کسی که زهرایی شد دیگر گناه نمی‌کند

در حرم حضرت عبدالعظیم حسنی(ع) مطرح شد؛

حاج منصور ارضی:

امام خمینی در ایام انقلاب بحث عزت می‌کرد و در هر لحظه خدا و امت خدا را در نظر می‌گرفت

سخنان حاج منصور ارضی در مراسم دعای کمیل شب جمعه مورخ ۱۳۹۳/۱۱/۱۰ مصادف با شانزدهم ربیع الثانی در حرم حضرت عبدالعظیم حسنی (علیه السلام) به شرح ذیل می باشد:

 عزت در راه بندگی خدا

انسان در هر حالی به دنبال عزت است . حتی اگر این عزت دروغین و وابسته به غیر از خدا هم باشد باز انسان به دنبال آن می‌رود . ولی بنده خدا همه‌ی نیازهای خود را از خدا می‌طلبد . حالا نشانه‌ی این عزت را اباعبدالله علیه السلام این گونه بیان می‌کند : “أَمْ کَیْفَ لاَ أَسْتَعِزُّ وَ إِلَیْکَ نَسَبْتَنِی”(دعای عرفه) چطور عزت بجویم که مرا به خودت بسته ای . چه مقامی است که همه چیزی به من داده ای ،دنبال که بروم که عزت بجویم وقتی من به تو متصل هستم . بعضی‌ها واقعا راحت زندگی می‌کنند اگرچه سختی‌ها و مشکلات وجود دارد اما می‌دانند که خدایی هست که آنها را امتحان می‌کند و در هر شرایظی روزیشان را می‌رساند و همه اعمالش را در راه بندگی خدا می‌بینید . در حمد و شکر خدا غرق است و عادت به گلایه کردن ندارد . بعضی‌ها حمد وسپاس خدا را می‌گویند ولی هر زمانی که به دیگری می‌رسند شروع می‌کنند به شمردن مشکلات خودشان و بقیه مردم . دارا و ندار هر دو می‌گویند که گرفتارند . اکثر ما زبان حمد و شکر نداریم . بعضی‌ها هم که شکر می‌کنند اما از مشکلاتشان هم به خدا می‌نالند و این خیلی بد است . امام حسین علیه السلام می‌فرماید چگونه عزت بجویم وقتی من را به خودت بستی . اصلا ذره ای خود را از خدا جدا نمی‌داند و عزت را در راه بندگی خدا می‌بیند .

در وجود هر فقیری خدا هست و اقامت دارد

اگر هر کسی غیر از امام راحل بود در آن دوران آشفته از ۱۲ بهمن به بعد شروع می‌کرد به ناله زدن ،با این که خیلی هم کشته شدند اما بحث عزت می‌کرد و در هر لحظه خدا و امت خدا را در نظر می‌گرفت. وقتی ما بفهمیم عزتی که دنبالش هستیم برای ما در بندگی خداست و در کنار خداست . ” إِلَهِی کَیْفَ لا أَفْتَقِرُ وَ أَنْتَ الَّذِی فِی الْفُقَرَاءِ أَقَمْتَنِی” (دعای عرفه) چگونه نیاز نیاورم در خانه ات در حالی که تو در نیازمندان جای داری . بعضی‌ها فقر را بدبختی می‌دانند بعضی از فقها فقر را فخر می‌دانند . در نمازی که برای نیمه شعبان هست هم این مطلب آورده شده : “اَللّهُمَّ اِنّى اِلَیْکَ فَقیرٌ وَمِنْ عَذاِبکَ خائِفٌ مُسْتَجیرٌ” (خدایا من به درگاهت نیازمندم و از عذاب و شکنجه‌ات ترسان و پناه خواهم) (ابویحیى صَنْعانى از حضرت باقر و صادق عَلیهِماالسَّلام روایت کرده). در وجود هر فقیری خدا هست و اقامت دارد . بعضی فکر می‌کنند با جمع کردن ثروت به خدا می‌رسند . اصلا این طوری نیست البته انسان باید به اندازه نیازش داشته باشد. خیلی‌ها بودند که شب‌های جمعه دعای کمیل شان ترک نمی‌شد اما در اثر ثروت از این مجالس دور شدند و حتی بقیه را هم از شب زنده داری و بندگی در خانه خدا نهی کردند. شب جمعه برای ما مانند روز است و دست‌های خالی ما را برای آن دنیا پر می‌کند. اگر کسی این گونه فکر کند پس زمانی که فقیر شد در وجودش خدا جا دارد.

