اربعین و عاشقان ثارالله علیه السّلام
پیادهروی اربعین نشاندهندهی این است که این راه، راه عشق است؛ منتها نه عشق مجنونانه، عشق همراه بصیرت ؛
مثل عشق اولیاء به خدا .
امام خامنه ای حفظه الله تعالی
به مناسبت ایّام و به مناسبت این راهپیمایی عظیم و باشکوه که حقیقتاً یک پدیدهی عظیم تاریخی است، یک جملهای عرض بکنیم. معمولاً در اینجور پدیدههایی که انسان مشاهده می کند که تبلیغاتی برای آن انجام نگرفته لکن ناگهان یک پدیدهای در محیط دید انسان بُروز می کند، دست خدایی مشهودتر از همهجای دیگر است؛ یک نمونهاش خود انقلاب اسلامی [است]. حالا مبارزات قبلی به جای خود محفوظ امّا حضور مردمی و گسترش مردمی در طول یک سال، یک سال و نیم در یک کشور وسیعی مثل کشور ما انجام گرفت. همان شعاری که مردم در تهران می دادند، در فلان روستا در دوردست هم که مردم راهپیمایی می کردند، همان شعار را می دادند. لذا امام آنوقت -آنطور که به ما اطّلاع دادند- فرموده بودند این انقلاب پیروز خواهد شد، چون نشانهی حضور دست قدرتمند الهی است. یک وقت دیگری هم به خود من ایشان فرمودند، گفتند من در طول این انقلاب یک دست قدرتی را همیشه پشت این حرکت عظیم مردمی دیدم؛ حرکت های مردمی اینجوری است. قضیّهی تسخیر لانهی جاسوسی هم اینجوری است، قضیّهی حوادث بعدی هم که در این کشور اتّفاق افتاد اینجوری است، قضیّهی نهم دی در این اواخر اینجوری است، قضیّهی اعتکاف ها از همین قبیل است؛ این ها پدیدههایی است که هیچ تبلیغاتی هم برایش نمی شود، تلاشی هم انجام نمی گیرد. شما ببینید برای اینکه ده هزار نفر، پنجاه هزار نفر را یک جا جمع کنند، چقدر تلاش تبلیغاتی در دنیا انجام می گیرد، آخرش هم نمی شود. اینجا با وجود موانع فراوان، از ایران فقط دو میلیون نفر برای پیادهروی هشتاد کیلومتری -برای پیادهروی، نه برای لذّت بردن و در هتل لمیدن- بلند می شوند می روند کربلا؛ چند برابر آن [هم] از خود عراق و از مناطق دیگر؛ این یک حادثهی الهی است، این یک پدیدهی الهی است؛ این نشاندهندهی این است که این راه، راه عشق است؛ منتها نه عشق مجنونانه، عشق همراه بصیرت ؛ مثل عشق اولیاء به خدا؛ اَللّهُمَّ ارزُقنی حُبَّکَ وَ حُبَّ مَن یُحِبُّکَ وَ حُبَّ کُلِّ عَمَلٍ یوصِلُنی اِلی قُربِک؛ این حبّ و این عشق، عشق همراه با بصیرت است؛ می داند، می فهمد و این جاذبه او را می کِشد، این مغناطیس او را می کِشد. خب، بنابراین کار، کار بزرگی است؛ پدیده، پدیدهی عظیمی است. من اوّلاً به کسانی که موفّق شدند و رفتند، خوشامد عرض می کنم و قبول الهی را برای کارشان درخواست می کنم و غبطهی خودم را نسبت به کار آن ها -که ما محروم بودیم، آن ها موفّق شدند- عرض می کنم. از مردم عراق که پذیرایی کردند، محبّت کردند، این جمعیّت عظیم را توانستند ظرف چند روز اداره کنند، تشکّر می کنم. حادثه، حادثهی فوقالعاده مهمّی است.
خب، حالا نتیجه چیست؟ می خواهم این را عرض بکنم که در اینجور حوادث که شما دست قدرت الهی را پشت سرش بوضوح میبینید و برکاتش را مشاهده می کنید، باید شکر کرد. اگر شکر کردیم می ماند، اگر شکر نکردیم گرفته می شود. اگر ملّت ایران شکر انقلاب را نکرده بود، انقلاب می رفت؛ کما اینکه در بعضی جاهای دیگر دنیا انقلاب شد، بلد نبودند شکر کنند، انقلاب از دستشان رفت؛ نهفقط انقلاب را از دست دادند، [بلکه] بیست سال، سی سال هم عقب افتادند. ملّت ایران شکرگزاری کردند. شکرگزاری فقط به این نیست که آدم بگوید «الهی شکر» یا سجدهی شکر بکند، شکرگزاری به این است که انسان به لوازم این نعمت عمل کند؛ ملّت ایران عمل کرد. در هر میدانی که لازم بود حاضر شدند، آنجایی که فداکاری لازم بود فداکاری کردند، جان و مال و عزیزان و فرزند و آبرو و حیثیّت، همه را به میدان آوردند. نمی خواهم بگویم تکتک مردم ایران این کار را کردند لکن یک جمع عظیمی، یک اکثریّت قابل توجّهی اینجوری عمل کردند، خدای متعال [هم] پاسخ داد؛ انقلاب را برایشان حفظ کرده. امروز انقلاب از روز اوّلی که پیروز شد، قویتر، پُرقدرتتر و برای آینده قادر بر برنامهریزی بیشتر است.
این حادثهی راهپیمایی را شکر کنید. شکرش ازجمله به این است که آن روحیّات را، آن حالات را -که در این دو سه روزی که مشغول راهپیمایی بودید، آنجا مشاهده کردید یا احساس کردید- در خودتان نگه دارید؛ آن برادری را، آن مهربانی را، آن توجّه به ولایت را، آن آماده شدن بدن برای تَعَب کشیدن را، آن ترجیح دادن زحمت کشیدن و عرق ریختن و راه رفتن بر راحتی و تنبلی را. در همهی امور زندگی باید این را دنبال کرد؛ این می شود شکر.
از جملهی شاخههای شکر، یکی این است که این کار را برای کسانی که عاشق این کارند، آسان کنیم که مسئولیّت این به عهدهی مسئولان بخش های مختلف کشور است. گاهی حوادثی پیش میآید؛ نگذارند این حوادث [تکرار شود]، پیشگیری کنند؛ این هم جزو شکر است. بههرحال این نعمت را قدر بدانیم، نعمت بزرگی است. و این انشاءﷲ یک نعمت پایدار خواهد بود و برای ملّت ایران و ملّت عراق، مایهی عزّت و سربلندی و افتخار خواهد بود. حالا در دنیا سعی می کنند که نگذارند این نورافکن قوی دیده بشود، لکن نمی توانند، دیده خواهد شد؛ سعی می کنند دیده نشود یا تحریفش کنند، [امّا] هیچکدام به جایی نمی رسد؛ وقتی ادامه دادید حرکت را، ناچار، حقیقت خود را آشکار خواهد کرد. ۱۳۹۵/۰۹/۰۳
پایگاه اطّلاع رسانی هیات رزمندگان اسلام
بازدیدها: 145