اعتقاد به وجوب اطاعت از امام

کمترین میزان معرفت امام علیه السلام که بر هر انسانی واجب است اعتقاد به وجوب اطاعت از آن حضرت است.

این اعتقاد به این معنا است که خداوند سبحان از روی شفقت و عطوفت به بندگان اطاعت از امام را در تمام امور بر آنها واجب کرده و اطاعت از ایشان اطاعت از خداوند متعال است.

چرا که خداوند آنها را از هر خطا و گناهی مصون و معصوم و مطهر داشته است.

بنابراین تمام اوامر و نواهی ایشان، مطابق مصالح و مفاسد و منافع و مضار بندگان است و از رضایت و حکمت الهی فاصله نمیگیرد.

این اطاعت و انقیاد، زمانی شیرین و دلنشین میشود که انسان یقین داشته باشد بالاترین مصلحت و نفعش در دل سپردن به امر امام معصوم علیه السلام خواهد بود؛همان که پدری دلسوز و رفیقی شفیق برای انسان است.

حضرت آیت الله بهجت (ره) در این باره می فرماید:

«درباره معرفت و اعتقاد به امام أَدْنَى الْمَعْرِفَة(پایین ترین درجه هم) کافی است.

و آن این است که فقط معتقد باشيم او امام مُفْتَرَضُ الطاعة و وصی پیغمبر صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم است.

ولو اسم او- و این که مثلاً او همان کسی است که با معاویه و یا با مروان و طلحه -جنگید را ندانیم. همچنین دانستن ترتیب آنها و اینکه امام چندم است لازم نیست.

خدا کند آنچه را از ما می خواهند انجام دهیم و آنچه را که میخواهند انجام ندهیم ،انجام ندهیم!»

این پایین ترین درجه واجب در معرفت امام است و تحقق آن برای هر مسلمانی در هر جای عالم و به هر زبانی میسر است و عذری برای کسی در دست نیافتن به این مرتبه از شناخت باقی نمی گذارد.

منبع کتاب بشارت از حضرت حجت (مجموعه بیانات و اشارات آیت‌الله بهجت (ره) پیرامون حضرت ولی‌عصر عجل‌ الله تعالی فرجه الشریف)

بازدیدها: 0