یادداشت | همه‌ جنایات آمریکا، از هیروشیما تا یمن

این البته اولین و آخرین کشتار بی رحمانه‌ی ارتش آمریکا نبود. تنها از سال ۲۰۰۰ به بعد که سیاست‌های جنگ‌طلبانه‌ی آمریکا در منطقه‌ی غرب آسیا آغاز شد، صدها هزار نفر کشته و زخمی شده‌اند. به همین علت رهبر انقلاب در دیدار جمعی از معلمان و فرهنگیان سراسر کشور فرمودند: «امروز آبروی این‌ها [آمریکایی‌ها] در دنیا هم رفته است. آمریکایی‌ها از همین حرکتِ غیرقابل توجیه و این جنایت عظیم [حمله‌ی سعودی به یمن] دارند پشتیبانی می‌کنند. از این بی‌آبرویی بیشتر؟ آمریکا امروز در نظر ملت‌های منطقه، هیچ آبرویی ندارد.»

مجموعه طرح | «غربی‌ها رحم نمی‌کنند»
در این یادداشت سعی شده است برخی از مصادیق بی‌اعتباری و بی‌آبرویی آمریکایی‌ها و شکست‌های پی‌درپی این کشور در عرصه‌ی بین‌الملل مورد بررسی قرار گیرد:
 
گسترش تنفر از عملکرد آمریکا در غرب آسیا و شمال آفریقا
هنگامی که جرج واکر بوش در حال ترک کاخ سفید بود، میزان محبوبیت سیاست خارجی وی در ترکیه از نزدیک به سی درصد اوایل ریاست وی، به نُه درصد کاهش یافته بود.^۱ پس از او، با وجود آنکه اوباما با شعار تغییر وارد کاخ سفید شد و امید به تغییر را در کشورهای غرب آسیا به وجود آورد، با گذشت چند سال و با انجام نظرسنجی‌ها، مشخص شد که نگرش مردم این منطقه کماکان توأم با «عدم اعتماد» و «بدبینی» نسبت به این کشور است. حتی مردم برخی کشورها با گذشت چند ماه متوجه شدند که اوباما به وعده‌های انتخاباتی خود پایبند نیست و تفاوتی با بوش نمی‌کند و اگر تفاوتی هم وجود دارد، صرفا در حد گفتار و نوع ادبیات وی است. منش اوباما نیز مانند خلفش «نظامی‌گری» بود و به همین دلیل، نیروهایش در افغانستان را افزایش داد و در عراق نیز کماکان سیاست مداخله را در پیش گرفت.

از همین روی، نگرش مردم منطقه نسبت به سیاست های آمریکا در دوران اوباما تفاوت چندانی نسبت به پیش از او ندارد. برای مثال، نظرسنجی زیر توسط مؤسسه‌ی نظرسنجی پیو انجام شده که نتایج آن قابل تأمل است. این نظرسنجی از مردم چند کشور منطقه در سال‌های متفاوت، حول این سؤال طراحی شده است که «آیا با دیدگاه آمریکا در منطقه موافقید یا مخالف؟»^۲
 

همان‌طور که در این دو نظرسنجی نشان داد شده است، در دوره‌ی سه‌ساله‌ی ظهور بیداری اسلامی، مرور اتفاقات بیداری اسلامی نشان‌دهنده‌ی اوج‌گیری نفرت از آمریکایی‌ها به دلایل متفاوت بوده است که از جمله‌ی این عوامل می‌توان به حمایت آمریکا از دولت‌های سرکوب‌گر و دیکتاتور، و عدم تطابق بین گفتار و کردار آمریکایی‌ها اشاره کرد. این موج که با تسخیر سفارت رژیم صهیونیستی در مصر توسط جوانان انقلابی شروع شد و به‌صورت دومینویی، باقی سفارت‌های این رژیم و آمریکا در کشورهای اسلامی را نیز در بر گرفت، نشان‌دهنده‌ی اوج نفرت مردم منطقه از آمریکا بود. موضوعی که

با وجود آنکه اوباما با شعار تغییر وارد کاخ سفید شد و امید به تغییر را در کشورهای غرب آسیا به وجود آورد، با گذشت چند سال و با انجام نظرسنجی‌ها، مشخص شد که نگرش مردم این منطقه کماکان توأم با «عدم اعتماد» و «بدبینی» نسبت به این کشور است. حتی مردم برخی کشورها با گذشت چند ماه متوجه شدند که اوباما به وعده‌های انتخاباتی خود پایبند نیست و تفاوتی با بوش نمی‌کند و اگر تفاوتی هم وجود دارد،

حتی در کشورهایی که در آن‌ها بیداری اسلامی شکل و سامان نگرفته بود نیز توسط مردم ادامه پیدا کرد و به این ترتیب، پاکستان، افغانستان، ترکیه، عراق و… شاهد شکل‌گیری موج اعتراضات علیه آمریکا بودند. بیهوده نبود که روزنامه‌ی صهیونیستی «هاآرتص» در آن بحبوحه به قلم باراک راوید، تحت عنوان «بهار عربی و خواب زمستانی اسرائیل» نوشت: «واکنش اسرائیل به بهار عربی، شکل خواب زمستانی به خود گرفته است؛ مثل خرس قطبی، اسرائیل به غار خود عقب‌نشینی کرده است، به درون خود گرفتار شده و منتظر است تا خشم‌ها منتقل شود.»^۴ این همان «مصیبت بزرگی» بود که از نظر رابرت فیسک، برای اسرائیل به وجود آمده بود.