خدا در ضمیر فقراست

 در فراز بعدی هم می‌فرماید :” ‏أَمْ کَیْفَ أَفْتَقِرُ وَ أَنْتَ الَّذِی بِجُودِکَ أَغْنَیْتَنِی” این فقر ظاهریست که حضرت اشاره می‌کند . ما اکثرا راه را می‌رویم و از دستگاه اباعبدالله علیه السلام هم به ما عنایاتی می‌شود اما به بیماری کبر و غرور گرفتاریم. در اوایل دعای مکارم الاخلاق این بیماری‌های نفس بیان شده . فقر در برابر خدای صمد یک امتیاز بزرگ است . اباعبدالله علیه السلام در اینجا می‌فرماید که خدا در ضمیر فقراست. در دعای جوشن کبیر هم اشاره شده: “یَا مُعِینَ الضُّعَفَاءِ یَا صَاحِبَ الْغُرَبَاءِ یَا نَاصِرَ الْأَوْلِیَاءِ یَا قَاهِرَ الْأَعْدَاءِ یَا رَافِعَ السَّمَاءِ یَا أَنِیسَ الْأَصْفِیَاءِ یَا حَبِیبَ الْأَتْقِیَاءِ یَا کَنْزَ الْفُقَرَاءِ یَا إِلَهَ الْأَغْنِیَاءِ یَا أَکْرَمَ الْکُرَمَاءِ” (فراز ۹۱) (اى یاور ضعیفان،اى همراه غریبان،اى یار دوستان،اى چیره بر دشمنان‏ اى بالا برنده آسمان،اى مونس برگزیدگان،اى محبوب پروا پیشگان،اى گنجینه تهیدستان،اى معبود توانگران‏ اى کریم‏ترین کریمان)

با خدا باید حرف بزنی

اگر خودت را فقیر در خانه‌ی خدا دانستی خوشا به حالت اما اگر اعمالت را یکی یکی شمردی و یاد کردی و به دید طلب کاری در خانه خدا آمدی ضرر می‌کنی چون هر روز و شب یک خلق جدید است در قرآن هم اشاره می‌کند: “أَفَعَیِینَا بِالْخَلْقِ الْأَوَّلِ بَلْ هُمْ فِی لَبْسٍ مِنْ خَلْقٍ جَدِیدٍ” (مگر از آفرینش نخستین [خود] به تنگ آمدیم [نه] بلکه آنها از خلق جدید در شبه ‏اند) (ق – ۱۵).  مرحوم چمنی در مناجات گریه می‌کرد و می‌گفت: من دنبال کسی افتادم که من را به این مجالس کشانده من که اینجا را بلد نبودم. با خدا مانند موسی حرف بزنید. همه دردهایی که داری و ریزه کاری‌های زنگیت را بگو . بگو من آمدم بندگی تو را انجام بدم اما گرفتار شهوت شدم می‌خواستم نوکری امام حسین علیه السلام را بکنم اما گرفتار غرور شدم. با خدا باید حرف بزنی ” ‏أَمْ کَیْفَ أَفْتَقِرُ وَ أَنْتَ الَّذِی بِجُودِکَ أَغْنَیْتَنِی” چگونه من در خانه تو اظهار نیاز کنم که نیامده تو مرا از جوت بی نیاز می‌کنی.

کسی که زهرایی شد دیگر گناه نمی‌کند

 خدایا از تو ممنونیم که برای صحبت با خودت آدرس حضرت زهرا سلام علیها را به ما دادی. اگر کسی کار محال هم بخواهد در این عالم انجام دهد راهش حضرت زهرا سلام علیهاست. بی بی تمامی لطمات را به جان خرید که همه را در قیامت شفاعت کند و امت پدرش را نجات دهد. هیچ کسی مانند حضرت زهرا مورد ضربات متوالی از همه جهت قرار نگرفت حتی حضرت زینب سلام الله علیها. وزش نسیم صورت انسیه الحورا را آزار می‌داد چه برسد به ضربه‌ی چهل نامرد. نگویید ما سادات نیستیم هر کسی که برای حضرت گریه کند فرزند اوست. جایی نیامده که بی بی به امیرالمومنین علیه السلام گلایه کرده باشند. خوشحال بود که فدایی ولایت شده است. تا قیامت هر کسی در خانه اش برود دست خالی بر نمی‌گردد. اگر کسی فقیر واقعی در خانه خدا باشد آیا محبت حضرت زهرا سلام الله علیها در دلش نیست؟ سرمایه محبت زهراست دین من. وقتی به سمت گناه کشانده می‌شوی از این سرمایه استفاده کن.

بگو یا زهرا من را کمک کن. مادر منتظر است تا بچه اش کمک بخواهد و به او کمک کند. کسی که زهرایی شد دیگر گناه نمی‌کند منم اگر گناه کردم چون هنوز حضرت را نشناخته ام. امام باقر علیه السلام فرمود: مادر ما مانند مرغی که دانه از میان سنگ و خاک پیدا می‌کند و به دهان می‌گیرد این طوری دوستانش را در قیامت پیدا می‌کند. تصور کنید در محشر در آن جمعیت آنقدر حضرت می‌چرخد تا همه‌ی محبین را پیدا کند. تا قیامت اگر برایش گریه کنیم جا دارد. هر شب جمعه روضه امام حسین علیه السلام را می‌خوانیم حضرت تیر باران شد، سرش بریده شد ولی همه‌ی این اتفاقات در صحنه‌ی جنگ بود و امام مردانه جنگید حرفش را هم زد و به شهادت رسید اما بی بی نه حربه ای داشت نه جنگی کرد فقط پشت در آمد.

بازدیدها: 187