مهدویت در قرآن – قسمت 9 – آیه 5 سوره شعرا

خانه / انتظار و مهدویت / مهدویت در قرآن – قسمت 9 – آیه 5 سوره شعرا

مهدویت در قرآن – قسمت 9 – آیه 5 سوره شعرا

مهدویت در قرآن – قسمت 9 – آیه 5 سوره شعرا

وَمَا يَأْتِيهِمْ مِنْ ذِكْرٍ مِنَ الرَّحْمَٰنِ مُحْدَثٍ إِلَّا كَانُوا عَنْهُ مُعْرِضِينَ

ترجمه انگلیسی : 

Yusuf Ali
But there comes not to them a newly-revealed Message from (Allah) Most Gracious, but they turn away therefrom.

مهدی در قرآن  078

ترجمه بیان السعاده : 

وَ ما يَأْتِيهِمْ و هيچ پندى تازه از سوى خداى رحمان براى آنان نيامد، جمله‏ى حاليّه است كه با مضارع منفى با «ما» نافيه آغاز گرديده با در تقدير گرفتن مبتداى (مقدّر) با قول به جايز نبودن واو در آن يا بدون قايل شدن به تقدير داشتن و آوردن واو در آن است.

مِنْ ذِكْرٍ مِنَ الرَّحْمنِ مُحْدَثٍ در حالى كه نو و تازگى در آن مقتضاى استقبال بود.

إِلَّا كانُوا عَنْهُ مُعْرِضِينَ فَقَدْ كَذَّبُوا مگر آنكه از آن روى گردان بودند، به راستى كه آن را دروغ انگاشتند، فاى «فقد» افاده‏ى معناى سببيّت مى ‏نمايد براى پيش از خود به واسطه‏ ى بعد از خود، يا افاده‏ى معناى سببيّت ما قبل از براى ما بعد خود مى‏كند، يا صرف تعقيب و پيگيرى مى ‏باشد.

يعنى اينكه دروغ انگاشتن آيات سبب روى گردانى سابق گرديد و تو يا خدا را تكذيب كردند يا قرآن و رسالت تو را منكر شدند يا خلافت و جانشينى وصىّ تو را انكار نمودند.

فَسَوْفَ يَأْتِيهِمْ أَنْباءُ ما كانُوا بِهِ يَسْتَهْزِؤُنَ به زودى حقيقت اخبار آنچه بدان استهزا كردند برايشان آشكار خواهد شد.

مهدی در قرآن  079

«ما» در ما كانوا موصوله است و ضمير برمى ‏گردد به  صله‏ى آن و مراد از آن قول يا فعلى است كه به واسطه‏ى ارتكاب آن، استهزا را به عمل آوردند يا چيزى كه از آن براى مسخره كردن بهره گرفتند.

يا «ما» ماى مصدرى است و ضمير برمى ‏گردد به آنچه كه براى آن پيامبر صلّى اللّه عليه و اله يا قرآن، يا على عليه السّلام و ولايت آن حضرت را به استهزا گرفتند.

و در اخبار متعدّد آمده است كه مراد از «آيه» در اين آيه نشانه‏اى صحيح است كه جوانان هنگامى كه خروج حضرت قائم عجّل اللّه فرجه مى‏شنوند براى اعلام خروج يا راكد شدن خورشيد، خارج شدن صدر و وجه در منظر خورشيد كه آيه و نشانه‏اى از نشانه‏ هاى خروج حضرت قائم عجّل اللّه فرجه است.

و در بعضى از اخبار آمده است كه اين آيه در خصوص حضرت قائم عجّل اللّه فرجه نازل شده است.

منبع اصلی: ترجمه بيان السعادة، ج‏10، ص: 510(نرم افزار جامع التفاسیر)

Views: 201

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *