آب، ایمان، ایران

به گزارش روابط‌عمومی هیئت رزمندگان اسلام، دکتر مصطفی هدایی در یادداشتی نوشت: در روزگاری که چالش آب به بحران جهانی بدل شده، ایرانِ خشک و پهناور، با تکیه بر ایمان و اراده ملی، دوباره نشان داد که می‌تواند بحران را به فرصت تبدیل کند. بهره‌برداری از پروژه انتقال آب طالقان به تهران و البرز، نه فقط گامی در مسیر توسعه زیرساخت‌ها، که نمادی از خودباوری، دانش فنی و مدیریت جهادی فرزندان این سرزمین است.

وقتی در نگاه نخست به این طرح بنگریم، با عددها و مقیاس‌های مهندسی مواجه می‌شویم: ۶۲ کیلومتر خط لوله، ۷۵ هزار مترمکعب بتن‌ریزی، سه هزار تن آرماتور، و انتقال ۱۵۰ میلیون مترمکعب آب در سال. اما در عمق این عددها، داستانی انسانی نهفته است؛ داستان شب‌های بیداری، سه‌شیفته‌گی، و پیمودن کوه و سنگ و خاک تا صدای آب به پایتخت برسد.

از بحران تا تصمیم بزرگ

داستان این پروژه در واقع از بحران آغاز شد. پروژه‌ای که در اسفند ۱۴۰۱ آغاز شده بود، با کندی پیشرفت مواجه گردید تا آن‌که در مهرماه ۱۴۰۳، وزارت نیرو از قرارگاه سازندگی خاتم‌الانبیاء (ص) برای ورود به صحنه دعوت کرد.

دعوتی که در حقیقت فراخوانی برای نجات بود؛ نجاتِ بخشی از شریان حیاتی کشور.

سردار عبدالرضا عابد، فرمانده قرارگاه، به‌درستی گفت:

«وقتی مسئولیتی بر زمین می‌ماند، این قرارگاه است که بی‌درنگ برمی‌خیزد.»

در کمتر از چند ماه، کاری که شاید در بسیاری از کشورها سال‌ها به طول می‌انجامید، در ایران با مدیریت جهادی، ایمان انقلابی و دانش مهندسی ایرانی به سرانجام رسید.

رکوردهای مهندسی؛ ایمان در خدمت علم

در متن اجرای پروژه، رکوردهایی به ثبت رسید که برای متخصصان حیرت‌آور است:

لوله‌گذاری روزانه ۶۸۴ متر، بتن‌ریزی ماهانه ۲۰ هزار مترمکعب، ساخت مخزن پنج‌هزار مترمکعبی در دو ماه، و آب‌اندازی ۳۲ کیلومتر لوله در ده روز.

این‌ها اعداد خشک نیستند؛ متر و ثانیه‌هایی از ایثارند.

به تعبیر محمد رستمی، مدیرعامل هلدینگ تخصصی نیرو قرارگاه خاتم‌الانبیاء (ص)، «ما نیامده‌ایم فقط پروژه بسازیم؛ آمده‌ایم امید بسازیم، امنیت آبی خلق کنیم و کشور را در برابر تشنگی مصون کنیم.»

پشت هر رکورد، ذهنی خلاق و بازویی خسته‌نشده ایستاده است. ترکیب عقلانیت مهندسی و انگیزه ایمانی، همان فرمولی است که ایران را در مسیر توسعه بومی نگه داشته است.

طالقان؛ تجلی خودباوری ملی

پروژه طالقان صرفاً یک خط لوله نیست. این پروژه «حلقه اتصال» میان سه ارزش بنیادین است: دانش، ایمان و وطن.

دانشی که از بطن دانشگاه‌ها و شرکت‌های داخلی برخاسته، ایمانی که از روحیه جهادی مهندسان تغذیه می‌شود، و وطنی که تشنه‌ی آبادانی است.

به همین دلیل است که در دل این پروژه، معنایی فراتر از عمران نهفته است؛ معنای «بازآفرینی اعتماد ملی».

در روزهایی که روایت‌های مأیوس‌کننده از ناکارآمدی تکرار می‌شود، قرارگاه خاتم نشان داد کارآمدی، نه در شعار، که در میدان معنا می‌یابد.

کارآمدی یعنی وقتی بحران کم‌آبی پایتخت تهدید می‌شود، مهندسان ایرانی در دل خاک و سنگ، خطی از زندگی ترسیم کنند.

آب طالقان، پیام روشن به جهان

اگر در دهه‌های گذشته، غرب از «تحریم تکنولوژی» به‌عنوان ابزار فشار بر ملت ایران بهره می‌برد، امروز باید بداند که ایران، بدون تکیه بر هیچ قدرت خارجی، توانسته پیچیده‌ترین پروژه‌های آبی منطقه را به‌دست جوانان خود اجرا کند.

پروژه طالقان، پیامی روشن دارد: «ما می‌توانیم» دیگر شعار نیست؛ راهبرد ملی است.

از دید رسانه‌ای، این پروژه ظرفیت آن را دارد که به عنوان «نماد توان مهندسی و مدیریتی ایران» در مجامع جهانی معرفی شود.

درس‌های راهبردی پروژه طالقان

نخستین درس این پروژه، اعتماد به ظرفیت داخلی است.

وقتی وزارت نیرو با شجاعت، اجرای پروژه را به قرارگاه خاتم واگذار کرد، نشان داد که در بزنگاه‌ها، می‌توان بر توان ملی تکیه کرد.

درس دوم، مدیریت بحران با نگاه جهادی است؛ همان چیزی که از دوران دفاع مقدس تا امروز، هویت سازندگی ایران را معنا کرده است.

و سومین درس، تداوم مسیر خودکفایی زیرساختی است؛ از سدسازی تا انتقال آب، از نیروگاه تا پالایشگاه، قرارگاه خاتم نماد توازن میان ایمان و تکنولوژی است.

آینده از مسیر آب می‌گذرد

ایران آینده، بدون شک ایران مدیریت منابع است؛ و هیچ منبعی حیاتی‌تر از آب نیست.

پروژه‌هایی چون طالقان، سرمایه‌گذاری صرف در زیرساخت نیستند، بلکه سرمایه‌گذاری در «امنیت ملی» و «اعتماد عمومی» هستند.

آبِ امروز، امیدِ فرداست؛ و امید، همان چیزی است که انقلاب اسلامی همواره از مردم خود خواسته است.

کلام آخر

پروژه انتقال آب طالقان به تهران و البرز، فقط یک موفقیت عمرانی نیست؛ بیانیه‌ای ملی است که با زبان عمل نوشته شده.

این پروژه ثابت کرد که ایمان، اگر با علم همراه شود، می‌تواند در دل سنگ، آب جاری کند.

و شاید زیباترین تعبیر را سردار عابد گفت، آنگاه که با چشمانی خسته اما مطمئن از پایان پروژه سخن گفت: «ما نیامده‌ایم تا فقط لوله بگذاریم؛ آمده‌ایم تا زندگی جاری کنیم.»

انتهای پیام/

بازدیدها: 2