۱۰ دقیقه با خدا خلوت کنید

 مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود: خداوند ما را بزرگ آفریده است و برای ما نقشه دارد. امیدوارم او را و افعالش را بپذیریم. روح پذیرش، ذکر خداست. در شبانه روز یک ربع، ده دقیقه، برای خدا خلوت کن. نیمه شب، نماز هم نمی‌خواهی بخوانی نخوان، ولی بنشین و جسم و روح و هستی خودت را نقد بگذار در مقابل خدا.

بگو: خدایا دنیا خیلی شلوغ است. خودت می‌دانی که عالمی که در آن زندگی می کنیم شلوغ است. می‌خواهم ده دقیقه بنشینم خستگی‌ام در برود. شبانه روز به کار مشغولم؛ یا نماز می‌خوانم یا راه می‌روم یا برای فردا خیالات می کنم. همه وقت در کارم، حتی در خواب هم کار می‌کنم. چند دقیقه اجازه بده در محضر شما بنشینم. این را به خودتان بگویید. بنشینید با خدای خودتان خلوت کنید.

ممکن است در همین چند دقیقه خلوت، کار چند هزار سال را انجام دهی. گاهی می‌بینی خدا چیزهای بزرگ را در چیزهای کوچک قرار می‌دهد. خداوند قادر است. او بنی آدم را خیلی عجیب آفریده است. خودش فرمود: «فتبارک الله احسن الخاقین»(1) معلوم می‌شود که چه چیز بزرگی آفریده است که این حرف را می‌زند.

وقتی نور محمد و آل محمد(ص) را آفریده به خودش «تبارک الله» گفت. آن جا کسی نبوده است که «تبارک الله» بگوید. خودش فرمود که جا دور هم نشسته‌ایم و ذکر خلوت می‌کنیم، ذکر عالم غیب می‌کنیم، ذکر عالمی که ندیده‌ایم، نمی‌بینیم و نخواهیم دید و نخوانده‌ایم، دوست هم نداریم خیلی ببینیم، مگر می‌شود دید؟اگر هم دیده شود یک گوشه آن را انسان می‌بیند.