدم که حضرت صادق علیه السّلام میفرماید مکر بنى عباس بوسیله قائم ما حضرت حجه علیه السّلام از بین میرود هر چند که مکر آنها دلهاى مردم را از جا کنده باشد. و شیخ در کتاب مجالس بسند خود از ابى بصیر روایت کرده گفت حضرت صادق علیه السّلام میفرمود اى مردم از خدا بپرهیزید و ائمه خود را اطاعت نموده آنچه که میگویند بگوئید و مواردى را که ائمه شما سکوت مینمایند شما هم ساکت شوید زیرا شما در زمان سلطنت کسى هستید که خداوند در باره آنها میفرماید وَ إِنْ کانَ مَکْرُهُمْ لِتَزُولَ مِنْهُ الْجِبالُ و از این عبارت بنى عباس را اراده فرموده و در تعقیب بیانات خود فرمودند پس شما پرهیزکار باشید و امانات را بصاحبانش مسترد نمائید و حج خانه کعبه را ادامه دهید زیرا زیارت خانه کعبه مکروهات دنیا را از شما دفع مینماید و هول‏هاى روز قیامت را از شما دور خواهد کرد.

منبع اصلی: تفسیر جامع، ج‏۳، ص ۴۴۷(نرم افزار جامع التفاسیر)

تفسیر شریف لاهیجی : 

وَ قَدْ مَکَرُوا مَکْرَهُمْ و بتحقیق پیش ازین کافران حیله کردند نهایت حیله در ابطال حق و استقرار باطل چنانچه مشرکین زمان تو درباره تو کردند و شما را از مکر آنها محفوظ و مصون داشتم وَ عِنْدَ اللَّهِ مَکْرُهُمْ اى و عند اللَّه جزاء مکرهم، یعنى نزد خداى تعالى است جزاء مکر و حیله ایشان بنا برین مضاف محذوفست وَ إِنْ کانَ مَکْرُهُمْ لِتَزُولَ مِنْهُ الْجِبالُ کلمه «ان» بمعنى «ما» نافیه است، اى و ما کان مکرهم لتزول منه الجبال، یعنى و نبود مکر ایشان با وجود عظمت و شدت تا بحدى که زایل گردد از آن مکر کوه‏ها پس چگونه توانند که باین مکر دلایل و حجج انبیا را که أقوى و احکم از جبال است بر هم زنند؟ و محتمل است که کلمه «ان» وصلى باشد باین تقدیر که «و ان کان مکرهم معدا لتزول منه الجبال» یعنى مکر کردند ایشان و نفعى بر آن مترتب نشد اگر چه بود مکر ایشان آماده شده تا اینکه زایل شود از آن کوه‏ها، و بعضى کلمه «ان» را مخففه از مثقله گرفته ‏اند و تقدیر کلام را چنین گفته ‏اند که: «انهم مکروا لیزیلوا ما هو کالجبال» و کسایى بفتح لام اول و ضم لام ثانى خوانده تا آنکه «ان» مخففه از مثقله باشد و «لام» مفتوحه فارق باشد میان ان مخففه از مثقله و غیر آن على بن ابراهیم روایت کرده که «وَ إِنْ کانَ مَکْرُهُمْ اى و ان کان مکر بنى فلان» عیاشى از جمیل بن دراج روایت کرده که من از حضرت صادق علیه السّلام شنیدم که در تفسیر «وَ إِنْ کانَ مَکْرُهُمْ لِتَزُولَ مِنْهُ الْجِبالُ» فرمودند:

 «و ان کان مکر بنى العباس بالقائم لتزول منه قلوب الرجال»

و همچنین عیاشى از حضرت امیر المؤمنین علیه السّلام روایت کرده که چون نمرود خواست که خداى آسمان را ببیند فرود: چهار بچه نسر آوردند و آن را تربیت کردند تا آنکه بزرگ شدند پس تابوتى فرمود ساختند و شخصى را در آن تابوت جا دادند و در وسط تابوت چوبى نصب کردند و در بالاى آن چوب پارچه گوشتى پس آن نسور از اشتیاق گوشت بپرواز آمدند تا آنکه کوه بلند از نظر آن شخص غایب گردید خوف عظیم در دل او جا کرد ازینست که حق تعالى می فرماید: «وَ إِنْ کانَ مَکْرُهُمْ لِتَزُولَ مِنْهُ الْجِبالُ» و در مجمع البیان آورده که در قرائت شاذه از حضرت امیر المؤمنین علیه السّلام روایت کرده اند که «وَ إِنْ کانَ مَکْرُهُمْ» را «و ان کاد مکرهم» قرائت میکرده اند اللَّه اعلم.

منبع اصلی: تفسیر شریف لاهیجی، ج‏۲، ص: ۶۴۹(نرم افزار جامع التفاسیر)

تفسیر عیاشی : 

«وَ إِنْ کانَ مَکْرُهُمْ لِتَزُولَ مِنْهُ الْجِبال»‏

«هر چند مکرشان چنان باشد که کوه‏ها را از جا برکند!»

ابراهیم:۴۶

« العیاشی : بِاِسنادِهِ عَن جَمیلِ بنِ دُرّاج ، قال : سَمِعتُ اَباعَبدِالله علیه السلام یَقُولُ : « وَ اِن کانَ مَکرُهُم لِتَزولَ مِنهُ الجِبالُ» وَاِنّ مَکرَ بَنی العَبّاسِ بِالقائِم علیه السلام لَتَزُلُ مِنهُ قُلوبُ الرِّجالِ ».

« عیاشی به سند خود از جمیل بن دراج آورده است که گفت : شنیدم حضرت ابوعبدالله علیه السلام می فرمود :«هر چند مکرشان چنان باشد که کوه‏ها را از جا برکند!» و به درستی که از مکر بنی عباس نسبت به قائم علیه السلام دلهای مردان از جای کنده می شود » .

منبع اصلی: تفسیر عیاشی ،ج۲،ص۲۳۵

بازدیدها: 391