ایجاد محبت اهل‌بیت در دل فرزندانمان

هیات: تا زمانی که بچه‌ها پیش خودمان هستند، دلواپس تربیت مذهبی‌شان نیستیم. بیشتر نگران زمانی هستیم که به صورت جدی از خانه و خانواده جدا می‌شوند و پا به محیط دانشگاه می‌گذارند و برای اولین بار خودشان برای ادامه مسیر زندگی تصمیم می‌گیرند و ما کنترل چندانی نداریم و نخواهیم داشت. خیلی وقت‌ها دیده‌ام که مدرسه‌ها و خانواده‌های مذهبی برای واکسینه کردن بچه‌ها انواع و اقسام کلاس‌های عقایدی و تربیتی را در دوران دبیرستان برگزار می‌کنند که بچه‌ها تا بن دندان مسلح به دانشگاه بفرستند اما طبق تجربه شخصی من، این تعلیم عقاید دژ چندان محکمی نیست چرا که یا باگ‌های زیادی دارد و یا در برابر افکار رنگارنگ و جدیدی که آدم می‌بیند، دوام نمیاورد و باز طبق تجربه شخصی من هیچ چیز جز محبت اهل بیت، دین آدم را زمانی که به یک تار عنکبوت بند است نجات نمی‌دهد. پس به جایی اینکه چند سال آخر مدرسه زور بزنیم تا بچه‌ها را به افکار و عقاید مجهز کنیم – که این هم جای خودش را دارد- بیاییم از همان کودکی بذر محبت اهل بیت علیه‌السلام را در دل شان بکاریم که تا آخر عمر بیمه شوند.

شما به عنوان کسی که قرار است حب اهل بیت علیه‌السلام را در دل بچه‌ها بکارید باید معدن مهر و امنیت باشید. آدم‌ها اگر کسی را دوست نداشته باشند به حرف‌هایش گوش نخواهند داد. بچه‌ها خوب نگاه می کنند و تشخیص می‌دهند و عاشق آدم مهربان تر می‌شوند. اگر شمایی که حرف از خدا و پیغمبر صلوات الله علیه می‌زنید مهربان نباشید آنها خاطره خوبی از دین نخواهند داشت. پس روی خودتان کار کنید، اگر بداخلاقید یا زود عصبانی می‌شوید هر چه سریعتر از مشاور کمک بگیرید. به خودتان کمک کنید تا خوش اخلاق و مهربان باشید!

قصه‌ها بهتر از هزار حدیث و نصبحت در ذهن آدم‌ها میماند. بگردید دنبال قصه‌های خوب، از مهربانی و هوش و خوبی ائمه برای بچه‌ها قصه تعریف کنید. بگذارد به واسطه قصه‌ها با ائمه انس بگیرند. قصه‌های مناسب سن‌شان را برایشان بخوانید. کتاب‌هایی با تصویرسازی‌های خیال‌انگیز پیدا کنید و در اختیار بچه‌ها قرار بدهید!

تقویم‌تان را چک کنید. امروز تولد و یا روز شهادت یکی از ائمه است؟ برایش یک برنامه کوچک تدارک ببینید! یک حدیث کوچک از آن پیدا کنید و با هم برایش تصویرسازی کنید. قسمتی از زندگی امام را به صورت نمایش با هم بازی کنید. کمی حلوا بپزید یا یک شعر قشنگ درباره خدا و ائمه با هم حفظ کنید!

وقتی رسیدید به روزهای شاد تقویم بترکانید! آن روز با هدیه‌ای کوچک در حد یک گل سر یا جوراب، پخت کیک خانگی یا غذای مورد علاقه بچه‌ها. می‌توانید یک برنامه ویژه در پارک یا شهربازی تدارک ببینید فقط حواستان باشد که به اندازه کافی به جشن کوچک تان جو بدهید و تاکید کنید این همه خوشحالی به خاطر تولد یکی از بهترین آدم‌های این دنیاست!

 وقتی می‌روید مشهد به بچه‌ها بگویید امام رضا علیه‌السلام آنها را می بیند و به حرف های‌شان گوش می‌دهد. آنها را تشویق کنید با امام درد دل کنند. همه حرف‌های تو دل شان را به او بزنند. از خاطرات خودتان، از صحبت‌های خودتان با امام‌ها بگویید! از درد دل‌هایی که کرده‌اید، از حاجت‌های برآورده شده و برآورده نشده‌ تان حرف بزنید. بگذارید بچه‌ها یاد بگیرند که رابطه با خوب ترین‌های عالم خودش ارزشمند و آرامش‌بخش است. آنها کریمند و بهترین‌ها را هم نصیب آدم می‌کنند اما حضورشان از دادن حاجات نیز ارزشمندتر است!

کفرتان درآمده از نمازهای آخر وقت و موهای بیرون از روسری بچه‌ها؟ هیچ وقت هیچ وقت به آنها نگویید ائمه آنها را اینگونه دوست ندارند! این راه خوبی برای تربیت مذهبی نیست. شما باید مدام و همواره بر محبت اهل بیت علیه‌السلام تایید کنید. بگذارید بچه‌ها در دورترین لحظات زندگی شان نسبت به خدا هیچ گاه احساس نکنند که دوست نداشته خواهند شد. بگذارید این حب همیشه در دل شان باقی بماند و دستشان را در روزهای سخت بگیرد!