انبیاء هم محتاج اشک بر سیدالشهدا علیه السلام بودند

حجت الاسلام والمسلمین مسعودعالی، شنبه شب در مکتب الصادق علیه السلام اصفهان، خاطر نشان کرد: ما انسان ها اگر همه قوای فکری و ریاضت ها را بکشیم، تازه اول راه و مسیر هستیم وتا خدا رفتن و بی نهایت به خدا رسیدن بسی راه است.

وی با بیان اینکه کسی که می خواهد در مسیر خدا حرکت کند، باید با جذبه های خدا جلو رود، بیان کرد: در این مسیر هرگز نباید با اعمال خویش جلو رفت، اعمال ما چیزی نیست که بخواهیم با تکیه بر آنها بتوانیم به خدا برسیم.

حجت الاسلام والمسلمین عالی خاطرنشان کرد: جایی که جذبه های خدا را بیش از هرجایی می توان یافت، دستگاه امام حسین علیه السلام است، چه بسا افرادی که با مسجد و … سر و کار نداشتند، اما در مراسم امام حسین علیه السلام نشستند و اسیدالشهدا علیه السلام دستشان را گرفت و اولیاءالله شدند.

وی ادامه داد: انبیاء محتاج بودند که در مجالس امام حسین علیه السلام برای ایشان اشک بریزند، یعنی در سلوک، انبیا و اولیای خدا هم به جایی می رسند که  لازمه پیمودن مسیر برای رسیدن به خدا  اشک بر امام حسین علیه السلام است.

کارشناس دینی عنوان کرد: در زمان حال هم این امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف هستند  که بیشترین مصیبت سیدالشهدا علیه السلام را درک کرده و به دوش می کشد و آنها که بیشتر با امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف مانوس هستند، بیشتر اشک بر امام حسین علیه السلام می ریزند.

وی تصریح کرد: میزان درجه، یک مومن به میزان مبتلا شدن او به مصیبت یک ولی خدا بستگی دارد، اگر می خواهیم ببینیم سنخیت ما با اهل بیت علیه السلام چه قدر است بباید بینیم چه میزان برای امام حسین علیه السلام می سوزیم و بی قرار سیدالشهدا علیه السلام هستیم و با بلای ایشان می سوزیم، گریه بر امامحسین علیه السلام تا حد مرگ هم جا دارد.

کارشناس دینی ابراز کرد: اولین نفر از اهل بیت امام حسین علیه السلام که از سوز و داغ مصیبت عاشورا و سیدالشهدا علیه السلام از دنیا رفت، حضرت زینب سلام الله علیها بود که فقط  یک سال و نیم بعد از واقعه کربلا زنده بودند، آن هم به دلیل این بود که ماموریت خود را انجام دهند.

وی ادامه داد: دومین فردی که از سوز مصیبت امام حسین علیه السلام به شهادت رسیدند، دختر سه ساله ایشان بود که چهل روز بیشتر دوام نیاوردند، مصیبت های حضرت رقیه سلام الله علیها که گرسنگی و تشنگی نبود، بلکه مصیبتش سر پدر بود که بالای نیزه رفت و حضرت رقیه سلام الله علیها سه ساله چون در بی قراری امام حسین علیه السلام می سوخت به اندازه صد سال جهش پیدا کرد.

حجت الاسلام والمسلمین عالی در پایان ابراز کرد: «هَل مِن ناصِر یَنصُرُنی» امام حسین علیه السلام یک دعوت فرا زمانی بود، دعوتی که شامل همه می شود، دعوت امام علیه السلام نه از سر عجز بود که ایشان عاجز است و یار می خواهد، بلکه ایشان به ظاهر کمک می خواست اما در باطن براساس رسالت امامت خویش خواهان دادن کمک و یاری بود.