آئین همسر داری در دین مبین اسلام | کلماتی که معجزه می کنند

 سخن محبت آمیز با همسر، یکی از دستورات دین مبین اسلام است .

* سخن محبت آمیز

گفت و گو و سؤال و جواب زن و شوهر باید مؤدبانه و محبت آمیز باشد؛ نه خصمانه و نفرت انگیز. یک مطلب مخصوص را مى توان طورى ادا کرد که شنونده را خوش آید و پاسخ نیکو دهد و همان مطلب را مى توان به نحوى ادا کرد که شنونده یا جواب ندهد یا جواب زشت و تند بدهد – در اینجا مثال (( بنشینید، بفرمایید و بتمرگید )) را فراموش نفرمایید.

خانم محترمه، لیوانى براى خانه لازم دارد، او مى تواند به همسرش  ‍به یکی از چهار روش زیرتقاضای خود را بگوید:

۱- اگر به بازار بلور فروشها رفتید، لیوانى بخرید.

۲- لیوان نداریم ، عیب ندارد، توى چیز دیگرى آب مى خوریم .

۳- چرا براى خانه لیوان نمى خرى .

۴- مرد باید عاقل باشد، وقتى دید لیوان نداریم خودش بخرد.

براى خرید یک لیوان، ده ها جمله زشت تر و مؤدبانه تر از این مى توان به زبان آورد؛ ولى توصیه اسلام این است که بانوى محترم باید جمله ئى را که از همه زیباتر و مودبانه تر است ، انتخاب کند و به شوهرش بگوید، تا جوابى همانگونه زیبا و مؤدبانه بشنود.

همچنین شوهر براى دوختن دکمه لباسش بگوید: مریم جان یا مریم خانم ، نخ و سوزن را لطف کنید تا دکمه ام را بدوزم، در آنصورت بانوى محترمه خواهد گفت: عزیزم لطف کنید، من بدوزم، ولى اگر شوهر بگوید: زن مگر کورى؟ دکمه افتاده لباس مرا نمى بینى؟ زن هم خواهد گفت: مگر قانون اسلام را نخوانده ئى و نمیدانى که زن وظیفه ندارد دکمه بدوزد؟

و نیز در تقاضاى لیوان اگر چند روز گذشت و شوهر لیوان نخرید، بانوى مسلمان مى گوید: مثل اینکه این روزها گرفتارى شما زیاد است و یا هنوز از بازار بلور فروش ها گذر نکرده اید و جملاتى از این زیباتر که شما خواننده محترم بهتر از نویسنده مى دانید، نه آنکه بگوید: چند بار باید بگویم لیوان، تو که مرا خسته کردى، چرا وظیفه شناس نیستى و امثال این کلمات که زن مسلمان متعهد هیچگاه بر زبان نمى راند.

گاهى ضمن صحبت، زن یا شوهر کلمه اى از دهنش مى پرد و به همسرش مى گوید که اثر بدش تا سال هاى متمادى در ذهن او باقى مى ماند؛ مثل اینکه زنى به شوهرش بگوید: اگر مى دانستم سوادت کم است، همسر تو نمى شدم، یا مردى به زنش بگوید: اگر مى دانستم پستانت کوچک است، با تو ازدواج نمى کردم .

اینها باید بدانند که با گفتن این کلمات سال هاى متمادى همسر خود را ناراحت کرده اند؛ بلکه افسرده و دلسرد از زندگى نموده اند.

آن زن خیال کرده است که با گفتن آن جمله، دانش دوستى خود را به شوهرش فهمانیده است یا آن مرد گمان کرده است که ذوق سرشار خود را به همسرش نشان داده است، ولى هر دو در اشتباهند.

نخستین اثرى که این گونه جملات، در روح همسر باقى مى گذارد، کدورت و انزجار است؛ تنفر و دلسردى است؛ رفتن صفا و صمیمیت است. گوینده این کلمات بعدا خود را ملامت مى کند و مى گوید: این چه غلطى بود که کردم و نسنجیده و فکر نکرده سخنى گفتم؛ کاش زبانم لال مى شد و این جمله را نمى گفتم. البته ما به شنوندگان این سخنان هم توصیه مى کنیم که بلند همت باشند و سعه صدر داشته باشند و این کلمات را در فکر خود نگه ندارند. نشنیده انگارند و به کار خود مشغول باشند.

