اشعار ناب سیّد صالح قزوینی درباره امام صادق علیه السلام

اشعار ناب سیّد صالح قزوینی درباره امام صادق علیه السلام

و للّه افلاک البقیع فکم بها

کواکب من آل النّبىّ غوارب‏

حوت منهم ما لیس تحویه بقعه

و نالت بهم ما لم تنله الکواکب‏

فبورکت ارضا کلّ یوم و لیله

تطوف من الاملاک فیک کتائب‏

و فیک الجبال الشّمّ حلما هوامد

و فیک البحور الفعم جودا نواضب

‏مناقبهم مثل النّجوم کانّها

مصائبهم لم یحصها الدّهر حاسب

و هم للورى امّا نعیم مؤبّد

و امّا عذاب فى القیامه واصب‏

و چقدر از براى خدا خیر فراوان است در فرازهاى آسمان بقیع،

و براستى چه بسیار ستارگانى از خاندان پیامبر صلّى اللّه علیه و آله که در آسمان بقیع غروب کردند (و در خاک پنهان شدند).

خاک بقیع، آن ستارگان را در برگرفت که هیچ بقعه ‏اى چنین ستارگانى را در بر نگرفته است،

و به خاطر آنها به مقامى رسید که ستارگان جهان به آن مقام نرسیدند.

اى سرزمین بقیع! که آنچنان در شب و روز داراى برکت مى‏ شوى

و فرشتگان، گروه گروه برگرد تو به طواف مى ‏پردازند.

اى بقیع! تو داراى کوههاى بلند بردبار و استوار هستى،

و در تو دریاهاى سرشار از جود و کرم، فرود آمده است.

فضائل آنها همانند ستارگان درخشان است،

مصائب آنها به قدرى زیاد است که از شمارش روزگار خارج مى ‏باشد.

آنان براى مردم یا مایه نعمت ابدى هستند (یعنى نسبت به پیروان نیکشان)

و یا در قیامت، عذاب ریزان (نسبت به دشمنان) خواهند بود».