اشعار به مناسبت وفات حضرت معصومه(س)

کبوتر حرمت شد دل زمینگیرم

کشید پای تو را آسمان به تقدیرم

رواقهای تو را پر کشیده ام بانو…

بجز حریم تو از هر چه آسمان سیرم

توان دیدن خورشید کار هر کس نیست

ولی نگاه از آن بارگه نمی گیرم

تو نبض زندگیم را به دست خود داری

مسلم است که با رفتن تو می میرم

مدینه قسمت پرواز من نخواهد شد

چرا که با قفس خود هنوز درگیرم

کنار پنجره های ضریح تو هر بار

بقیع می روم آنجا قرار می گیرم

خدا نخواست که پابند نامه ها بشوم

گره زده ست ضریح تو را به تقدیرم

وحیده گرجی

———————–

عاصی و محتاجِ ترّحم شدم
راهیِ بیت‌الکرمِ قم شدم

رد شدم از وحشتِ دشتِ کویر
رد شدم از تشنگیِ گرمسیر

کیست که این‌گونه جلا می‌دهد
بوی غریبیِ رضا می‌دهد

پاره‌ای از بارگهِ شاه طوس!
فاطمه ای خواهر «شمس‌الشّموس»!

عمّه‌ی مظلومه‌ی «صاحب زمان»!
روشنیِ نیمه‌شبِ جمکران!

از سفر سختِ کویر آمدم
شاعر و رنجور و فقیر آمدم

اذنِ زیارت بده بانو! به من
رو به تو کردم، بنما رو به من

اذنِ نمازم بده، بانویِ آب!
روضه‌ی معصومیت آفتاب!

«شیعه» به نام تو مباهات کرد
«نور» در این خانه مناجات کرد

بس که در این خانه خدا منجلی است
هر کسی آمد به لبش «یا علی» است

بُقعه‌ای از کوی بنی‌هاشم است
مدرسه‌ی عالمه و عالِم است

دل تپش از بزم محبت گرفت
در ملکوتش سرِ خلوت گرفت

لحظه‌ای آرام به کنجی نشست
حضرت معصومه! دل من شکست

اشک! خدا را، تو به من بد نکن
حضرت معصومه! مرا رد نکن

اشک! به راهِ سخنم سد شدی
خوب من این باره چرا بد شدی؟

اشک! خدا را، تو بگو: این منم
شمع همین خانه‌ام و روشنم

من نگرانم که مرا رد کنند
خواستنی‌هام به من بد کنند

عمّه‌ی مظلومه‌ی صاحب زمان!
روشنیِ نیمه‌شبِ جمکران!

نام تو یادآور زینب شده
موجبِ آوارگیِ شب شده

هم‌سخنِ خلوتِ تنهای من!
دخترِ خورشید و مسیحای من!

مریم قدّیسه‌یِِ آلِ علی!
سیّده‌یِ نسلِ زلالِ علی!

کوثری از سلسله‌ی حیدری
پاره‌ای از عصمتِ پیغمبری

شیفتگانت به طواف آمدند
در «حرم ستر عفاف» آمدند

جرعه‌ای از آب حیاتم بده
حضرت معصومه نجاتم بده

با دل آغشته به داغ آمدم
از طرف شاه چراغ آمدم

قادر طراوت پور

———————–

*از فِراق ِ تو پریشانم،نور چشمانم رضا جانم

گشته ام دلتنگ ِ روی چون ماه ِ تو

در دلم سوز ِ تو،بر لبم آه ِ تو

ای گل ِ مرتضی یا رضا یا رضا…

*تا دم ِ آخر بی قرارم،حسرت ِ روی تو را دارم

در فِراقت دارم ناله و چشم ِ تر

خواهرت در غربت جان دهد برادر

ای گل ِ مرتضی یا رضا یا رضا…

*مَحمل من چون گلباران شد

قلبم از داغی نوحه خوان شد

یاد ِ عمّه زینب،یاد ِ قلب ِ خسته

یاد ِ روی نیلی،یاد ِ دست ِ بسته

سوز ی کعب ِ نی ها،ناله ی یا زهرا…

آه و واویلتا…

———————–

 

*گواه ِ درد ِ غریبی ات،چشم ِ تر ِ زهرا و علی

سلام ِ عالَم به محضرت،ای کوثر ِ زهرا و علی

تمامی ِ اهل کائنات،سائل ِ دست ِ کریم ِ تو

ما زائر ِ مرقد ِ توایم،سلام ِ ما بر حریم ِ تو

مظهر رضا،خواهر ِ رضا،نور چشم خیر البشر

شد به تو جفا،سوره ی وفا،ای به نخل زهرا ثمر

بانوی مظلومه ای،حضرت ِ معصومه ای…

*ای بضعه ی زهرا و علی،کریمه ی آل مصطفی

حقیقت ِ نور فاطمی،کعبه ی لطف و جود و سخا

تو حرم ِ با صفای تو،مدینه ای میشه این دلا

ایشالا تا فاطمیه از،تو میگیریم یک کرببلا

ذکر عالمین،سیدی حسین،ای شهید ِ راه ِ خدا

ای بهشت من،سرنوشت من،جنت ِ خدا کربلا

یا حسین یا کربلا یا حسین یا کربلا…

———————–

 

*دلای ما عاشقا،میره به سوی حرم

عصمت ِ خدا گل زهرا کوه ِعطا و کرم

کریمه ی آل ِ مصطفی،حرم ِ تو کعبه ی صفا،به ما نگاهی کن از وفا

ای عزیز ِ پیغمبر،گل ِ موسی بن جعفر۲بار

گل ِ موسی بن جعفر…

*مِهر شما تا به ابد،به آب و گل ِ رضا

نور ِ بابایی  و عزیز دل رضا

تورو به جون ِ امام رضا،تا فاطمیه به جمع ِ ما،بده یه برات ِ کربلا

تویی خورشید ِ محشر،گل موسی بن جعفر۲بار

گل ِ موسی بن جعفر…

———————–

 

*ای فرزند زهرا،ای خورشید ِ محشر

هستی پاره ی تن،بر موسی بن جعفر

جانم شود به قربان ِ تو ای نور ِ جانفزا،عزیز ِ امام رضا

سلام ِ ما به تو ای گل ِ زهرا و مرتضی،عزیز ِ امام رضا

بانوی غریب و مظلومه،عصمت ِ خدا یا معصومه

ای غمدیده،ای مظلومه

یا فاطمه،یا معصومه…

*بعد از داغ ِ هجران،با یک قلب ِ مضطر

گریان بوده ای تو،با یاد ِ برادر

تمام ِ عُمر شدی همچو یکی شمع ِ انجُمن،کجایی رضای من

به سوز دل بگویی به نسیم ِ سحر سُخن،کجایی رضای من

از فِراق ِ تو پریشانم،مهربانم ای رضا جانم

میسوزی با،چشم ِ تَرَت،از دوری ِ،برادرت

ای غمدیده،ای مظلومه

یا فاطمه،یا معصومه…

*گرچه از غم ِ عشقفمحزون شد دل ِ تو

گشته لاله باران،در قُم محمل ِ تو

دلا بسوز به یاد غم ِ اولاد ِ مصطفی،به آنها شده جفا

به زینب و رباب و به رقیه ز ِ کربلا،ستمها شده رَوا

غربت ِ کرببلا ای وای،کوفه و شام ِ بلا ای وای

ستمهای بی بهانه،کعب و نی و تازیانه

واغربتا واغربتا…