چرایی حرام بودن شراب در کلام امام رضا(ع)

یکی از نجاسات در دین اسلام شراب است که نوشیدن آن حرام بوده و بشدت از آن نهی شده است.
آنچنان که خداوند در آیه ۹۰ سوره مبارکه مائده «اى کسانى که ایمان آورده اید! شراب و قمار و بتها و شرط بندى با تیرها، پلیدى و کار شیطان است. از آن اجتناب کنید تا رستگار شوید»
پیامبر اکرم (ص) می فرمایند: «خداوند شراب و شرابگیر و آن را که درختى براى تهیه شراب بکارد و شرابخوار و ساقى شراب و شراب فروش و خریدار شراب و کسى که پول شراب فروشى را بخورد و کسى که آن را حمل کند و کسى را که شراب برایش حمل شود لعنت کرده است.»
همان حضرت (ص) می فرمایند: «شراب و ایمان هرگز در درون یا دل کسى با هم جمع نمى شوند.»
و نیز فرموده اند: «شراب، مادرِ زشت کاری ها و گناهان بزرگ است.»
امام صادق (ع) نیز در مذمت شرابخواری فرموده اند: «شرابخوارى کلید هر بدى است و شراب خوار، کتاب خداوند عزّ و جلّ را دروغ مى شمارد، زیرا اگر آن را باور داشت، حرام آن را بر خود حرام مى دانست.»
امام رضا (ع) درباره چرایی حرمت شراب می فرمایند: «خداوند شراب را حرام فرمود زیرا شراب تباهى مى آورد، عقل شراب خواران را دگرگون مى کند و آنان را به انکار خداى عزّ و جلّ و دروغ و تهمت بستن به او و پیامبرش وا مى دارد و دیگر اعمالى چون تبهکارى و قتل که از شراب خواران سر مى زند.»
امام باقر (ع) نیز در این باره فرموده اند: «خداوند شراب را به علّت تأثیر بد و فسادانگیز بودن آن حرام فرمود.»

پی نوشت ها:
بحارالانوار
کنزالعمال
امالی صدوق

منبع: قدس

بازدیدها: 292