آیت‌‎الله‌ بهجت قبل از مقام مرجعیت و پیش از آنکه به عرفان و زهد شهره شود. دلداده و شیدای اهل‌بیت عصمت و طهارت و بویژه حضرت سیدالشهدا(ع) بود. و این دلدادگی گاه بر زبانش جاری می‌شد. و ما اکنون چله نشین غم حسین(ع) به مدد کلام آن مرد خدا هستیم.

 کتاب «رحمت واسعه» مجموعه بیانات آیت‌الله محمدتقی بهجت درباره خصائص رحمت واسعه خدا، حضرت سیدالشهدا(ع) است که در مجالس درس و محافل دیگر مطرح کرده‌اند. و در آن به مباحث مختلف درباره اهمیت زیارت، اشک و اقامه عزا برای امام حسین(ع) پرداخته شده است.

رسم بر این است که اهل علم و روضه‌خوانها در بالای منبر مطالب را از روی کتاب نخوانند. و این خلاف احتیاط است. مخصوصا در نقل روایات و به خصوص در ماه رمضان.

می‌شنیدیم که آقای حاج شیخ عباس قمی هنگامی که در مشهد اقامت داشت. در بالای منبر از روی کتاب می‌خوانده ولی در نجف اشرف بدون کتاب منبر می‌رفته است.

آقا شیخ هادی واعظ خراسانی معروف که در این کار متبحر بود. و در زمان رضا پهلوی از ایران خارج شده بود و در مدرسه ما حجره داشت. بعد از هفتاد سال سابقه کار برای رفتن به منبر مقید به مطالعه بود، مانند مدرسی که می‌خواهد درس بدهد.