در غرب سردشت، منطقه ای به نام بریاجی قرار دارد که کوههای «کاسهشکن»، «کانیرش»، و «رستمآلیان»، «بلفت و دوپازا» در این منطقه واقع شدهاند.سلسله ارتفاعات دوپازا که از بلندترین ارتفاعات منطقه محسوب میشود در ۱۳ کیلومتری جنوب سردشت و در نوار مرزی واقع است. این ارتفاعات از شمال به دو ارتفاع «رستآلیان» و «کانیرش» و از غرب به دشت و شهر«قلعهدیزه» عراق محدود میشود. کوه «لفقت» نیز با ۴۴۴۰ متر ارتفاع در ۱۵ کیلومتری غرب سردشت قرار دارد و با دوپازا همجوار است.
سردشت در ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی شهر کوچکی بود، اما نزدیکی آن به عراق و واقع شدن در اتفاقات پوشیده از درختان جنگلی، موجب شد تا گروههای ضدانقلاب برای آن اهمیت ویژهای قائل شوند؛ به طوری که تا مدتها دفاتر سیاسی، زندان، انبار مهمات و درمانگاه گروههای شورشی در محدوده این شهرستان قرار داشت.
با تسلط رزمندگان اسلام بر سردشت و آزادسازی جاده ارتباطی آن، بسیاری از نیروهای تجزیهطلب به نزدیکی مرز ایران و عراق گریختند و روستاهای منطقه بریاجی، جاده مرزی سردشت به بردهپهن و ارتفاعات مرزی را اشتغال کردند. با هماهنگی قرارگاه حمزه سیدالشهدا(علیه السلام) یگانهای ارتش، ژاندارمری، تیپ قدس سپاه و عشایر منطقه، عملیات جهاد را برای پاکسازی مناطق غرب سردشت تا مرز، در ۲۸ خرداد ۱۳۶۲ آغاز کردند.
در این عملیات یگانهای رزمی با به هلاکت رساندن تعداد زیادی از شورشیان، روستاهای منطقه بریاجی را پاکسازی و جاده ۱۵ کیلومتری سردشت – بردهپهن را آزاد کردند سپس کوههای کاسهشکن، کانیرش و رستمآلیان و بلفت را آزاد کردند، اما نتواتستند روی کوه دوپازا مستقر شوند.
ارتش عراق در شب اول تیر ۱۳۶۲ با همکاری گروههای شورشی، برای بازپسگیری ارتفاعات بلفت حملهای را آغاز کرد، اما با مقاومت رزمندگان مجبور به عقبنشینی شدند. در شب پنجم تیرماه یگانهای سپاه و ارتش کوشیدند ارتفاع دوپازا را تصرف کنند.
اما با جاسوسی گروههای شورشی، ارتش عراق روی ارتفاع دوپازا مستقر شد و تلاش رزمندگان برای تصرف کوه دوپازا به نتیجه نرسید از این پس، این منطقه جزو خطوط پدافندی در مقابل ارتش عراق قرار گرفت؛ هر چند نیروهای بعثی از عدم استقرار نیرو در بعضی نقاط استفاده کرد و توانست روی ارتفاعات مرزی همچون بلفت و دوپازا مستقر شودف در این مدت، گروههای ضد انقلاب همچنان در منطقه فعال بودند و با استقرار پایگاههای خود در خاک عراق، برای خرابکاری به این سوی مرز میآمدند.
یکی از نخستین عملیات در این منطقه، «نصر ۵» نام داشت که برای تصرف و تامین بخشی از ارتفاعات منطقه در جنوب غربی شهرستان سردشت آغاز شد. شهید احمد کاظمی که فرماندهی لشکر ۸ نجف اشرف را برعهده داشت، در ۱۵ دقیقه بامداد سوم تیر ۱۳۶۶ رمز عملیات را با نام یا زهرا(سلام الله علیها) برای آزادسازی ارتفاع فرفری اعلام کرد. پس از گذشته ۲ ساعت، ارتفاعات کلهقندی و فرفری سقوط کرد و رزمندگان مشغول پاکسازی شدند. پس از آن، دستگاههای مهندسی جهاد سازندگی وارد منطقه شدند و اقدامات مهندسی را شروع کردند. صبح روز بعد، دشمن با تمرکز آتش خمپاره بروی نیروهای خودی مستقر در بال ارتباطی و ارتفاع فرفری، سعی داشت خود را از بال صخرهای بالا بکشد که با دیدهبانی و هدایت آتش خمپارهها توسط احمد کاظمی و وارد شدن چند تانک لشکر ۲۷ حضرت رسول(صلی الله علیه و آله و سلم) و شلیک به سمت دشمن، فعالیت نیروهای مهاجم کاملا فروکش کرد.
ارتش بعثی مجددا پاتک سنگینی را علیه نیروهای خودی آغاز کرد و توانست بخشی از بال ارتباطی را تصرف کنند. هدف از این عملیات تکمیل خطوط پدافندی در منطقه غرب سردشت، بستن معابر نفوذی ضدانقلاب و گسترش ارتباط با نیروهای تحت امر قرارگاه رمضان بود و مناطق وسیعی از این منطقه آزاد شد.
«بولفت و دوپازا» قصه های ناگفته ای از رشادت و جانشفانی رزمندگان را در سینه خود نهفته دارد.اکنون یادمان شهدای «بولفت و دوپازا» یکی از یادمانهای شمالغرب کشور است که هر روزه میزبان زائران شهدا از سراسر کشور است و زائران با حضور در این یادمان بار دیگر درس عزت, جوانمردی و عشق و ایثار میآموزند.
منبع: تسنیم
بازدیدها: 188