سپس امام در ادامه می فرماید:به خدا سوگند، پرهیزکاری را ندیدم که تقوا برای او سودمند باشد مگر آنکه زبان خویش را حفظ کرده بود.همانا زبان مومن در قلب او و قلب منافق از پس زبان اوست.زیرا مومن هرگاه بخواهد سخنی گوید، در ابتدا می اندیشد.اگر نیک بود اظهار می دارد و چنانچه ناپسند، پنهانش می کند.در حالی که منافق آنچه بر زبانش آمد می گوید و نمی داند چه به سود او و چه حرفی به ضرر اوست؟
سپس امیرالمومنین علی (علیه السلام)به حدیثی از رسول خدا(صلی الله علیه و اله و سلم)در مورد کنترل زبان استناد می کند و می فرماید:برادرم رسول خدا (صلی الله علیه و اله و سلم)نسبت به کنترل زبان هشدار می داد و می گفت:ایمان بنده ای استوار نگردد تا دل او استوار شود و دل استوار نشود تا زبان استوار گردد.
همچنین امام علی(علیه السلام) در انتهای این قسمت از خطبه می فرماید:پس هرکس از شما بتواند خدا را در حالی ملاقات کند که دستش از خون و اموال مسلمانان پاک و زبانش و زبانش از آبروی مردم سالم ماند، باید چنین کند.
بازدیدها: 186