پیامبر خدا صلی الله علیه و آله از زبان امام علی علیه السلام

پیامبر خدا صلی الله علیه و آله از زبان امام علی علیه السلام

پیامبر خدا صلی الله علیه و آله  از زبان امام علی علیه السلام

«لَمّا وُلِدَ رَسُولُ اللّهِ صَلّیَ اللّهُ عَلَیهِ وَ آله القِیَتِ الاَصنامُ فِی الکَعبَهِ عَلی وُجُوهِها فَلَمّا اَمسی سُمِعَ صَیحَهٌ مِنَ السَّماء: جاءَ الحَقُّ وَ زَهَقَ الباطِلُ اِنَّ الباطِلَ کان زَهُوقاً»     بحار، ج ۱۵،ص ۲۷۴

هنگامی که پیامبر صلّی اللّه علیه و آله متولّد شد، بتهای خانه کعبه به رو در افتادند و چون شب فرا رسید فریادی از آسمان شنیده شد که: حق آمد و باطل برفت، همانا باطل رفتنی است.

 

* امام علی علیه السلام:

«انّ الصبر لجمیل الاّ عنک و ان الجزع لقبیح اِلاّ علیک و انّ المصاب بک لجلیل و انّه قبلک و بعدک لَجَلَلٌ»

نهج البلاغه، قصار الحکم، ۲۹۲

همانا که شکیبایی بس زیباست جز در مرگ تو و بیتابی بس زشت است مگر بر رحلت تو، اندوهی که از دوری تو بر دل نشسته بس سنگین است و غمهای پیش از در گذشت و پس از وفات تو بسیار آسان و سبک.

* امام علی علیه السلام:

«فَاِنَّ اللّهَ تَعالی بَعَثَ مُحَمَّداً (صلی اللّه علیه و آله) لِیُخرِجَ عِبادَهُ مِن عِبادَه عِبادِهِ اِلی عِبادَتِهِ وَ مِن عُهُودِ عِبادِهِ اِلی عُهُوده وَ مِن طاعَهِ عِبادِهِ اِلی طاعَتِهِ»      وافی، ج ۳، ص ۲۲

همانا خداوند محمد صلّی اللّه علیه و آله را برانگیخت تا بندگانش را از بندگی بندگان به بندگی خدای کشاند و از پیمان بندگان به پیمان خدای در آورد و از فرمانبری بندگان به فرمانبری خدایش وا دارد.

* امام علی علیه السلام:

«کانَ رَسُولُ اللّهِ صلی الله علیه و آله  دائِمُ البشر، سَهل الخُلقِ»  مکارم الاخلاق، ص ۱۴

پیامبر خدا صلی الله علیه و آله  پیوسته خندان و خوشرو و خوشبو بود.

* امام علی علیه السلام:

«کانَ لا یَجلِسُ وَ لا یَقُومُ اِلاّ عَلی ذِکرِ اللّهِ»  سنن النبی، ص ۱۶

پیامبر، جز با یاد خدا نمی نشست و بر نمی خاست.

* امام علی علیه السلام:

«ما رُئی مُقَدِّماً رِجلَهُ بَینَ یَدَی جَلیسٍ لَهُ قَطُّ»  بحارالانوار، ج ۱۶، ص ۲۳۶

هرگز دیده نشد که پیامبر، پای خود را پیش کسی از همنشینان دراز کند.

* امام علی علیه السلام:

«فَهُوَ اِمامُ مَنِ اتّقی وَ بَصیرَهُ مَنِ اهتَدی، سِراجٌ لَمَعَ ضوءُهُ… صیرَتُهُ القَصدُ وَ سُنَّته الرُّشدُ وَ کَلامُهُ الفَصلُ وَ حُکمُهُ العَدلُ»

نهج البلاغه، خطبه ۹۴

او (پیامبر خدا) پیشوای کسی است که راه پرهیزگاری پوید، و بینش برای آن که راهنمایی جوید، چراغی است که پرتو آن دمید… رفتار او میانه روی در کار است. و شریعت او راه حق را نمودار، سخنش جدا کننده حق از باطل است، و داوری او عدالت.

* امام علی علیه السلام:

«طَبیبٌ دَوّارٌ بِطِبِّهِ قَد اَحکَمَ مَراهِمَهُ وَ اَحمی مَواسِمَهُ یَضَعُ ذلِکَ حَیثُ الحاجَه اِلَیهِ مِن قُلُوبٍ عُمیٍ و آذانٍ صُمٍ وَ اَلسَنَهٍ بُکم».

نهج البلاغه، خطبه ۱۰۸

پیامبر طبیبی است که با مهارت خود در میان مردم می گردد، مرهمهای شفابخش خویش را فراهم ساخته و ابزار درمان خود را آماده کرده تا هرجا دلهای کور باطن و گوشهای ناشنوا و زبانهای گنگ را بدان نیازی باشد مداوا کند.

* امام علی علیه السلام:

«اِنَّ اللّهَ عَزَّ وَ جَلَّ أدَّبَ نَبیّهُ فَاَحسَنَ أَدَبَهُ فَلَمّا اَکمَلَ لَهُ الاَدَبَ قالَ (وَ اِنَّکَ لَعَلی خُلقٍ عَظیمٍ ثُمَّ فَوَّضَ اِلَیهِ اَمرَ الدّینِ وَ الاُمَّهِ لِیَسُوسَ عِبادَهُ فَقالَ عَزَّ وَ جَلَّ (ما آتاکُمُ الرَّسُولُ فُخُذُوهُ وَ مانَهاکُم عَنهُ فَانتَهُوا) وَ اِنّ رَسُولَ اللّهِ صَلَی اللّهِ عَلَیه وَ آلِه کانَ مُسَدَّداً مُوَفَّقاً مُؤَیَّداً بِرُوحِ القُدُسِ لایَزالُ وَ لایُخطِی فی شَی ءٍ مِمّا یَسُوسُ بِه الخَلقَ».

بحارالانوار، ج ۱۷، ص ۴

خدای عزّ وجلّ پیامبرش را تربیت کرد و چه نیکو تربیت کرد، پس هنگامی که مراتب ادب را برای آن حضرت تکمیل نمود فرمود: همانا تو بر اخلاقی والا استوار هستی، سپس امر امّت و دین را به او واگذار کرد تا بر بندگانش حکومت کند و فرمود: آنچه پیامبر برای شما آورد بگیرید و از آنچه شما را نهی نمود، اجتناب ورزید، و همانا پیامبر که درود خدا بر او و آلش باد موفّق بود و با تأییدات روح القدس مؤیّد بود که هرگز راه خطا نمی پیمود و در اداره امور مردم هیچ اشتباه نمی کرد

 

پایگاه اطلاع رسانی هیات رزمندگان اسلام

بازدیدها: 103