جنایت‌های آمریکا در منطقه‌ی غرب آسیا
غالب نظریه‌پردازان آمریکایی، کشور خویش را هژمون عرصه‌ی بین‌الملل قلمداد می‌کنند. از منظر این نظریه‌پردازان، هژمونی هم محیط بین‌الملل را بدون شکست مدیریت می‌کند و هم مدیریتش با رضایت دولت‌ها و ملت‌هایی مواجه می‌‌شود که این «هژمونی» بر آن‌ها اعمال می‌شود. اما نگاهی به اقداماتی که آمریکایی‌ها به‌خصوص در پنج سال اخیر انجام داده‌اند، مؤید نقض هر دوی این ادعاها است چرا که سیاستهای آمریکا در افغانستان، سوریه، عراق و لیبی با شکست مواجه شد و مدیریت این کشور نیز با «رضایت مردم و دولت‌ها» همراه نبوده است. در نمودار زیر، به‌طور خاص مروری کوتاه بر شکست‌های استراتژیک آمریکا در چهار کشور خواهیم داشت:

سیاست‌های آمریکا از نظر کارشناسان غربی در منطقه
اما سوای از آمار و ارقام، مسئله‌ای که باقی می‌ماند، این است که آیا سیاست‌های آمریکا از نظر کارشناسان غربی موفق بوده است؟ در زیر به برخی اظهارنظرهای کارشناسان در خصوص مسائل مختلفی که آمریکا در آن دخالت مستقیم داشته است، نگاهی خواهیم داشت.

و اما یمن

یمن آخرین عرصه‌ی نمایش استراتژی آمریکاست. تجاوز عربستان به یمن، یکی از آخرین اقدامات نامشروع آمریکا و متحدانش در جهان است. هرچند آمریکایی‌ها در این جنگ مستقیماً دخالت نکرده‌اند، اما بلافاصله بعد از شروع جنگ، کاخ سفید از مشارکت خود در تجاوزگری ارتش سعودی به یمن پرده برداشت و اعلام کرد: واشنگتن در عملیات یمن، کمک‌های لجستیکی و اطلاعاتی ارائه خواهد داد.

به دلیل عاریه‌ای بودن سیاست خارجی و تهاجمی عربستان در محیط بین‌الملل از سیاست‌های آمریکا، این فاجعه با نام آمریکایی‌ها تمام خواهد شد؛ هرچند که عربستان و آمریکا در رسیدن به اهداف خود در این کشور ناکام بوده‌اند و حتی کارشناسان آمریکایی نیز از آن به‌عنوان مصداقی از بی‌آبرویی آمریکا یاد می‌کنند.

به دلیل عاریه‌ای بودن سیاست خارجی و تهاجمی عربستان در محیط بین‌الملل از سیاست‌های آمریکا، این فاجعه با نام آمریکایی‌ها تمام خواهد شد؛ هرچند که عربستان و آمریکا در رسیدن به اهداف خود در این کشور ناکام بوده‌اند و حتی کارشناسان آمریکایی نیز از آن به‌عنوان مصداقی از بی‌آبرویی آمریکا یاد می‌کنند. برای نمونه، دانیل لاریسون در مطلبی با عنوان «جنگ در یمن بدتر را انتخاب می‌کند» بیان می‌دارد: جنگ علیه یمن از آغاز، مداخله‌ای ننگین و توأم با بی‌آبرویی بوده و ممکن است که حتی وحشتناک‌تر شود.^۱۱

وی همچنین در مقاله‌ی «پوچی حمایت برای جنگ در برابر یمن»، بیان می‌دارد: «در طول دهه‌ی گذشته، ایالات متحده دو دولت را به نفع گروه‌های جهادی سرنگون کرده است و انجام همین کار را در سوریه در نظر گرفته است. در هر مورد، ایالات متحده به بی‌ثباتی منطقه کمک کرده است… ایالات متحده در یمن در حمله به گروهی اصرار دارد که آن گروه مخالف القاعده در آن محل است. هیچ‌یک از این جنگ‌ها، آمریکا یا منطقه را امن‌تر از گذشته نساخته است. در مقابل، این جنگ‌ها خشونت و تحول بیشتری را در منطقه ایجاد کرده‌اند.»^۱۲