طمع آنچنان انسان را به بند می کشاند که حتی نتواند گامی به پیش بردارد. برای رفتن به سوی مقصد تربیت ابتدا باید این بندها را گشود چنانکه پیشوای آزادگان علی علیه السلام می فرماید: «الطمعُ رِقُّ مُؤبّد» طمع، بردگی همیشگی است. یعنی از بردگی بدتر، طمع داشتن است.
منبع: نهج البلاغه، حکمت ۱۷۷
بازدیدها: 0