نقش حضرت عیسی (ع) در حوادث آخرالزمان

“مسیح (درود خدا بر او) نه کشته شد و نه مصلوب، بلکه به آسمان‌ها رفت درحالی که زنده است” این عبارت پایه ریز وحدت مفهومی توحیدی درباب آینده جهان است؛ وحدتی که بر محور بازگشت حضرت عیسی از آسمان و قیام مستضعفین بر علیه مستکبرین شکل خواهد گرفت و در کتب مقدس با وجوه اشتراک زیادی بیان شده است.

اما در قرآن کریم (آیه 159 سوره نساء) چنین می‌فرماید “وَ إِنْ مِنْ أَهْلِ الْکِتابِ إِلَّا لَیُؤْمِنَنَّ بِهِ قَبْلَ مَوْتِهِ وَ یَوْمَ الْقِیامَةِ یَکُونُ عَلَیْهِمْ شَهِیداً” و هیچ یک از اهل کتاب نیست مگر آنکه ایمان می‌آورد به او قبل مرگش، و عیسی در روز قیامت بر آن‌ها گواه خواهد بود. سیاق آیات ما قبل و مابعد این آیه درباره قوم یهود است که رسالت حضرت عیسی را نپذیرفته اند و از این رو مفهوم آیه آن خواهد شد که همه یهودیان قبل از مرگ حضرت عیسی (درود خدا بر او) به او ایمان می‌آورند و این همان اعتقاد مسیحیت است که “خداوند مسیح را بعد از مصلوب شدن، زنده گردانید و به آسمان برد؛ سپس در روز موعود باز می‌گردد تا وعده‌های خداوند را محقق کند”. البته یهودیان در این مقام دچار اختلاف و انحطاط شدید شده‌اند چرا که آن‌ها حتی تولد حضرت مسیح را نپذیرفته و معتقدند “رهبرموعود هنوز زاده نشده” و در آخر زمان متولد خواهد شد. قرآن کریم نیز آن‌ها را مورد نظر قرار داده که می‌فرماید قبل از مرگ عیسی به وی ایمان خواهند آورد و طبیعتاً این رخداد زمانی است که حضرت عیسی به زمین باز گردند.

با این وعده‌ی قرآن اولین نکته روشن می‌شود و آن اینکه در زمان ظهور مسیحیانی که به حضرت ایمان داشته (هرچند در طول تاریخ دچار انحرافاتی شده‌اند) و یهودیانی که تا آن لحظه نبوت حضرت عیسی را نپذیرفته بودند، همگی به وی ایمان آورده و به نقطه مشترک می‌رسند. دومین نکته از روایات معصومین (علیهم السلام) در باب بازگشت حضرت عیسی مسیح به دست می‌آید که در اغلب آن‌ها تذکر داده شده و آن این است که “مسیح به زمین باز می‌گردد و به امامت حضرت مهدی (عج) نماز اقامه می‌کند” و این بدان معناست که اولاً حضرت عیسی به رسالت حضرت محمد (صلوات الله علیهما) و حقانیت آیین او شهادت می‌دهد، ثانیاً پیشوایی حضرت مهدی (روحی لک الفدا) را در حرکت اصلاحی جهان پذیرفته و وی را برخود مقدم می‌دارد و ثالثاً نوع وحدت پیش آمده برمبنای معنویت و تعبد پروردگار بوده و از این جهت کلمه “صلاه” موضوعیت پیداکرده است.

بنابراین می‌توان گفت که تمامی پیروان حضرت عیسی نیز (یهودیان و مسیحیان امروز) به تبعیت از ایشان به مصلح کل ایمان آورده و در بندگی خدا به او اقتدا می‌کنند و در نتیجه “امت واحده توحیدی” شکل می‌گیرد و تمامی خداپرستان جهان با محوریت حضرت مهدی (عج)، گرد هم جمع می‌آیند و تمامی اختلافات امروز میان نژادها، رنگ‌ها، ادیان و مذاهب پایان می‌پذیرد.

این مفهوم به آیاتی که در تمامی کتب آسمانی به ظهور اشاره می‌کند نزدیک تر است؛ چرا که در اغلب این کتب به برقراری حکومت مستضعفین اشاره شده و آن‌ها را وارثان زمین معرفی می‌کند و از آن جهت به دین و مذهب ایشان اشاره نمی‌کند که روح تمامی ادیان چیزی جز عدالت و توحید نیست و وجه تکامل یافته آن اسلام محمدی است “ان الدین عند الله اسلاما”، از این رو پیروان و رهبران تمامی ادیان حول پرچم مهدوی در یک سو گرد می‌آیند و در طرف مقابل نیز مشرکین و مستکبرینی هستند که همواره در مقابل انبیا قرار گرفته و در آینده نیز نبرد نهایی برای نابودی آن‌ها خواهد بود.

البته این نکته ظریف نیز باید مورد توجه قرار بگیرد که وقتی میگوییم “اهل کتاب” مقصود کسانی هستند که به کتاب آسمانی خود ایمان داشته و به آن عمل می‌کنند، همان‌گونه وقتی از مسلمین یاد می‌کنیم مقصودمان کسانی اند که به اسلام پایبند باشند؛ و الا جهان پر است از تبهکاران و مجرمانی که در مقابل انبیا و اولیای حق قرار گرفته و بعضاً به دین‌هایی چون یهودیت، مسیحیت و اسلام شهره‌اند. چه بسیار جنگ‌ها و خونریزی‌هایی که به نام دین انجام شده و در آن خداپرستان و بی گناهان بسیاری کشته شده‌اند. شاید مهم‌ترین مصداق آن را در زمان حاضر بتوان رژیم صهیونیستی دانست که با فریب تشکیل حکومت آخرالزمانی، یهودیان را به سرزمین‌های اشغالی کشاند و این باور را مطرح نمود که ماشیح (مسیح) تاکنون متولد نشده و مشخص نیست چه زمانی خواهد آمد، پس ما باید خود دست بکار شویم و ارض موعود را به دست آوریم.