هر گاه سخن از عاشورا و مصائب امام حسین (علیه السلام) به میان می آید امکان ندارد از برادر و علمدار باوفای ایشان یعنی حضرت ابوالفضل العباس (علیه السلام) یاد نشود اصلا عاشورا با قمر بنی هاشم (علیه السلام) معنایی دیگر دارد.
روایات معصومان علیهم السلام نیز حاکی از جایگاه رفیع و منیع حضرت عباس (علیه السلام) در دو دنیا حکایت دارد.
روایت شده که وقتی روز قیامت بر پا می شود، پیامبر (صلی الله علیه و آله) به مولا علی (علیه السلام) می فرمایند که: «به زهرا بگو برای شفاعت و نجات امت چه داری؟» مولا (علیه السلام) پیام حضرت رسول (صلی الله علیه و آله) را به فاطمه زهرا (سلام الله علیها) می رسانند و ایشان در پاسخ می فرمایند: «ای امیرالمؤمنین! دو دست بریده پسرم عباس برای ما در مورد شفاعت کافی است.»
امام سجاد (علیه السلام) می فرمایند: «خداوند رحمت کند عمویم عباس بن علی علیهما السلام را که به تحقیق ایثار و جانبازی کرد و جنگ نمایانی نمود و خود را فدای برادرش ساخت، تا اینکه دستانش قطع شد و خداوند در مقابل، بسان عمویش جعفر طیار دو بال به او عنایت کرد تا با آنها با ملائکه در بهشت پرواز نماید و همانا عباس علیه السلام نزد خداوند تبارک و تعالی منزلتی دارد که جمیع شهدا در روز قیامت بر او غبطه خورند و تمنّای مقامش را نمایند.»
امام صادق (علیه السلام) در زیارت حضرت ابوالفضل (علیه السلام) می فرمایند: «پس خداوند برترین و بیشترین و وافرترین و کامل ترین پاداش کسی را از میان آنان (مجاهدین و شهدای حق) که به پیمانشان وفا نمودند، دعوت او را پذیرفتند و از ولی امر خود طاعت کردند ، به تو ارزانی فرماید.»
ایشان همچنین در فارز دیگری از زیارت حضرت عباس (علیه السلام) می فرمایند: «شهادت می دهم که محقّقاً تو در خیرخواهی، سر حدّ تلاش را نمودی و نهایت کوشش را انجام دادی، پس خداوند تو را در جمع شهدا و روحت را با ارواح نیک بختان قرار داد و وسیع ترین منزل و برترین غرفه را در بهشت به تو بخشید.»
امام زمان (عج) حضرت قائم آل محمد (صلی الله علیه و آله) در بخشی از سخنان زیبای خود درباره عمویشان عباس (علیه السلام) چنین می فرمایند: «سلام بر ابوالفضل، عباس بن امیرالمؤمنین، هم درد بزرگ برادر که جانش را فدای او ساخت و از دیروز بهره فردایش را برگزید، آنکه فدایی برادر بود و از او حفاظت کرد و برای رساندن آب به او کوشید و دستانش قطع گشت. خداوند قاتلانش، «یزید بن رقاد» و «حیکم بن طفیل طایی» را لعنت کند…»
ایشان همچنین صفات والاى ریشه دار در عمویش، قمر بنى هاشم و مایه افتخار عدنان را چنین بر مى شمارند و مى ستایند:
۱-همدردى و همگامى با برادرش سید الشهداء (علیه السلام) در سخت ترین و دشوارترین شرایط تا آنجا که این همگامى و همدلى ضرب المثل تاریخ گشت.
۲- فرستادن توشه آخرت با تقوا، خویشتندارى و یارى امام هدایت و نور.
۳- فدا کردن جان خود، برادران و فرزندانش در راه سرور جوانان بهشت، امام حسین (علیه السلام).
۴- حفاظت از برادر مظلومش با خون خود.
۵- کوشش براى رساندن آب به برادر و اهل بیتش هنگامى که نیروهاى ستمگر و ظالم مانع از رسیدن قطره اى آب به خاندان پیامبر (صلی الله علیه و آله) شده بودند.
منبع :قدس
بازدیدها: 142