زن و شوهر باید در برابر کلمات تند و خشنى که از همسر خود مى شنوند متانت و سعه صدر نشان دهند و صحنه نزاع را به مجلس مزاح تبدیل کنند. مثلا اگر زن عصبانى شود و بگوید: ((من از کار زیاد این خانه خسته شدم، زانوهایم رمق ندارد، چادرم را بر مى دارم و مى روم به خانه پدرم)) شوهر بگوید: (( شما زنان به قدرى قدرت دارید که پهلوانان و قهرمانان جهان از مکیدن پستانتان نیرو گرفته اند!! تو مى خواهى از خانه خودت بروى به خانه پدر زن من؟! )) و امثال این کلمات و اگر شوهر عصبانى شود و بگوید: (( من از دست تو خانم مى خوام سرم را به دیوار بزنم و یقه ام را پاره کنم )) خانم جواب دهد اما سرت را به سر سخت من بزن که شوهرم را عصبانى مى کنم و اما یقه ، اول برو یک پیراهن کهنه و دور افتاده بپوش تا زحمت دوختنش به گردن من نیفتد )) خلاصه طرف مقابل باید با حوصله و متین باشد تا بتواند همسر عصبانى خود را که بر خر شیطان سوار شده است ، پیاده کند و او را خلع سلاح نماید، از همان الفاظ درشت او جملاتى ملایم و محبت آمیز بسازد و تحویل دهد تا میدان رزم به حجله بزم تبدیل شود و شخص ‍ عصبانى شده نتواند به خشونت خود ادامه دهد.

* کلمه ای که در ایجاد محبت معجزه می کند

مهمتر از کلمات و واژه ها، در ایجاد محبت یا نفرت، آهنگ صدا و حرکات دست و چشم و لب و ابرو، هنگام سخن گفتن است. آهنگ نرم و ملایم ایجاد محبت مى کند، چنانکه صداى کلفت و خشن، ملال و نفرت مى آورد، لب خندان و چهره شکفته و باز، شنونده را جلب مى کند، چنانکه ترشرویى و اخم، هنگام سخن گویى، مخاطب را دلسرد و افسرده مى کند، زن و شوهر باید در مکالمات روزمره خود مراعات این نکات را بنمایند. و نیز گفتن کلمه (چشم) در برابر تقاضاى همسر، در ایجاد محبت، معجزه مى کند. شما که تکبر دارید و مى ترسید از گفتن این کلمه، از شخصیتتان بکاهد، آنرا به عنوان طنز بگویید.

«اجملوا فى الخطاب تسمعوا جمیل الجواب/ زیبا سخن گویید تا پاسخ زیبا بشنوید».

«ایاک و مستهجن الکلام فانه یوغر القلب/ از گفتن سخن زشت بپرهیز که دل را پر از خشم و کینه کند».

«بعیدا فحشه ، لینا قوله/ (مؤمن) از فحش به دور است و گفتارش نرم و ملایم است».

«عود لسانک لین الکلام و بذل السلام، یکثر محبوک و یقل مبغضوک/ زبانت را به سخن ملایم و سلام کردن عادت بده تا دوستانت زیاد و دشمنانت کم شوند».

«عن الصادق عن آبائه علیهم السلام، قال: حسن البشر للناس نصف العقل/ امام صادق (علیه السلام) فرمود: نیکرویى نمودن با مردم نصف عقل است».

کسى که با مردم خوشرویى داشته باشد. مردم با او رفت و آمد دارند، راهنمائیش مى کنند، پرسشش را پاسخ مى گویند. در نتیجه معلوماتش زیاد مى شود و این همان نصف عقل است که شخص گشاده رو، از راه اکتساب و تجربه بدست مى آورد و نصف دیگرش ذاتى و خدادادى است . یا اکتساب از راهى دیگر است .

«و قال (علیه السلام) … و تبسمک فى وجهه حسنه/ و فرمود: برخورد کردن با لب خندان ، با برادر مسلمانت ثواب یک حسنه دارد».

منبع: بهشت خانواده جلد اول، به قلم دکتر سید جواد مصطفوى

بازدیدها: 233