امام حسن مجتبی علیه السلام برای صلح با معاویه امتیاز مالی درخواست کرد؟

در منابع تاریخی و حدیثی آمده است که در عهدنامه صلح امام حسن(علیه السلام) به چند مسئله مالی توجه شده است:                                               
1. مبلغ پنج‌میلیون درهم که در بیت المال کوفه موجود است، از تسلیم به حکومت معاویه مستثنا است و باید زیر نظر امام مجتبی(علیه السلام) مصرف شود.
2. معاویه باید در تعیین مقرری و بذل مال، بنی‌هاشم را بر بنی‌امیه ترجیح دهد. باید معاویه از خراج «دارابگرد».
3. مبلغ یک‌میلیون درهم در میان بازماندگان شهدای جنگ جمل و صفین که در رکاب امیرالمؤمنین علی(علیه السلام) کشته شدند تقسیم کند.
درباره علت درج این امتیازات مالی در صلح‌نامه می‌توان گفت:
1. از آن‌جا که شهر «دارابگرد» بدون جنگ تسلیم ارتش اسلام شد و مردم آن با مسلمانان پیمان صلح بستند،خراج آن طبق قوانین اسلام، اختصاص به پیامبر اسلام(صلوات الله علیه) و خاندان آن‌حضرت و یتیمان و تهیدستان و درماندگانِ راه دارد؛ از این‌رو امام مجتبی(علیه السلام) شرط کرد که خراج این شهر به بازماندگان شهدای جنگ جمل و صفین پرداخت شود؛ زیرا درآمد آن‌جا به خود آن‌حضرت تعلق داشت. به‌علاوه؛ بازماندگان نیازمند شهیدان این دو جنگ که بی‌سرپرست بودند، یکی از موارد مصرف این خراج به شمار می‌رفتند.
2. امام مجتبی(علیه السلام) بر اساس شیوه عقلانی خواستند هدف‌های عالی خود را – بدون در نظر داشتن نفع شخصی – تا آن‌جا که مقدور است به طور نسبی تأمین نمایند؛ از این‌رو؛ هنگامی که ناگزیر شد با معاویه کنار آید، حکومت را با این شرط به وی واگذار کرد که در اداره امور جامعه اسلامی براساس قوانین قرآن، و طبق روش پیامبر(صلوات الله علیه) رفتار نماید. بدیهی است هرچه که تا حدودی کنترل‌کننده معاویه بود، می‌توانست در کاهش ضرر و زیان به گروه حق تأثیرگذار باشد.

منبع:مجمع جهانی شیعه شناسی