کنترل زبان در کلام امام علی (علیه السلام)

خانه / مطالب و رویدادها / کنترل زبان در کلام امام علی (علیه السلام)

به خدا سوگند پرهیزکاری را ندیدم که تقوا برای او سودمند باشد مگر آنکه زبان خویش را حفظ کرده باشد و همانا زبان مومن در قلب او است.

امام علی (علیه السلام)در قسمتی از خطبه ۱۷۶ کتاب شریف نهج البلاغه در روزهای نخست خلافت خود در سال ۳۵۵ هجری قمری در مورد کنترل زبان می فرماید:مواظب باشید که اخلاق نیکو را درهم نشکنید و به رفتار ناپسند مبدل نسازید.زبان و دل را هماهنگ کنید.مرد باید زبانش را حفظ کند.زیرا همانا این زبان سرکش، صاحب خود را هلاک خواهد کرد.

سپس امام در ادامه می فرماید:به خدا سوگند، پرهیزکاری را ندیدم که تقوا برای او سودمند باشد مگر آنکه زبان خویش را حفظ کرده بود.همانا زبان مومن در قلب او و قلب منافق از پس زبان اوست.زیرا مومن هرگاه بخواهد سخنی گوید، در ابتدا می اندیشد.اگر نیک بود اظهار می دارد و چنانچه ناپسند، پنهانش می کند.در حالی که منافق آنچه بر زبانش آمد می گوید و نمی داند چه به سود او و چه حرفی به ضرر اوست؟

سپس امیرالمومنین علی (علیه السلام)به حدیثی از رسول خدا(صلی الله علیه و اله و سلم)در مورد کنترل زبان استناد می کند و می فرماید:برادرم رسول خدا (صلی الله علیه و اله و سلم)نسبت به کنترل زبان هشدار می داد و می گفت:ایمان بنده ای استوار نگردد تا دل او استوار شود و دل استوار نشود تا زبان استوار گردد.

همچنین امام علی(علیه السلام) در انتهای این قسمت از خطبه می فرماید:پس هرکس از شما بتواند خدا را در حالی ملاقات کند که دستش از خون و اموال مسلمانان پاک و زبانش و زبانش از آبروی مردم سالم ماند، باید چنین کند.

بازدیدها: 186

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *